Κυριακή 5 Δεκεμβρίου 2021 (ΟΣΙΟΥ)

Κυριακή 5 Δεκεμβρίου 2021 (ΟΣΙΟΥ)

(Γαλ. ε´ 22 - στ´ 2)

Τό ἀποστολικό αὐτό ἀνάγνωσμα ἔχει ἐπιλεγεῖ πρός τιμήν τοῦ ὁσίου Σάββα τοῦ ἠγιασμένου, πού ἑορτάζει σήμερα. Ἀναφέρεται στούς καρπούς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, τούς ὁποίους εἶχε καί ὁ μεγάλος αὐτός ἀσκητής τοῦ Θεοῦ. Λέει ὁ ἀπόστολος Παῦλος συγκεκριμένα: «ὁ καρπός τοῦ Πνεύματός ἐστιν ἀγάπη, χαρά, εἰρήνη, μακροθυμία, χρηστότης, ἀγαθοσύνη, πίστις, πραότης, ἐγκράτεια». Ὁ καρπός πού παράγει τό Ἅγιον Πνεῦμα εἶναι ἡ ἀγάπη, ἡ χαρά, ἡ εἰρήνη, ἡ ἀνεκτικότητα στίς ἀδικίες, ἡ καλοσύνη, ἡ εὐεργετική διάθεση, ἡ πίστη, ἡ πραότητα, ἡ ἐγκράτεια. Ἀπέναντι στούς ἀνθρώπους πού ἔχουν τίς ἀρετές αὐτές, δέν ἰσχύει ὁ νόμος. Κι ὅσοι ἀνήκουν πραγματικά στό Χριστό, ἔχουν νεκρώσει τόν σαρκικό ἄνθρωπο μέ τά πάθη καί τίς ἐπιθυμίες του. Ἐάν, λοιπόν, ζοῦμε σύμφωνα μέ τίς ἐμπνεύσεις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἄς συμπεριφερόμαστε σύμφωνα μέ τίς ἐπιταγές του.

Αὐτό ἀκριβῶς ἐφάρμοσε στή ζωή του ὁ ἅγιος Σάββας ὁ ἠγιασμένος. Ἦταν πλημμυρισμένος μέ ὅλα αὐτά τά χαρίσματα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἀπό τά παιδικά του χρόνια. Γεννήθηκε στήν Καππαδοκία τό 439 μ.Χ. ἀπό γονεῖς εὐσεβεῖς πού τοῦ μετέδωσαν τήν ἀγάπη γιά τό Θεό. Ἀπό μικρό παιδί τοῦ ἄρεσε νά καταφεύγει συχνά στό ναό τῆς πόλης του. Ἐκεῖ μέ τήν καθοδήγηση ἑνός εὐλαβοῦς ἱερέως διακονοῦσε στό ναό τοῦ Θεοῦ, προσευχόταν καί μετεῖχε στίς ἱερές ἀκολουθίες. Καί πραγματικά τό  Ἅγιον Πνεῦμα καθοδηγοῦσε τή ζωή του. Ἔτσι ὁ Σάββας δεκαπέντε ἐτῶν ὁδηγήθηκε στούς Ἁγίους Τόπους, σέ μία ἐποχή πού τό μοναστικό καί ἱεραποστολικό ἔργο τοῦ μεγάλου ἀσκητοῦ τῆς ἐρήμου, τοῦ ὁσίου Εὐθυμίου βρισκόταν στή μεγαλύτερή του ἀκμή. Ὁ ὅσιος Εὐθύμιος διέκρινε στό πρόσωπο τοῦ εὐσεβοῦς νέου τόν πνευματικό ἐκεῖνον ἄνθρωπο πού θά καλοῦσε ὁ Θεός νά γίνει μέγας ἀσκητής, πλήρης Πνεύματος καί σοφίας. Ἐκεῖ στή ζωή τῆς ἐρήμου ὁ Σάββας ἔδειξε μοναδικό ζῆλο καί ἀφοσίωση. Ὡς νέος μοναχός ἦταν πρόθυμος, ταπεινός καί ὑπάκουος. Σάν διψασμένο ἐλάφι ἄκουγε τίς διδασκαλίες τοῦ ὁσίου Εὐθυμίου καί θησαύριζε μέσα του μεγάλους πνευματικούς θησαυρούς. Καί μετά τό θάνατο τοῦ ὁσίου Εὐθυμίου, μέ τήν καθοδήγηση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ὁδηγήθηκε στόν τόπο πού θά ἔμενε μόνιμα ὡς ἱδρυτής καί ἡγούμενος τῆς νέας μεγάλης ἱστορικῆς μονῆς του. Δίπλα του συγκεντρώθηκαν πολλοί μοναχοί. Καί ὁ πνευματοφόρος αὐτός ἀσκητής σέ ἡλικία 53 ἐτῶν χειροτονήθηκε ἱερέας. Καί ὡς ἡγούμενος ἐφάρμοσε ὅλες τίς πνευματικές ὑποθῆκες πού εἶχε λάβει ἀπό τόν ὅσιο Εὐθύμιο. Ἡ μονή του προόδευε πνευματικά καί ὁ ἴδιος ἔγινε «λύχνος ἄσβεστος καί φωστήρ διαυγέστατος». Μέ τήν ἁγιότητά του ἐνέπνεε τήν πνευματική ζωή στούς μοναχούς ἀλλά καί σέ ὅλους τούς πιστούς τῆς περιοχῆς.

