Κυριακή 24 Φεβρουαρίου 2019 (ΑΣΩΤΟΥ) (Β΄ Κορ. δ΄ 6-15)

Στό σημερινό ἀποστολικό ἀνάγνωσμα, ὁ ἀπόστολος Παῦλος μᾶς περιγράφει μέσα σέ λίγες γραμμές τίς δοκιμασίες καί θλίψεις πού ἀντιμετώπιζαν τότε οἱ ἅγιοι Ἀπόστολοι. Ἐμεῖς οἱ Ἀπόστολοι, λέει, ἀντιμετωπίζουμε καθημερινά θλίψεις καί πειρασμούς σέ κάθε τόπο καί περίσταση, ὅμως αὐτές δέν δημιουργοῦν  μέσα μας ἀγωνιώδεις στενοχώριες. Φτάνουμε κάποτε σέ ἀπορία, ὅμως δέν ἀπελπιζόμαστε. Μᾶς καταδιώκουν οἱ ἄνθρωποι, ἀλλά δέν μᾶς ἐγκαταλείπει ὁ Θεός.  Μᾶς καταβάλλουν οἱ πειρασμοί, ἀλλά δέν χανόμαστε.

Στήν παρουσίαση αὐτή τῶν πειρασμῶν καί τῶν κινδύνων πού περιγράφει ὁ θεῖος Παῦλος μπορεῖ νά δεῖ ο καθένας μας ἕνα κλιμακωτό σχῆμα δοκιμασιῶν καί θλίψεων πού κάθε Χριστιανός μπορεῖ νά ἀντιμετωπίσει στή ζωή του. Ἕνα σχῆμα σέ τέσσερα ἐπίπεδα, τά ὁποῖα ἐκφράζουν οἱ λέξεις : «θλιβόμενοι», «ἀπορούμενοι», «διωκόμενοι», «καταβαλλόμενοι». Βέβαια οἱ περισσότεροι πιστοί συνήθως βρισκόμαστε στό πρῶτο καί στό δεύτερο ἐπίπεδο τῆς θλίψεως καί τῆς ἀπορίας. Στό τρίτο καί τέταρτο ἐπίπεδο τῶν διωγμῶν  καί τῆς ἐξουθενώσεως μόνο οἱ προοδευμένοι πνευματικά  πιστοί, οἱ ἅγιοι καί οἱ μάρτυρες ἀξιώνονται νά βρεθοῦν.

Ὅλοι λοιπόν οἱ Χριστιανοί στήν πνευματική μας πορεία ὁπωσδήποτε θά διέλθουμε τό πρῶτο  στάδιο τῶν θλίψεων, πού εἶναι ὑποχρεωτικό γιά ὅλους μας. Εἶναι το πρῶτο βῆμα πρός τόν οὐρανό, τό βῆμα τοῦ πόνου καί τῶν δακρύων, πού μᾶς καλλιεργεῖ καί μᾶς πλουτίζει μέ τή χάρη τῆς ὐπομονῆς καί τῆς πίστεως. Βέβαια ἐμεῖς δέν ἀντιμετωπίζουμε τίς θλίψεις τῶν ἁγίων Ἀποστόλων καί τῶν μαρτύρων τῆς πίστεως. Ὅμως ὅλοι μας ὁμολογοῦμε ὅτι πίνουμε καθημερινά πολλά πικρά ποτήρια θλίψεων. Θλιβόμαστε ἀπό ἐχθρούς καί φίλους, ἀπό ξένους καί συγγενεῖς, περιστάσεις καί προβλήματα στό σπίτι, στήν ἐργασία, στούς δρόμους, παντοῦ.

Αὐτό πού τονίζει ἐδῶ ὁ θεῖος Παῦλος εἶναι ὅτι οἱ Χριστιανοί θλιβόμαστε μέν ἀλλά δέν στενοχωρούμαστε. Πῶς εἶναι δυνατόν νά συμβαίνει αὐτό;  Συμβαίνει διότι οἱ πιστοί ἀντιμετωπίζουμε τίς θλίψεις μας μόνον ὡς ἐξωτερικές καταστάσεις καί συνθῆκες. Γιατί ὅταν ζοῦμε μέσα στή χάρη τοῦ Θεοῦ, οἱ θλίψεις τῆς ζωῆς μᾶς θλίβουν βέβαια ἐξωτερικά, μᾶς πιέζουν, μᾶς περισφίγγουν, ἀλλά δέν ἔχουν τή δύναμη νά εἰσχωρήσουν βαθιά στήν ψυχή μας καί νά δημιουργήσουν μέσα στήν καρδιά μας  κατάσταση στενότητος, στενοχωρίας καί ἀσφυξίας. Μέσα στήν καρδιά μας ζοῦμε τήν εἰρήνη τοῦ Χριστοῦ.

