ΚΥΡΙΑΚΗ 25 ΜΑΡΤΙΟΥ 2012 ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΤΑΞΙΔΕΥΟΝΤΑΣ

ΚΥΡΙΑΚΗ  25  ΜΑΡΤΙΟΥ 2012

               ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΤΑΞΙΔΕΥΟΝΤΑΣ

«Ὑπέρ πλεόντων, ὁδοιπορούντων….. καί τῆς σωτηρίας αὐτῶν

                                                     τοῦ Κυρίου δεηθῶμεν »

            Εἶναι χαρακτηριστικό πώς κατά τήν τέλεση τῆς λατρευτικῆς ζωῆς τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας, καλούμαστε νά δείξουμε καί νά ἐκφράσουμε τό στοργικό μας ἐνδιαφέρον γιά ὅλα τά προβλήματα καί γιά τίς ἀνάγκες ὅλων τῶν ἀνθρώπων. Οἱ δεήσεις καί ἱκεσίες μας ἀναφέρονται σ’ ὅλο τό πλήρωμα τῶν πιστῶν καί σ’ ὅλες τίς περιστάσεις τοῦ βίου τους. Καί εἶναι αὐτές, ὄχι μόνο γιά τούς παρόντες στή σύναξη, ἀλλά καί σ’ ἐκείνους, πού χωρίς τή θέλησή τους εἶναι ἀπόντες τώρα ἀπό τή λειτουργική μας σύναξη. Γι’ αὐτούς τούς ἀπόντες γίνεται εἰδική μνημόνευση στή Θεία Λειτουργία τοῦ Μεγάλου Βασιλείου μέ τήν παράκληση: «Μνήσθητι, Κύριε….. καί τῶν δι’ εὐλόγους αἰτίας ἀπολειφθέντων, καί ἐλέησον αὐτούς…. κατά τό πλῆθος τοῦ ἐλέους Σου». Δηλαδή ζητοῦμε ὁ Κύριος νά ἐνθυμηθεῖ αὐτούς πού δικαιολογημένα ἀπουσιάζουν ἀπό τή σύναξη καί νά τούς ἐλεήσει, σύμφωνα μέ τό πλῆθος τοῦ ἐλέους Του.

            Στήν κατηγορία αὐτή, πού ἀπουσιάζουν εἶναι καί οἱ ταξιδεύοντες. Τό αἴτημα αὐτό διατυπωμένο πρίν ἀπό ἑκατοντάδες χρόνια, ἀναφερόταν στούς «πλέοντες» καί «ὁδοιποροῦντες». Σ’ αὐτούς πού μετεκινοῦντο ἀπό ἕνα τόπο σ’ ἄλλον, καί γινόταν ἀπό τή θάλασσα γιά τούς «πλέοντες» καί ἀπό τή στεργιά γιά τούς «ὁδοιποροῦντες». Στήν ἐποχή ἐκείνη οἱ «πλέοντες» εἶχαν νά ἀντιμετωπίσουν πολλούς κινδύνους. Πειρατές, ληστές τῆς θάλασσας, ἐνεργοῦσαν διαρπαγές καί βιαιοπραγίες σέ βάρος ἐμπορικῶν καί ἐπιβατικῶν πλοίων. Συχνά στρεφόταν καί κατά τῆς ζωῆς καί τῆς περιουσίας τῶν ταξιδιωτῶν καί τῶν ναυτιλλομένων. Οἱ «πλέοντες» ὅμως, ἰδιαίτερα σέ παλαιότερες ἐποχές, εἶχαν νά ἀντιμετωπίσουν καί τά φυσικά φαινόμενα, ἀνέμους, θύελλες καί τρικυμίες μέ τέτοια ἔνταση, πού καθιστοῦσαν τό ταξίδι ἀπό τή θάλασσα πολύ ἐπισφαλές καί πιό προβληματικό. Μέ τά σημερινά δεδομένα τό ταξίδι ἀπό τή θάλασσα εἶναι πιό ἄνετο καί πιό ἀσφαλές. Ἄλλο τώρα πώς καί σήμερα ἔχουμε ποικίλα δυστυχήματα μέ ὀδυνηρές ἀπώλειες σέ ἔμψυχο καί ἄψυχο ὑλικό.

