Κυριακή 2 Σεπτεμβρίου 2012 ( ΙΓ΄ Ματθαίου )

«Ἄνθρωπός τις ἦν οἰκοδεσπότης, ὅστις ἐφύτευσεν ἀμπελῶνα, ...καί ἐξέδοτο αὐτόν γεωργοῖς» (Ματθ. κα΄ 33).

Κάποιος οἰκοδεσπότης, μᾶς λέει ἡ σημερινή Εὐαγγελική περικοπή, φύτευσε ἀμπελώνα. Ἕνα χέρσο, δηλαδή, χωράφι, ἕναν τόπο ἀκαλλιέργητο, πού ἦταν  γεμάτος πέτρες, ἀγκάθια, ἀγριόχορτα καί φίδια πῆρε καί τόν καθάρισε. Ἔβγαλε ὅλες τίς πέτρες, ἔκαψε τά ἀγκάθια, τόν καθάρισε ἀπό τά ἀγριόχορτα καί φύτεψε κληματαριές. Τόν ἔφραξε ἀπ’ ὅλες τίς μεριές, ὥστε νά μήν μποροῦν νά μποῦν μέσα κλέφτες ἤ ζῶα. Ἔκτισε μέσα σ’ αὐτόν πατητήρι καί ἕναν πύργο, γιά νά μένουν οἱ φύλακες καί νά παρατηροῦν τό ἀμπέλι  καί τήν γύρω περιοχή. Καί τό χωράφι αὐτό, πού τό ἀγαποῦσε πολύ ὁ ἄνθρωπος αὐτός, τό ἐμπιστεύθηκε σέ γεωργούς καί ἔφυγε μακριά.

Ἀλλά οἱ γεωργοί δέν ἤταν καλοί ἄνθρωποι. Νόμισαν ὅτι ἦταν ἀνεξέλεγκτοι, ὅτι ὁ νοικοκύρης λησμόνησε τό κτῆμα του. Τό θεώρησαν, λοιπόν, δικό τους  καί δέν ἤθελαν νά δώσουν τούς καρπούς σέ κανένα.

Κάποτε ὁ ἰδιοκτήτης ἔστειλε τούς ὑπηρέτες του, γιά νά τοῦ φέρουν τούς καρπούς. Οἱ κακοί γεωργοί, ὅμως, δέν τούς ἔδωσαν τίποτε. Καί ὄχι  μόνο αὐτό, ἀλλά ἄλλους ἀπό τούς ὑπηρέτες σκότωσαν, ἄλλους ἔδειραν, ἄλλους λιθοβόλησαν. Ξαναστέλνει ὁ οἰκοδεσπότης ἄλλους ὑπηρέτες. Καί αὐτοί ἔπαθαν τά ἴδια. «Θά στείλω τό παιδί μου», εἶπε τώρα ὁ οἰκοδεσπότης,  «καί πιστεύω νά τό σεβαστοῦν». Οὔτε, ὅμως, καί τό παιδί του σεβάστηκαν. Τό πῆραν, τό ἔβγαλαν ἔξω ἀπό τόν ἀμπελώνα καί τό σκότωσαν, γιά νά μήν κληρονομήσει τό χωράφι.

«Τί  πρέπει νά κάνει αὐτούς τούς κακούς γεωργούς ὁ οἰκοδεσπότης;» ρώτησε ὁ Κύριος τούς Ἰουδαίους. Καί αὐτοί ἀπάντησαν ὅτι ἐπειδή ἀποδείχθηκαν κακοί, μέ κακό τρόπο θά τούς ἐξολοθρεύσει, τό δέ ἀμπέλι θά τό δώσει σέ ἄλλους γεωργούς πού θά τό καλλιεργοῦν καί θά τοῦ ἀποδώσουν τούς καρπούς.

Παραβολή εἶναι ὅσα τούς εἶπε ὁ Κύριος. Παραβολή πού κρύβει βαθύτερο νόημα.

Ὅπως γνωρίζουμε, ἀμπέλι εἶναι ὁ Ἰουδαϊκός λαός. Ἀμπελουργός καί ἰδιοκτήτης ὁ Θεός. Κακοί γεωργοί  οἱ ἄρχοντες τοῦ λαοῦ αὐτοῦ, οἱ γραμματεῖς καί οἱ Φαρισαῖοι, πού σκότωναν καί πετροβολοῦσαν τούς προφῆτες καί στό τέλος σταύρωσαν καί τόν Υἱό τοῦ Θεοῦ.

Λέει, ὅμως, ὁ Μέγας Βασίλειος καί μιά ἄλλη ἑρμηνεία. Ἰσχύει ἡ παραβολή αὐτή καί γιά ὅλες τίς ἀνθρώπινες ψυχές τίς ὁποῖες ὁ Κύριος ἀσφάλισε μέ τά προστάγματά Του καί μέ τήν προστασία τῶν ἀγγέλων.

Ἡ ψυχή μας, λοιπόν, ἡ ψυχή κάθε ἀνθρώπου εἶναι ἕνας ἀμπελώνας. Ἕνα χωράφι πού τό ἑτοίμασε ὁ ἅγιος Θεός καί τό παρέδωσε σέ κάθε ἄνθρωπο, γιά νά τό καλλιεργήσει. Καί καλλιεργεῖται ἡ ψυχή μας μέ τήν μελέτη καί ἀκρόαση τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ, μέ τή συμμετοχή μας στά Μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας μας, μέ τήν Κοινωνία τοῦ Λόγου τοῦ Θεοῦ, δηλαδή μέ τήΜετάληψη τοῦ Σώματος καί τοῦ Αἵματος τοῦ Χριστοῦ μας.

Εἴμαστε καλοί γεωργοί; Τότε θά μᾶς ἀρέσει νά διαβάζουμε, νά μελετοῦμε τό Εὐαγγέλιο, νά ποτίζουμε τήν ψυχή μας μέ τό δροσερό νερό πού βγῆκε ἀπό τό ἀλάθητο στόμα τοῦ Κυρίου μας, ὅπως βέβαια τό ἑρμηνεύουν οἱ ἅγιοι Πατέρες μας. Καί δέν θά ἀφήνουμε τήν ψυχή μας νά ἐπηρεάζεται καί νά ποτίζεται ἀπό τά βρώμικα νερά τῆς ἁμαρτίας καί τῶν αἱρέσεων.

Θά μᾶς ἀρέσει νά συχνάζουμε στήν Ἐκκλησία καί νά παίρνουμε τήν ἁγιαστική χάρη τῶν Ἱερῶν Μυστηρίων, γιά νά ἀναπαύεται καί εἰρηνεύει ἡ ψυχή μας. Θά τρέχουμε στό Μυστήριο τῆς Ἐξομολογήσεως, γιά νά τήν καθαρίσουμε ἀπό τά ζιζάνια τοῦ ἐγωισμοῦ καί τά ἀγκάθια τῶν ἐφάμαρτων ἡδονῶν. Καί θά τήν τρέφουμε μέ αὐτό τό Σῶμα καί τό Αἷμα τοῦ Κυρίου μας.

Ἔτσι, ὅταν θά ἔλθει ὁ καιρός τῆς συγκομιδῆς, θά ἔχει ἡ ψυχή μας καρπούς, γιά νά ἀποδώσει στόν οἰκοδεσπότη Θεό.

Λοιπόν, ἀδελφοί, τί γεωργοί εἴμαστε; Πῶς καλλιεργοῦμε τόν ἀμπελώνα τῆς ψυχῆς μας;