Κυριακὴ 8 Δεκεμβρίου 2019 (ΚΕ΄ ΕΠΙΣΤΟΛΩΝ) (Ἐφεσ. δ’ 1-7)

Ὁ ἀπόστολος Παῦλος ἀπὸ τὴ φυλακὴ τῆς Ρώμης παρακαλεῖ τοὺς Ἐφεσίους στὸ ὄνομα τοῦ Χριστοῦ, να πολιτευθουν ἀξίως τῆς κλήσεως στὴν ὁποία ὁ Θεὸς τοὺς κάλεσε. Καὶ παραθέτει κάποιες ἀρετὲς πού θὰ πρέπει νὰ ἔχουν σ’  αὐτὴ τὴ νέα ἐν Χριστῷ πολιτεία τους. Νὰ ζοῦν δηλαδὴ μὲ ταπεινοφροσύνη καὶ πραότητα, μὲ μακροθυμία καὶ ὑπομονή, ἀνεχόμενοι μὲ ἀγάπη ὁ ἕνας τὰ ἐλαττώματα τοῦ ἄλλου.

Προκαλεῖ ἰδιαίτερη ἐντύπωση σὲ ὅλους μας ὅτι ὁ φυλακισμένος Ἀπόστολος τοῦ Χριστοῦ δὲν ζητάει ἀπὸ τοὺς Ἐφεσίους κάτι γιὰ τὸν ἑαυτό του, δὲν ζητάει κάποια βοήθεια γιὰ τὶς στερήσεις του μέσα στὴ φυλακὴ οὔτε ζητάει ν’ ἀποφυλακιστεῖ. Ἀλλὰ ζητάει ἀπὸ αὐτοὺς κάτι πολὺ μεγάλο, τὸ μεγαλύτερο πού θὰ μποροῦσε νὰ τοὺς ζητήσει. Νὰ ζοῦν ἀξίως τῆς κλήσεώς τους. Ποιὰ ὅμως εἶναι αὐτὴ ἡ κλήση πού ἔκανε στοὺς Ἐφεσίους καὶ σὲ ὅλους ἐμᾶς ὁ Θεὸς καὶ πῶς θὰ πολιτευθοῦμε ἀξίως τῆς κλήσεως;

Ὁ Θεὸς μᾶς ἔκανε τὴν πλέον τιμητικὴ κλήση ποῦ θὰ μπορούσαμε νὰ δεχτοῦμε. Μᾶς κάλεσε νὰ γίνουμε υἱοὶ Θεοῦ, παιδιὰ του ἀγαπημένα. Καὶ μᾶς ἀξίωσε νὰ ἔχουμε τὸ πιὸ τιμημένο ὄνομα, τὸ δικό του ὄνομα. Νὰ ὀνομαζόμαστε Χριστιανοί. Καὶ μᾶς προόρισε νὰ γίνουμε πρίγκιπες τοῦ οὐρανοῦ, συμπολίτες στὴ Βασιλεία του, σύνθρονοι καὶ συμβασιλεῖς του. Νὰ γίνουμε κατὰ χάρη θεοί.

Ἐμεῖς ἄραγε πόσο συχνὰ σκεφτόμαστε τὴ μεγάλη αὐτὴ κλήση πού μᾶς ἔκανε ὁ Θεός; Καὶ κατὰ πόσο συμπεριφερόμαστε ὡς κληρονόμοι τοῦ Θεοῦ; Βέβαια εἴμαστε πολιτογραφημένοι πολίτες τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ. Ὅμως ὀφείλουμε αὐτὴ τὴν ἰδιότητά μας νὰ τὴ ζοῦμε. Νὰ μᾶς συνοδεύει αὐτὴ παντοῦ, σὲ ὁποιαδήποτε συναναστροφὴ καὶ ἔργο μας. Νὰ εἴμαστε ὄχι Χριστιανοὶ μόνο τῆς Κυριακῆς ἀλλὰ κάθε ἡμέρας καὶ ὥρας, πάντοτε καὶ παντοῦ. Νὰ ζοῦμε ὡς πρόσωπα πού πρόκειται σύντομα νὰ κληθοῦμε στοὺς οὐρανούς, γιὰ νὰ ἐγκατασταθοῦμε στὴν ἑτοιμασμένη ἐκεῖ κληρονομιά μας.

Κι ὅταν τὸ αἰσθανθοῦμε αὐτό, δὲν θὰ προσκολλᾶται ἡ καρδιά μας στὴ γῆ οὔτε θ’ ἀναζητοῦμε πάνω ἀπ’ ὅλα τὰ ὑλικὰ ἀγαθά. Ὅταν αἰσθανθοῦμε ὅτι ἴσως καὶ αὔριο θὰ βρισκόμαστε στοὺς οὐρανούς, θὰ περιφρονήσουμε τὰ μάταια καὶ ἁμαρτωλὰ καὶ θὰ ἀγωνιστοῦμε νὰ γίνουμε ἄνθρωποι πνευματικοί, ἅγιοι. Ἅγιοι ὄχι στὰ λόγια οὔτε μόνο στὶς πράξεις μας, ἀλλὰ σὲ κάθε πλευρὰ τῆς ζωῆς μας. Στὶς διαθέσεις μας, στὶς σκέψεις μας, στὶς ἐπιθυμίες μας. Στολίζοντας τὴν ψυχή μας μὲ τὶς ἀρετὲς πού ἀναφέρει ὁ ἀπόστολος Παῦλος. Κι ἔτσι θὰ θεμελιώνεται σιγὰ-σιγὰ μέσα μας ἡ ἐν Χριστῷ πολιτεία καὶ ἁγιότητα. Διότι ἡ ἁγιότητα δὲν ἐπιτυγχάνεται μόνο μὲ τὰ φρικτὰ βασανιστήρια τῶν μαρτύρων ἢ τὶς αἱματηρὲς ἀσκήσεις τῶν ἀναχωρητῶν. Ἀλλὰ καὶ μὲ τὸν καθημερινό μας ἀγώνα καλλιεργώντας λίγο-λίγο τὶς πρακτικὲς ἀρετές. Ἔτσι πολιτευόμαστε ἀξίως τῆς κλήσεώς μας.