            «Οἱ ὁδοιποροῦντες» πάλιν ἀντιμετώπιζαν στή στεργιά ληστές καί συμμορίες κακοποιῶν, ὀργανωμένες ὁμάδες, πού δροῦσαν στήν ὕπαιθρο καί κυρίως σέ ὀρεινές περιοχές καί λήστευαν τούς περαστικούς ἤ ἔκαμναν ἀπαγωγές γιά νά ζητήσουν λύτρα. Εἶναι ἐδῶ χαρακτηριστική ἡ περιγραφή στήν παραβολή τοῦ καλοῦ Σαμαρείτη, ὅπου ἄγνωστος ὁδοιπόρος: «λησταῖς περιέπεσεν, οἵ καί ἐκδύσαντες αὐτόν καί πληγάς ἐπιθέντες, ἀπῆλθον ἀφέντες ἡμιθανῆ τυγχάνοντα» (1) δηλαδή ἔπεσε πάνω σέ ληστές. Αὐτοί, ἀφοῦ τόν ξεγύμνωσαν καί τόν τραυμάτισαν, ἔφυγαν παρατῶντας τον μισοπεθαμένο. Ἡ μεγάλη ἔλλειψη μέσων χερσαίας συγκοινωνίας τήν παλαιά ἐποχή, ἀνάγκαζε τούς ἀνθρώπους, ὅταν βεβαίως εἶχαν καί τή δυνατότητα, νά καλύπτουν πεζῆ τίς ἀποστάσεις. Ἔτσι οἱ κίνδυνοι ἀπό ληστές καί ἀπό ἄγρια θηρία ἦσαν πολλοί καί οἱ ταλαιπωρίες ἐξαντλητικές.

            Μέ τά σημερινά πολλά καί ἄνετα συγκοινωνιακά μέσα στή στεργιά δέ γίνεται λόγος γιά «ὁδοιποροῦντες». Σήμερα πεζοποροῦν καί περπατοῦν πολλοί γιά λόγους ὑγείας καί καλῶς πράττουν, ἀφοῦ εἶναι μία ἄσκηση ἐπιβεβλημένη καί ψυχοσωματικά ἔχει εὐνοϊκά ἀποτελέσματα. Οἱ «ὁδοιποροῦντες» τῆς παλαιᾶς ἐποχῆς σήμερα δέν ὑπάρχουν, τά πολλά συγκοινωνιακά μέσα διευκολύνουν τίς μετακινήσεις μας καί διανύουμε τεράστιες ἀποστάσεις γιά τίς ἐργασίες μας, τίς ἐπισκέψεις μας καί γιά τή ψυχαγωγία μας. Οἱ πολλές ὅμως αὐτές διευκολύνσεις μας, δυστυχῶς, συνοδεύονται καί ἀπό φοβερά καί θανατηφόρα δυστυχήματα. Ἡ μεγάλη καί ὑψηλή τεχνολογία στά σύγχρονα συγκοινωνιακά μέσα, ὅσο ἀπό τήν μία πλευρά κατέστησε τά ταξίδια, ἄνετα, γρήγορα και ἐξυπηρετικά, ἀπό τήν ἄλλη πολλαπλασίασε τούς κινδύνους καί τά τροχαῖα δυστυχήματα. Ἀρκεῖ νά περιορισθεῖ κανείς πόσοι ἄνθρωποι χάνονται ἤ μένουν παράλυτοι, ὅταν ἐπιστρέφουν κατά τά ἑορταστικά τριήμερα καί τά Σαββατοκύριακα ἀπό χαρούμενες ἡμέρες, πού προηγήθηκαν.

