Κυριακή 27 Σεπτεμβρίου 2020 (Α’ ΛΟΥΚΑ) (Λουκ. ε’ 1 - 11)

Δέν εἶχε περάσει πολλή ὥρα ἀφότου ὁ Σίμων Πέτρος καί οἱ συνεργάτες του εἶχαν ἐπιστρέψει ἀπό τό κοπιαστικό ἀλλά ἄκαρπο ψάρεμα. Τά δίχτυα μόλις εἶχαν καθαριστεῖ καί δέν εἶχαν προλάβει ἀκόμη νά στεγνώσουν. Παρόλ’ αὐτά ὁ εὐλογημένος ἐκεῖνος μαθητής δέν διστάζει νά τά ξαναρίξει καί πάλι στή λίμνη. Ὄχι γιατί ἡ πεῖρα του τόν πληροφοροῦσε ὅτι θά πετύχαινε κάποιο ἀποτέλεσμα. Ἀλλά διότι ἡ πίστη τοῦ ὑπαγόρευε τήν ὑπακοή. Ἔρριξε καί πάλι τά δίχτυα μόνο καί μόνο γιατί τοῦ τό εἶπε ὁ Χριστός.

Μᾶς διδάσκει μέ τή σπουδαία αὐτή ἐνέργειά του τήν ὑπακοή πού ὅλοι ὀφείλουμε στό Χριστό. Ἀλλά ἄς ἐξετάσουμε γιατί πρέπει νά ὑπακοῦμε ἀπόλυτα στό Χριστό καί πῶς μᾶς δίνονται σήμερα οἱ ἐντολές του.

Ὀφείλουμε πλήρη καί ὁλοπρόθυμη ὑπακοή στό Χριστό, διότι εἶναι ὁ πάνσοφος καί πανάγαθος δημιουργός μας. Ἐκεῖνος γνωρίζει πολύ καλύτερα ἀπό μᾶς τήν πραγματικότητα καί τό ἀληθινό συμφέρον μας καί μέ ἄπειρη ἀγάπη καί στοργή θέλει νά μᾶς βοηθήσει νά τό πετύχουμε. Βέβαια στήν περιορισμένη, μυωπική δική μας ἀντίληψη καί κρίση δέν φαίνεται ἀμέσως αὐτό. Γι’ αὐτό καί συχνά διστάζουμε καί ταλαντευόμαστε γιά τό ἄν μᾶς συμφέρει νά ὑπακούσουμε. Ἐκεῖ, ὅμως, ὅπου μᾶς ὁδηγεῖ ὁ Χριστός, πάντοτε βρίσκεται μεγάλο κέρδος καί ἀμοιβή γιά τόν ἄνθρωπο. Κι ἄν πράγματι θελήσουμε νά ὑπακούσουμε μέ ταπείνωση καί ἐμπιστοσύνη σ’ αὐτόν, ἀναμφίβολα κατά τήν ὑπόσχεσή του θά ἀπολαύσουμε «τά ἀγαθά τῆς γῆς» καί ὅλα τά καλά τοῦ Θεοῦ (Ἡσ. α’ 19).

Ἄλλωστε ὁ Χριστός εἶναι καί ὁ λυτρωτής μας. Ἐκεῖνος πού καλεῖ τίς ψυχές μας στό θαυμαστό φῶς του καί στή βασιλεία του. Ἄν δέν τόν ὑπακούσουμε καί δέν τοῦ παραδώσουμε πλήρως τόν ἑαυτό μας, πῶς θά σωθοῦμε;

Τέλος, μή ξεχνᾶμε ὅτι ὁ Χριστός εἶναι ἐκεῖνος, πού μᾶς «ἠγάπησεν εἰς τέλος», μέ ὁλοκληρωτική ἀγάπη (Ἰω. ιγ’ 1). Καί μέ τήν ὑπακοή μᾶς δίνεται εὐκαιρία νά δείξουμε κι ἐμεῖς ἀνταπόκριση στήν ἀγάπη του καί εὐγνωμοσύνη, νά ἐκδηλώσουμε τήν ἀφοσίωση καί τή λατρεία τῆς ψυχῆς μας πρός αὐτόν. «Ἐπί τῷ ρήματί σου χαλάσω τό δίκτυον», εἶπε ὁ Πέτρος. Μόνο καί μόνο γιατί ἐκεῖνος τό λέει, νά σπεύδουμε νά ὑπακούσουμε σέ ὅ,τι ἀκριβῶς μᾶς πεῖ, ἔστω καί ἄν ἀπαιτηθοῦν κόποι καί θυσίες.

