Κυριακή 10 Ἀπριλίου 2022 (Ε΄ ΝΗΣΤΕΙΩΝ – ΜΑΡΙΑΣ ΤΗΣ ΑΙΓΥΠΤΙΑΣ)

Κυριακή 10 Ἀπριλίου 2022 (Ε΄ ΝΗΣΤΕΙΩΝ – ΜΑΡΙΑΣ ΤΗΣ ΑΙΓΥΠΤΙΑΣ)

 (Μάρκ. ι΄ 32 - 45)

Ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστὸς καὶ οἱ μαθητές του βαδίζουν στὸ δρόμο γιὰ τὰ Ἱεροσόλυμα. Ὁ ἴδιος συνέχεται ἀπὸ τὸ γεγονὸς ὅτι σὲ λίγο θὰ γευθεῖ τὸ πικρὸ ποτήριο τοῦ σταυρικοῦ θανάτου καὶ γιὰ ἄλλη μία φορὰ προφητικὰ ἀποκαλύπτει στοὺς μαθητές του τὰ φοβερὰ παθήματα ποὺ πρόκειται νὰ ὑποστεῖ. Τότε δύο μαθητές του, ὁ Ἰάκωβος καὶ ὁ Ἰωάννης, τὸν πλησιάζουν καὶ τοῦ λένε: «Διδάσκαλε, θέλουμε νὰ μᾶς κάνεις αὐτὸ ποὺ θὰ σοῦ ζητήσουμε...». «Τί θέλετε;», τοὺς ἐρωτᾶ ὁ Κύριος. Καὶ αὐτοὶ ἀπαντοῦν: «Τώρα ποὺ θὰ γίνεις Βασιλιάς, νὰ μᾶς βάλεις νὰ καθήσουμε ὁ ἕνας ἀπὸ τὰ δεξιά σου καὶ ὁ ἄλλος ἀπὸ τὰ ἀριστερά σου».

         «Οὐκ οἴδατε τί αἰτεῖσθε», τοὺς ἀπάντησε ἐκεῖνος· δὲν ξέρετε τί ζητᾶτε.

Πράγματι, οἱ δύο μαθητὲς δὲν ἤξεραν τί ζητοῦσαν ἐκείνη τὴν ὥρα. Τὸ ἴδιο βέβαια καὶ οἱ ὑπόλοιποι μαθητές, ποὺ ἀγανάκτησαν, ὄχι διότι ἀντιλήφθηκαν τὸ ἄστοχο καὶ ἄκαιρο τοῦ αἰτήματος τῶν δύο, ἀλλὰ ἐπειδὴ φοβήθηκαν μήπως αὐτοὶ παραγκωνισθοῦν καὶ τιμηθοῦν λιγότερο!

Μᾶς κάνει, βέβαια ἐντύπωση ἡ ἄκριτη συμπεριφορὰ τῶν μαθητῶν, οἱ ὁποῖοι δὲν εἶχαν ἀκόμη ἀναγεννηθεῖ ἀπὸ τὴ χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ὅμως, συμβαίνει κι ἐμεῖς ἀρκετὲς φορὲς νὰ ἐπαναλαμβάνουμε τὸ ἴδιο λάθος. Ἂς δοῦμε, λοιπὸν, πότε κι ἐμεῖς ζητοῦμε πράγματα ἀντίθετα πρὸς τὸ θεῖο θέλημα καὶ τί θέλει τελικὰ ἀπὸ ἐμᾶς ὁ Θεός.

Ἂν κάνουμε μία καλὴ αὐτοκριτική, θὰ διαπιστώσουμε ὅτι πράγματι κάποιες φορὲς ἄλλα μᾶς ζητάει ὁ Κύριος καὶ ἄλλα ἐμεῖς ζητοῦμε καὶ ἐπιδιώκουμε.

Γιὰ παράδειγμα, ἐνῶ ὁ Κύριος μᾶς ζητάει νὰ ἐργαζόμαστε τὸ καλὸ ταπεινὰ καὶ στὴν ἀφάνεια, ἐμεῖς συχνὰ ἐπιδιώκουμε τὴν ἀναγνώριση τοῦ ἔργου μας, τὴν κοινωνικὴ προβολὴ καὶ καταξίωση.

Ἐνῶ ὁ Κύριος μᾶς ζητάει νὰ ἀποκτήσουμε θησαυρὸ στὸν οὐρανό, κάποιοι ἀπὸ ἐμᾶς ἐπιμένουν νὰ κυνηγοῦν τὸ χρῆμα καὶ τὰ ὑλικὰ ἀγαθὰ, σὰν νὰ ἀποτελοῦν αὐτὰ τὴ μοναδικὴ πηγὴ εὐτυχίας.

Μᾶς καλεῖ ὁ Κύριος νὰ ἀρνηθοῦμε τὸν κόσμο τῆς ἁμαρτίας καὶ τὰ θελήματά του, κι ἐμεῖς μερικὲς φορὲς δείχνουμε ὅτι περισσότερο ὑπολογίζουμε τὸ τί θὰ πεῖ ὁ κόσμος, καὶ ἀνάλογα μὲ αὐτὸ συμμορφώνουμε τὴ ζωή μας.