            Ἐκ πρώτης ὄψεως, ἀσφαλῶς, πολλοί θά διερωτηθοῦν ποιά σκοπιμότητα εἶχαν τά ὅσα προηγήθηκαν γιά τά ταξίδια καί μάλιστα μέ κάποιες λεπτομέρειες. Ἀκόμη πῶς θά μποροῦσαν αὐτά νά συνταιριάσουν μέ ὅσα τελοῦνται μέσα στούς ναούς μας, πού ἔχουμε ἀναφορές σέ πνευματικά καί λατρευτικά θέματα. Καμία ἀπό τίς ὑλικές – σωματικές μας ἀνάγκες δέν μένει ἔξω ἀπό τά τελούμενα μέσα στίς λατρευτικές μας συνάξεις. Ὅλα προσάγονται καί τίθενται ἐνώπιον τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ γιά νά λάβουν τήν εὐλογία καί τήν ἀντίστοιχη συμπαράσταση. Καί στή Θεία Λειτουργία τοῦ Μεγάλου Βασιλείου, πού τελεῖται δέκα φορές τό ἔτος, γίνεται πολύς λόγος στίς ἀναγκαιότητες τῆς καθημερινότητας. Ἐνδεικτική εἶναι μία μεγάλη εὐχή μετά τόν καθαγιασμό τῶν Τιμίων Δώρων, πού μεταξύ ἄλλων, ἀναφέρονται καί τά ἑξῆς: «…. τοῖς πλέουσι σύμπλευσον^. τοῖς ὁδοιποροῦσι συνόδευσον… Σύ γάρ εἶ, Κύριε…τῶν πλεόντων λιμήν….». Σέ μετάφραση μᾶς λέγει: πλεῦσε μαζί μέ τούς πλέοντας στίς θάλασσες, συνόδευσε τούς ὁδοιποροῦντες…. γιατί Σύ, Κύριε, εἶσαι ὁ λιμένας στόν ὁποῖο βρίσκουν γαλήνη καί ἀσφάλεια στίς ποικίλες τρικυμῖες….

            Οἱ συχνές δεήσεις καί ἱκεσίες στίς λατρευτικές μας συνάξεις γιά τούς ταξιδεύοντες πάντα ἦσαν ἀναγκαῖες. Σήμερα ὅμως εἶναι πιό ἀναγκαῖες, γιατί μέσα στό μεγάλο πλῆθος τῶν συγκοινωνιακῶν μέσων στούς δρόμους, στίς θάλασσες καί στόν ἀέρα, ἔχουμε καί πλῆθος δυστυχημάτων. Σέ κάθε στιγμή πολυάριθμοι ταξιδεύοντες διατρέχουν κινδύνους καί συναντοῦν δυσκολίες καί προβλήματα. Γιά ὅλους αὐτούς ἡ λατρεύουσα κοινότητα, ἀνάμεσα στά ἄλλα αἰτήματά της, ἀναπέμπει παρακλήσεις γι’ αὐτούς νά ἔχουν καλό ταξίδι καί ἡ  παράκληση εἶναι καί: «ὑπέρ… τῆς σωτηρίας αὐτῶν». Αὐτό σημαίνει νά ἔχουν καλή ἐπιστροφή στά σπίτια τους καί στούς συγγενεῖς τους «σῶοι καί ἀβλαβεῖς». Ἡ σωτηρία τους ἀναφέρεται καί στήν ἀπαλλαγή τους ἀπό κάθε ψυχική, πνευματική καί σωματική κόπωση καί δυσαρέσκεια. Νά γιατί εὔχεται ἡ ἐκκλησιαστική σύναξη «ὑπέρ πλεόντων, ὁδοιπορούντων καί τῆς σωτηρίας αὐτῶν». (2)