Ἀλλά ἐδῶ παρουσιάζεται τό ἐρώτημα. Ἐμεῖς ἀπό ποῦ θά δεχόμαστε σήμερα τήν ἐντολή καί τό ἅγιο θέλημα τοῦ Χριστοῦ;

Εἶναι γεγονός ὅτι ἐμεῖς δέν ἔχουμε  αἰσθητά μπροστά μας τόν Κύριο καί δέν τόν ἀκοῦμε μέ τά αὐτιά τοῦ σώματος, ὅπως τότε ὁ ἀπόστολος Πέτρος. Παρά ταῦτα ὁ Κύριος δέν παύει νά εἶναι καί σήμερα ζῶν ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ του καί νά μᾶς δίνει ἐντολές, ἰδίως μέ τό θεῖο λόγο του καί τά ἅγια Μυστήρια.

Πράγματι, κάθε φορά πού ἀκοῦμε ἤ μελετοῦμε τά θεῖα λόγια, τόν Χριστό ἀκοῦμε νά μᾶς μιλᾶ καί νά μᾶς γνωστοποιεῖ τό ἅγιο θέλημά του. Γι’ αὐτό ἄλλωστε καί μέ πολύ σεβασμό, ὄρθιοι, ἀκίνητοι καί ἀπόλυτα σιωπηλοί ἀκοῦμε στήν ἐκκλησία τήν ἀνάγνωση τοῦ ἱεροῦ Εὐαγγελίου. Ὅταν εἴμαστε προσηλωμένοι στά ὅσα ἀκοῦμε, τότε διαπιστώνουμε ὅτι δέν εἶναι γενικά καί ἀόριστα λόγια, ἀλλά συγκεκριμένες ἀπαντήσεις καί ἐντολές σέ συγκεκριμένα θέματα πού μᾶς ἀπασχολοῦν. Ἐντολές, στίς ὁποῖες καλούμαστε νά ὑπακούσουμε «ἐκ καρδίας».

Ἀλλά ὑπάρχουν καί ἄλλες περιπτώσεις, πού ἅπτονται ἀκόμη καί λεπτομερειῶν τῆς καθημερινῆς μας ζωῆς. Εἶναι οἱ ὁδηγίες καί ὑποδείξεις πού δεχόμαστε ἀπό τούς πνευματικούς μας ὁδηγούς, τούς ἱερεῖς τῆς Ἐκκλησίας μας, τούς εὐσεβεῖς γονεῖς μας, ἄλλους Χριστιανούς καί ἀνθρώπους τοῦ Θεοῦ. Σ’ αὐτούς δίνει φωτισμό καί χάρη ὁ Θεός, ὥστε νά ἐκφράζουν τό θέλημά του καί νά ἀποτελοῦν τήν πιό ἁπτή καί τήν πιό δύσκολη ἀναφορά ὑπακοῆς. Ἀπέναντι αὐτῶν τῶν προσώπων καλούμαστε νά στεκόμαστε μέ σεβασμό καί ἁπλότητα, νά ὑπολογίζουμε σοβαρά τίς γνῶμες καί συμβουλές τους, νά ὑπακοῦμε, ἀλλά ἀκόμη περισσότερο νά ὑποτασσόμαστε μέ πλήρη ἐσωτερική συγκατάθεση, ἐπανάπαυση καί προθυμία.

Τήν ὥρα πού ὁ ἀπόστολος Πέτρος πρόφερε τούς λόγους τῆς ὑπακοῆς καί ξανοιγόταν μέ τό πλοιάριό του, γιά νά ρίξει τά δίχτυα, πόσοι ἆραγε δέν θά σκέφτηκαν ὅτι ἐπιχειρεῖ μιά ξεκάθαρη ματαιοπονία! Κι ὅμως τά γεγονότα ὑπῆρξαν τόσο διαφορετικά.

Τά γεγονότα μίλησαν καί ἀπέδειξαν ὅτι ἡ ὑπακοή στόν Χριστό φέρνει εὐλογίες ἐπί εὐλογιῶν. Εὐλογίες πλουσιοπάροχες καί ἀνεξάντλητες. Εὐλογίες ὑλικές, ἀλλά κυρίως πνευματικές. Εὐλογίες πού θά γίνονται καί δικές μας, ἀρκεῖ ὁλόψυχα νά προσφέρουμε κι ἐμεῖς τήν ὑπακοή μας στό Χριστό.