Ὁ Κύριος μᾶς διδάσκει ὅτι ἡ ἀξία τῆς ψυχῆς δὲν συγκρίνεται μὲ τὰ ἀγαθὰ ὅλου τοῦ κόσμου. Κι ὅμως ὑπάρχουν πολλοὶ ποὺ παραθεωροῦν τὶς ἀνάγκες τῆς ψυχῆς καὶ παραμένουν βυθισμένοι στὶς βιοτικὲς μέριμνες.

Ἂν ἰσχύουν καὶ γιὰ ἐμᾶς κάποια ἀπὸ τὰ προαναφερθέντα παραδείγματα, τότε πράγματι εἴμαστε μακριὰ ἀπὸ τὸ ἀληθινὸ νόημα τῆς χριστιανικῆς ζωῆς! Καὶ στὴν οὐσία εἴμαστε μακριὰ ἀπὸ τὸ πραγματικό μας συμφέρον. Διότι τελικὰ αὐτὸ ποὺ μᾶς ζητάει ὁ Θεός, αὐτὸ εἶναι καὶ τὸ πραγματικό μας συμφέρον! Ποιὸ εἶναι αὐτό;

Τὴν ἀπάντηση τὴν ἔδωσε ὁ Κύριος ἀπευθύνοντας στοὺς μαθητές του τὸ κρίσιμο ἐρώτημα: «Δύνασθε πιεῖν τὸ ποτήριον ὃ ἐγὼ πίνω, καὶ τὸ βάπτισμα ὃ ἐγὼ βαπτίζομαι βαπτισθῆναι;». Μπορεῖτε νὰ πιεῖτε τὸ ποτήρι τοῦ θανάτου ποὺ πρόκειται ὕστερα ἀπὸ λίγο νὰ πιῶ ἐγώ, καὶ νὰ δεχθεῖτε τὸ βάπτισμα τοῦ μαρτυρίου ποὺ πρόκειται νὰ ὑποστῶ; Αὐτὸ θέλω ἀπὸ ἐσᾶς!

Να, λοιπὸν, τί μᾶς ζητάει ὁ Θεός, τὴν τέλεια αὐταπάρνηση. Τὴν ὁλοκληρωτικὴ ὑποταγὴ στὸ θέλημά του μὲ ἀπόφαση θυσίας. Καὶ ρωτάει τὸν καθένα ἀπὸ ἐμᾶς: Ἐσὺ μπορεῖς νὰ πιεῖς τὸ ποτήριο τῆς θλίψεως, τῆς δοκιμασίας, τοῦ σταυροῦ ποὺ ἔχεις νὰ βαστάσεις; Μπορεῖς νὰ μείνεις σταθερὸς στὴν πίστη καὶ τὶς ἀρχές σου, ἀκόμα κι ἂν αὐτὸ σοῦ κοστίσει; Τότε πράγματι εἶσαι ἀληθινὸς μαθητής μου. Διότι «ὅστις οὐ βαστάζει τὸν σταυρὸν ἑαυτοῦ καὶ ἔρχεται ὀπίσω μου, οὐ δύναται εἶναί μου μαθητής» (Λουκ. ιδ΄ 27). Ὅποιος δὲν τὸ παίρνει ἀπόφαση νὰ ὑποστεῖ ἀκόμη καὶ θάνατο σταυρικὸ γιὰ ἐμένα καὶ δὲν μὲ ἀκολουθεῖ μὲ τὴν ἀπόφαση αὐτή, δὲν μπορεῖ νὰ εἶναι μαθητής μου.

Ἂς σημειώσουμε, ὅμως, καὶ τοῦτο. Αὐτὸ ποὺ μᾶς ζητάει ὁ Κύριος δὲν εἶναι κάτι τὸ παράλογο, ἀλλὰ τὸ πραγματικό μας συμφέρον, ἀκόμη κι ἂν ἐμεῖς δὲν τὸ καταλαβαίνουμε. Ἄλλωστε, ἐκεῖνος μᾶς δίνει πολὺ περισσότερα ἀπ’ ὅσα μᾶς ζητάει. Διότι ὁ σταυρὸς ποὺ μᾶς καλεῖ νὰ σηκώσουμε ἀφενός ἀποβαίνει σὲ μεγάλη πνευματικὴ ὠφέλεια σ’ αὐτὴν ἐδῶ τὴν ζωὴ, ἀφετέρου «αἰώνιον βάρος δόξης κατεργάζεται ἡμῖν» (Β΄ Κορ. δ΄ 17). Προετοιμάζει γιὰ μᾶς αἰώνια δόξα!

Μόνον ὁ πανάγαθος καὶ πάνσοφος Θεὸς γνωρίζει τελικὰ τί εἶναι αὐτὸ ποὺ πραγματικὰ θὰ μᾶς ὠφελήσει. Ἐκεῖνον, λοιπὸν, νὰ παρακαλοῦμε νὰ μᾶς χαρίζει «τὰ καλὰ καὶ συμφέροντα ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν» καὶ τότε ὄχι μόνο θὰ ἔχουμε ὅ,τι μᾶς ὠφελεῖ, ἀλλὰ θὰ εἴμαστε καὶ τελείως ἀναπαυμένοι καὶ εἰρηνικοί.