Στὴ συνέχεια ὁ ἀπόστολος Παῦλος τονίζει  ἰδιαιτέρως τὴν ἑνότητα πού πρέπει νὰ ἔχουν οἱ πιστοὶ μεταξύ τους καὶ λέει: Νὰ φροντίζετε νὰ διατηρεῖτε τὴ μεταξὺ σας ἑνότητα μὲ τὴν ὁποία μᾶς ἕνωσε τὸ Ἅγιο Πνεῦμα. Ἀποτελεῖτε ἕνα πνευματικὸ σῶμα, τὴν Ἐκκλησία, τὴν ὁποία ζωοποεῖ τὸ ἴδιο Ἅγιο Πνεύμα. Ἀλλὰ καὶ ὅλοι σας μία ἐλπίδα ἔχετε, διότι ὁ Θεὸς σᾶς κάλεσε ὅλους γιὰ τὴν ἴδια Βασιλεία καὶ τὰ ἴδια ἀγαθά.

Ποῦ λοιπὸν θεμελιώνεται ἡ ἑνότητα τῶν πιστῶν; Οὔτε σὲ ἰδεολογικὴ οὔτε σὲ ψυχολογικὴ βάση, ἀλλὰ σὲ μυστηριακή. Καὶ ποιὰ εἶναι αὐτή; Ἡ πηγὴ τῆς ἑνότητάς μας εἶναι ὁ ἕνας Κύριος, ἡ μία πίστη, τὸ ἕνα Βάπτισμα. Ὅλοι οἱ πιστοὶ ἔχουμε βαπτισθεῖ καὶ πιστεύουμε στὸν ἕνα καὶ μόνο ἀληθινὸ Θεό. Κι ὅλοι μας ἀποβλέπουμε στὸν ἴδιο οὐρανὸ κι ἐλπίζουμε στὴν ἴδια εὐτυχία, στὸν ἴδιο Θεό. Αὐτὸς εἶναι ὁ ἀρχηγὸς ὅλων μας, ὁ συνδετικὸς κρίκος καὶ ὁ ἐγγυητὴς τῆς ἑνότητας. Μὲ τὸ δικό του αἷμα μᾶς ἐξαγόρασε. Μέσα σ’ ὅλους μας ὁ ἴδιος κατοικεῖ. Αὐτὸς μᾶς δένει σφιχτὰ μεταξύ μας. Ὄχι ἁπλῶς γιὰ νὰ ζοῦμε εἰρηνικὰ καὶ γιὰ ν’ ἀγαποῦμε ὁ ἕνας τὸν ἄλλο, ἀλλὰ γιὰ νὰ εἴμαστε μέσα στὴν Ἐκκλησία του ὅλοι ἕνα πνευματικὸ σῶμα, ἕνα πνεῦμα, μία ψυχή.

Μπορεῖ βέβαια οἱ πιστοὶ νὰ διαφέρουμε στὰ σωματικὰ ἢ διανοητικὰ χαρίσματα, νὰ ἔχουμε διαφορετικὴ καλλιέργεια στὴν ἀρετή, διαφορετικοὺς χαρακτῆρες, κλίσεις ἤ προτιμήσεις. Ὅμως ὁ Θεὸς μᾶς ἑνώνει ὅλους σὲ μιὰ ἀδιάσπαστη ἑνότητα. Αὐτὴ ἡ ἑνότητα δὲν δημιουργεῖ ἀνταγωνισμοὺς καὶ διαιρέσεις μεταξύ μας. Διότι δὲν ἔχει ἄλλον Θεὸ ὁ πλούσιος καὶ ἄλλον ὁ πτωχός, ἄλλον ὁ μορφωμένος καὶ ἄλλον ὁ ὁλιγογράμματος. Ὅλοι μέσα στὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ τὰ ἴδια ἀγαθὰ ἀπολαμβάνουμε. Ἀλλὰ καὶ στὴν οὐράνια Βασιλεία του ὅλοι θὰ ἀπολαύσουμε τὰ ἀνεξάντλητα οὐράνια ἀγαθά, τὰ ὁποία ὑπόσχεται ὁ Θεὸς στὰ παιδιά του.

Ἂς καλλιεργοῦμε, λοιπὸν, οἱ πιστοὶ μεταξὺ μας τὴν ἑνότητα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος μὲ τὴν ταπείνωση, τὴν ἀγάπη, τὴν ὑπομονή, τὴν ἀνεκτικότητα. Αὐτὴ ἡ ἑνότητα θὰ μᾶς κάνει πιὸ δυνατοὺς στοὺς πειρασμοὺς καὶ στὸν πνευματικὸ πόλεμο. Αὐτὴ ἡ ἑνότητα θὰ μᾶς πλουτίσει μὲ τὶς ἀνεξάντλητες δωρεὲς τοῦ Θεοῦ καὶ θὰ μᾶς καταστήσει μετόχους τῆς αἰώνιας Βασιλείας του.