Κάποιοι ὅμως ἀπό ἐμᾶς ἀντιμετωπίζουμε τόσο πολλές καθημερινές και ἀδιάπτωτες θλίψεις, ὥστε νά φθάνουμε σέ ἕνα δεύτερο δυσκολότερο ἐπίπεδο δοκιμασιῶν, στήν κατάσταση τῆς ἀπορίας καί ἀμηχανίας. Ἀποροῦμε καί σαστίζουμε γιά ὅλα αὐτά πού ἀντιμετωπίζουμε, προβληματιζόμαστε γιά τό τί πρέπει νά κάνουμε ἀπέναντι στούς  ἀλλεπάλληλους πειρασμούς καί τίς θλίψεις πού δεχόμαστε ἀπό τούς γύρω μας. Ἀλλά ἀκόμη καί σ’  αὐτό τό  στάδιο, ἐνῶ μπορεῖνά βγαίνει κάποτε μέσα ἀπό τά χείλη μας ἕνα «γιατί;», ὁ ἀπόστολος Παῦλος ὑπογραμμίζει ὅτι οἱ πιστοί δέν  φτάνουμε ποτέ στό βαθμό νά ἀπελπιστοῦμε καί νά ἀπογοητευτοῦμε. Γιατί; Διότι μᾶς σκεπάζει ἡ δύναμη τοῦ Θεοῦ και ἡ χάρητου. Ὁποιεσδήποτε κι ἄν εἶναι οἱ δυσκολίες μας καί οἱ κίνδυνοι πού διατρέχουμε, καί ὁσοδήποτε κι ἄν ἐνταθοῦν, πάντοτε ὑπάρχει ἡ θαυμαστή ἐπέμβαση τοῦ Θεοῦ πού μᾶς ἐνισχύει. Τή στιγμή ἐκείνη πού αἰσθανόμαστε τό βάρος καί τό φορτίο τῶν δοκιμασιῶν μας νά γίνεται ἀνυπόφορο, παρεμβαίνει ὁ Θεός καί μᾶς προστατεύει. Αὐτός μᾶς στηρίζει, μᾶς ἐνδυναμώνει, μᾶς ἐλευθερώνει ἀπό τά προβλήματα καί ἀπό τούς κινδύνους μας. Μή τό ξεχνοῦμε ποτέ. Ὁ Θεός δέν ἀδιαφορεῖ γιά τούς πόνους μας, δέν μᾶς ἐγκαταλείπει στούς πειρασμούς μας. Δίπλα μας εἶναι  καί σηκώνει ὁ ἴδιος μαζί μας τό φορτίο μας, σκουπίζει τά δάκρυά μας, μᾶς ἐνισχύει στόν ἀγώνα μας.

Ἔτσι ὅλοι οἱ πιστοί, καθώς βλέπουμε τή θαυμαστή ἐπέμβαση τοῦ Χριστοῦ  στίς δοκιμασίες τῆς ζωῆς μας, βεβαιωνόμαστε στήν πράξη γιά τή δύναμη τοῦ Χριστοῦ, τή δύναμη τῆς  ἀναστάσεώς του. Γι΄ αὐτό γεμίζουμε μέ πίστη κι ἐλπίδα καί δέν ἀπογοητευόμαστε στίς δοκιμασίες μας καί τοὐς  ἀγῶνες μας.

Αὐτή ἡ πίστη καί ἡ ἐλπίδα τῆς  ἀναστάσεως ἄς πλημμυρίζει τίς ψυχές μας  μέ φῶς, χαρά καί ἐλπίδα. Διότι αὐτή ἡ πίστη εἶναι ἡ μόνη δύναμη πού μπορεῖ νά μᾶς παρηγορεῖ καί νά μᾶς ἐνθαρρύνει κατά τίς δύσκολες ἡμέρες καί ὧρες τῶν δοκιμασιῶν καί τῶν θλίψεων πού ὅλοι μας ἀσφαλῶς κάποτε  θά ἀντιμετωπίσουμε. Καί θά δοξάζουμε τότε ἀπό τά βάθη τῆς καρδιᾶς μας τό ὄνομα τοῦ σταυρωθέντος καί ἀναστάντος Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ.