Κυριακή 15 Αὐγούστου 2021 (ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ)

Κυριακή 15 Αὐγούστου 2021 (ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ)

Ἀσφαλῶς δέν ὑπάρχει στόν κόσμο ἄλλος λαός πού νά γνώρισε τόσο ἰσχυρή καί ἀποτελεσματική τή θαυματουργή ἐπέμβαση τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου στήν ὑπεράσπιση τῶν δικαίων του, ὅπως ὁ Ἑλληνικός λαός. Καί δέν ὑπάρχει φυλή καί πατρίδα πού νά ἔχει, νά ὁμολογεῖ καί νά διακηρύττει ὡς ἀκαταίσχυντη προστασία της τήν Παναγία μητέρα τοῦ Κυρίου, νά τήν ὑμνεῖ καί νά τήν δοξάζει ὡς ὑπέρμαχο Στρατηγό της, παρά μόνο ἡ Ἑλληνική φυλή καί Πατρίδα.

 Ναί,  μόνη ἡ Ἑλλάδα τήν βλέπει, τήν αἰσθάνεται, τήν ζεῖ τόσο κοντά της, τόσο στοργικά ἑνωμένη μαζί της, τόσο ἀποφασιστικά καί γενναῖα νά ἀναλαμβάνει τίς ὑποθέσεις της καί νά προχωρεῖ μπροστά Ἐκείνη, ἡ Θεομήτωρ Κόρη, στούς ἐθνικούς της κινδύνους καί ἀγῶνες της καί νά τῆς δωρίζει νίκες κατά βαρβάρων πολεμίων.

Ἀλλά καί μόνη ἡ Ἑλλάδα, ἡ Ὀρθόδοξη πιστή Ἑλλλάδα, τόσο συνεχῶς καί τόσο ἔντονα καί θερμά τήν ἐπικαλεῖται καί τήν ἱκετεύει στά ἀτομικά ζητήματα τῶν παιδιῶν της καί στίς μεγάλες ἐθνικές συμφορές της. Μόνο ἀπό τά στήθη τῶν Ἑλλήνων βγαίνει μέ τόσο πόνο καί τόση ἐμπιστοσύνη καί ἐλπίδα τό «Ὑπεραγία Θεοτόκε, σῶσον ἡμᾶς», τό «Προστασία τῶν Χριστιανῶν ἀκαταίσχυντε, μεσιτεία πρός τόν ποιητήν ἀμετάθετε, μή παρίδῃς ἁμαρτωλῶν δεήσεων φωνάς...», τό «Πάντων προστατεύεις ἀγαθή, τῶν καταφευγόντων ἐν πίστει τῇ κραταιᾷ σου χειρί, ἄλλην γάρ οὐκ ἔχομεν ἁμαρτωλοί πρός Θεόν...», τό «Δέσποινα πρόσδεξαι τάς δεήσεις τῶν δούλων σου καί λύτρωσαι ἡμᾶς ἀπό πάσης ἀνάγκης καί θλίψεως». Καί τόσα, τόσα ἄλλα, γιά νά καταλήξουμε στό «Τῇ ὑπερμάχῳ Στρατηγῷ τά νικητήρια, ὡς λυτρωθεῖσα τῶν δεινῶν εὐχαριστήρια, ἀναγράφω σοι ἡ πόλις, Θεοτόκε».

Καί τώρα, τί γίνεται τώρα μέ τήν παμμέγιστη ἑορτή τῆς Κοιμήσεως; Ὅλο τό πρῶτο δεκαπενθήμερο τοῦ Αὐγούστου νηστεία καί παρακλήσεις καί ἀδιάλειπτες προσευχές καί δεήσεις. Καί τήν 15η καί τήν 23η τοῦ Αὐγούστου, πού εἶναι οἱ δύο μεγαλύτερες ἡμέρες τῆς Κοιμήσεώς της, πανελλήνιος συναγερμός γιά τόν ἑορτασμό τῆς μεταστάσεώς της ἀπό τή γῆ πρός τά οὐράνια.

Καί πρῶτα στό Ἅγιο Ὄρος, τό ὁποῖο ἡ μεγάλη  πίστη καί θερμή πρός τήν Κυρία Θεοτόκο εὐλάβεια τῶν Ἁγιορειτῶν Πατέρων ὀνόμασε «Περιβόλι τῆς Παναγίας». Πόσα πανηγύρια ἐκεῖ πρός τιμή καί δόξα τῆς Παναγίας! Στήν Ἱ. Μονή τῶν Ἰβήρων μέ τή θαυματουργή «Πορταΐτισσα», στή Νέα Σκήτη, στήν Ἁγία Ἄννα, σέ ἄλλες Μονές καί Σκῆτες ἀγρυπνίες καί ἀρτοκλασίες καί μεγάλες δοξολογίες καί θερμές παρακλήσεις πρός τήν Μητέρα τοῦ Κυρίου καί Βασίλισσα τῶν Οὐρανῶν. Ἔρχεται ἔπειτα ἡ Παναγία τῆς Τήνου, «ἡ Μεγαλόχαρη», ὅπως τήν ὀνομάζουμε οἱ Ἕλληνες, ἡ ὁποία ἀποτελεῖ Πανελλήνιο προσκύνημα καί πρός τήν ὁποία σπεύδουν καί κατά τήν ἑορτή τοῦ Εὐαγγελισμοῦ, ἰδιαιτέρως, ὅμως, κατά τήν Κοίμηση της χιλιάδες χιλιάδων ἀπό ὅλα τά μέρη τῆς Ἑλλάδος γιά νά προσκυνήσουν τή θαυματουργή ἁγία εἰκόνα της καί γιά νά ἐκθέσουν ἐνώπιόν της ἀσθενεῖς, πάσχοντες ἀπό ἀνίατα καί σοβαρά νοσήματα ἐκζητώντας τήν θαυματουργική ἴαση καί θεραπεία. Καί πόσα θαύματα δέν κάνει ἡ χάρη της γιά νά δώσει ὑγεία καί ζωή σέ χιλιάδες ἀπελπισμένες ὑπάρξεις. Καί στή συνέχεια μέ πλῆθος θαυμάτων καί πλήθη προσκυνητῶν ἔρχεται ἡ Παναγία ἡ Ἐκατονταπυλιανή τῆς Πάρου, ἡ Σπηλαιώτισσα τῆς Ἱερᾶς Μονῆς τοῦ Μεγάλου Σπηλαίου, ἡ Προυσιώτισσα στόν ἀπότομο βράχο τῆς Μονῆς τοῦ Προυσσοῦ Εὐρυτανίας, ἡ Παναγία Σουμελᾶ πάνω ἀπό τή Βέροια, ἡ Παναγία τῆς Ἁγιάσσου Μυτιλήνης, ἡ Παναγία τῆς Νέας Μηχανιώνας τῆς Θεσσαλονίκης, τοῦ Βουλκάνου τῆς Καλαμάτας, τοῦ Γηροκομείου τῶν Πατρῶν, τῆς Εἰκοσιφοίνισσας τῆς Δράμας καί τόσων ἄλλων ἱερῶν Μονῶν καί πόλεων καί χωριῶν, ὅπου ἔχουν ἐγκατασταθεῖ οἱ ἅγιες καί θαυματουργές εἰκόνες προστάτριες καί φύλακες ἄγγελοι.

Ἡ Παναγία μας! Τί στοργική μητέρα γιά τόν καθένα μας καί γιά τήν Πατρίδα μας ὅλη! Μᾶς τήν δώρησε ὁ Πανάγαθος Θεός, γιά νά στέκει ἁγία, καί πανίσχυρη πρέσβειρα καί μεσίτρια πρός ἐκεῖνον γιά τήν προστασία καί θεραπεία καί ἀσφάλεια μας. Καί παρ' ὅτι μᾶς βλέπει ἁμαρτωλούς καί ἔνοχους καί φταῖχτες πολλῶν καί βαριῶν ἁμαρτημάτων, μέ τήν εὐσπλαχνία πού ἔχει πρός ἐμᾶς στέκει πάντοτε στό πλευρό μας, ἀντιλαμβάνεται ὅλες τίς ἀνάγκες πού ἔχουμε καί τούς κινδύνους πού διατρέχουμε καί μέ τήν παρρησία πού ἔχει στόν Υἱό καί Θεό της δέν παύει νά μεσιτεύει καί νά δέεται γιά μᾶς. Νά δέεται καί γιά τήν ἄφεση τῶν ἁμαρτιῶν μας, καί γιά τήν ἀπαλλαγή ἀπό τά δεινά μας, καί γιά τή σωτηρία μας ἀπό ποικίλους ἐχθρούς καί πολεμίους μας. Καί ἐμεῖς πάλι, παρά τήν ἐνοχή πού αἰσθανόμαστε ὡς ἁμαρτωλοί πού εἴμαστε, μέ περισσό θάρρος καταφεύγουμε σ' αὐτήν κραυγάζοντας καί λέγοντας· Παναγία μας, σῶσε μας. Παναγία μας, κινδυνεύουμε. Κινδυνεύει ἡ ψυχή μας, κινδυνεύει ἡ ζωή μας, κινδυνεύει ἡ Πατρίδα μας ἀπό βαρβάρους ἐχθρούς, ἡ γλυκειά μας Ἑλλάδα. Ὑπεραγία Θεοτόκε, σῶσον ἡμᾶς. Καί ἐκείνη σπεύδει καί μᾶς σώζει. Μᾶς σώζει κατά τήν πίστη καί  τήν ἀνάγκη πού ἔχουμε.

Καί ἑμεῖς ὡς Μητέρα τοῦ Θεοῦ μας καί δική μας  μητέρα, ὡς προστάτρια τοῦ καθενός μας, καί τοῦ Ἔθνους μας προστάτρια καί Ὑπέρμαχο Στρατηγό τήν ὑμνοῦμε, τήν δοξάζουμε καί ἔχουμε ἀχώριστη σύντροφο τῆς ζωῆς μας τήν παντοδύναμη χάρη της.