Στή συνέχεια τῆς ἀποστολικῆς περικοπῆς  ὁ ἀπόστολος Παῦλος τονίζει τίς ἀρετές πού πρέπει νά ἔχουμε στίς σχέσεις μας μέ τούς ἄλλους ἀνθρώπους. Λέει λοιπόν: Ἄς μή γινόμαστε ματαιόδοξοι, προκαλώντας ὁ ἕνας τόν ἄλλο σέ φιλονικίες καί φθονώντας ὁ ἕνας τόν ἄλλο. «Ἐάν καί προληφθῇ ἄνθρωπος ἔν τινι παραπτώματι, ὑμεῖς οἱ πνευματικοί καταρτίζετε τόν τοιοῦτον». Ἐάν, δηλαδή, ἀπό ἀδυναμία πέσει κανείς σέ κάποιο ἁμάρτημα, ἐσεῖς πού εἶστε πνευματικά ἰσχυροί, νά διορθώνετε καί νά παιδαγωγεῖτε ἕναν τέτοιον ἄνθρωπο μέ πνεῦμα πραότητος. Ἐσύ μάλιστα πού διορθώνεις τόν ἄλλον, πρόσεχε μή πέσεις καί ἐσύ στόν πειρασμό. Γι΄αὐτό νά ὑπομένετε ὁ ἕνας τίς ἐνοχλήσεις τοῦ ἄλλου ͘καί ἔτσι θά ἐκπληρώνετε τελείως τό νόμο τοῦ Χριστοῦ, δηλαδή τήν ἐντολή τῆς ἀγάπης.

Οἱ νουθεσίες αὐτές τοῦ θεόπνευστου Ἀποστόλου ἀναφέρονται στούς πιστούς ἐκείνους πού παρασύρονται ἀπό ἄλλους ἀνθρώπους καί παρουσιάζουν πτώσεις ἀπό ἀδυναμία. Τούς πιστούς αὐτούς, λέει ὁ ἀπόστολος Παῦλος, πρέπει νά τούς καταρτίζουν οἱ πνευματικοί ἄνθρωποι μέ ἀγάπη.

Αὐτό ἀκριβῶς ἔκανε καί ὁ ἅγιος Σάββας. Ἦταν ἐποχή πού οἱ ἀλαζόνες αἱρετικοί μονοφυσίτες πολεμοῦσαν τούς Ὀρθοδόξους, εἶχαν παρασύρει ἀκόμη καί τόν Αὐτοκράτορα Ἀναστάσιο καί φυλάκιζαν πλῆθος κληρικῶν. Στήν κρίσιμη αὐτή στιγμή ὁ ἅγιος Σάββας ἀνέλαβε νά προστατεύσει τούς Ὀρθοδόξους πιστούς  ἀπό τήν πλάνη τῶν αἱρέσεων μέ κάθε τρόπο. Νουθετοῦσε τούς καλοδιάθετους, δίδασκε τούς σταθερούς, παιδαγωγοῦσε ὅσους εἶχαν παρασυρθεῖ. Ἔτρεχε παντοῦ. Διαφώτιζε, στήριζε, βοηθοῦσε. Ἄγγελος στηριγμοῦ ἔγινε. Σέ κάποια κρίσιμη στιγμή, ὅταν ὁ αἱρετικός ἐπίσκοπος Ἀντιοχείας Σεβῆρος μαζί μέ πολλούς ἄλλους ὀπαδούς του εἶχαν πάει στά Ἱεροσόλυμα, γιά νά παρασύρουν τούς Ὀρθοδόξους, ὁ Σάββας ἄφησε τήν ἐρημιά τῆς Μονῆς καί μέ ἀποφασιστικότητα καί ἡρωισμό, μαζί μέ ἄλλους μοναχούς ἦλθε στήν Ἁγία Πόλη, γιά νά στηρίξει τούς πιστούς καί νά τούς διδάξει τήν Ὀρθόδοξη πίστη. Ὅταν ὁ λαός ἀντίκρισε τόν ζηλωτή Ὅσιο καί ἄκουσε ἀπό τό στόμα του τήν Ὀρθόδοξη ἀλήθεια, στερεώθηκε καί ἀντέδρασε στούς αἱρετικούς, οἱ ὁποῖοι νικημένοι ἀναγκάστηκαν νά φύγουν. Καί στή συνέχεια ἄρχισε νά περιοδεύει σ’ὅλη τή γύρω περιοχή, γιά νά ἐνισχύσει τούς πιστούς.

Σέ ἡλικία 93 ἐτῶν, στίς 5 Δεκεμβρίου τοῦ ἔτους 532 παρέδωσε τό πνεῦμα του στόν Κύριο, τόν ὁποῖο ὑπηρέτησε μέ τόση ἀφοσίωση. Ἔζησε μία ζωή ἁγιότητος καί προσφορᾶς, ἀσκήσεως καί στηριγμοῦ. Καί ἀπό τά οὐράνια σκηνώματα καλεῖ ὅλους ἐμᾶς νά μένουμε σταθεροί στήν Ὀρθόδοξη πίστη, ζῶντας μέσα στή χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.