Κυριακή 31 Δεκεμβρίου 2017 (ΠΡΟ ΤΩΝ ΦΩΤΩΝ) (Μάρκ. α’ 1- 8)

Κυριακή  31 Δεκεμβρίου 2017 (ΠΡΟ ΤΩΝ ΦΩΤΩΝ)

(Μάρκ. α’ 1- 8)

Κυριακή πρό τῶν Φώτων σήμερα μέ τή μορφή τοῦ ἁγίου Ἰωάννη τοῦ Βαπτιστοῦ νά δεσπόζει στήν Ἐκκλησία μας. Αὐτόν μᾶς παρουσιάζει τό ἱερό Εὐαγγέλιο, τόν μέγιστο Πρόδρομο, τόν μεγαλύτερο τῶν προφητῶν, τόν ἁγιότερο τῆς Π. Διαθήκης. Τό δήλωσε ὁ Χριστός: «οὐκ ἐγήγερται ἐν γεννητοῖς γυναικῶν μείζων Ἰωάννου τοῦ βαπτιστοῦ». Μεγίστη δόξα καί τιμή γιά τόν Πρόδρομο. Αὐτήν τή δόξα καί τιμή πρός τόν ἅγιο Ἰωάννη τή συνεχίζει ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία. Πολλές γιορτές  καί πολλούς ναούς ἔχει στή μνήμη του. Μετά τήν Παναγία μας δεύτερο τόν μνημονεύει, καί ἐπικαλεῖται τίς ἱκεσίες του κατά τίς ἱερές ἀκολουθίες της. Στό τέμπλο κάθε ναοῦ μετά τήν ἁγία εἰκόνα τοῦ Κυρίου, ἔχει τή δική του εἰκόνα. Καί κάθε Τρίτη τόν γιορτάζει καί τοῦ ψάλλει ὕμνους καί ἐγκώμια. Τοῦ ἀξίζουν ὅλα αὐτά «τοῦ τιμίου, ἐνδόξου, προφήτου, Προδρόμου καί βαπτιστοῦ Ἰωάννου». Τοῦ ἀξίζει ἡ τιμή καί ἡ δόξα ἀπό τόν Κύριο, πού τόν ἀνέδειξε προφήτη του, πρόδρομο καί βαπτιστή του. Τοῦ ἀξίζει καί ὅλη ἡ δόξα καί τιμή ἀπό τήν ἁγία Ἐκκλησία μας. Γιατί;

Γιά τόν μεγάλο του ζῆλο. Παραβάλλουν τόν Πρόδρομο μέ τό ζηλωτή προφήτη Ἠλία. Αὐτή ἡ ἁγία Γραφή τόν προβάλλει ὡς δεύτερο Ἠλία. Ὅταν ὁ ἀρχάγγελος Γαβριήλ εὐαγγελίστηκε τή γέννηση τοῦ Προδρόμου στόν πατέρα του Ζαχαρία, τοῦ εἶπε ὅτι αὐτός, ὁ Ἰωάννης, θά προπορευθεῖ ἐνώπιον τοῦ θεανθρώπου Ἰησοῦ «ἐν πνεύματι καί δυνάμει Ἠλιού». Δηλαδή, μέ τό ἴδιο προφητικό χάρισμα καί τόν ἴδιο ἔνθεο ζῆλο πού παρουσίασε ὁ προφήτης Ἠλίας. Καί ὁ ἴδιος ὁ Κύριος ἀναφερόμενος στήν προφητεία τοῦ προφήτου Μαλαχίου πού ἀκούσαμε στό εὐαγγέλιο «ἰδού ἐγώ ἀποστέλλω τόν ἄγγελόν μου πρό προσώπου σου, ὅς κατασκευάσει τήν ὁδόν σου ἔμπροσθέν σου», ἔλεγε στούς Ἰουδαίους: Μή περιμένετε νά ἔλθει πάλι ὁ προφήτης Ἠλίας. Ὁ Ἰωάννης εἶναι ὁ Ἠλίας πού ἐπρόκειτο νά ἔλθει. Ὀνομάζει καί ὁ Κύριος τόν Πρόδρομο Ἠλία, διότι εἶχε τό φλογερό πόθο τῆς δόξας τοῦ Θεοῦ, ὅπως καί ὁ προφητης Ἠλίας. Εἶχε τό ἀτρόμητο θάρρος καί τήν κραταιά δύναμη πού εἶχε καί ὁ Ἠλίας νά ἐλέγχει τήν ἀσέβεια καί τήν παρανομία. Δέν φοβήθηκε ὁ Ἠλίας τόν Ἀχαάβ. Δέν φοβήθηκε καί ὁ Ἰωάννης τόν Ἠρώδη. Τόν ἤλεγξε δριμύτατα γιά τήν ἁμαρτία του. Μισοῦσε ὁ Πρόδρομος τήν παρανομία. Πόθος του φλογερός, ἅγιος, ἱερός ἦταν ἡ δόξα τοῦ Θεοῦ καί ἡ ἐπικράτηση τοῦ ἁγίου θελήματός του. Ἀγώνας του νά προπαρασκευάσει τίς ψυχές τῶν ἀνθρώπων γιά νά δεχθοῦν τόν Μεσσία. Στό ἔργο αὐτό εἶχε ἀφιερώσει ὁ Ἰωάννης ὅλη του τή ζωή.

Δεύτερον, τοῦ ἀξίζει ἡ δόξα καί τιμή, γιά τό πύρινο καί φλογερό κήρυγμά του. Ἀπό μικρός ἔφυγε στήν ἔρημο, στήν ἔρημο ἔζησε, στήν ἔρημο ἄρχισε τό κήρυγμα καί τό βάπτισμά του. Ὁ προφήτης Ἡσαΐας τό προεῖδε αὐτό καί τό προεῖπε: «Φωνή βοῶντος ἐν τῇ ἐρήμῳ, ἑτοιμάσατε τήν ὁδόν Κυρίου, εὐθείας ποιεῖτε τάς τρίβους αὐτοῦ». Γιά τόν Πρόδρομο ἦταν ἡ προφητεία αὐτή. Καί συνεχίζει ὁ εὐαγγελιστής Μάρκος: «ἐγένετο Ἰωάννης βαπτίζων ἐν τῇ ἐρήμῳ καί κηρύσσων βάπτισμα μετανοίας εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν». Τό κήρυγμά του ἦταν φλογερό, ἅγιο, πειστικό. Δέν ζητοῦσε νά ἀρέσει στούς ἀνθρώπους. Ζητοῦσε νά σώσει τούς ἀνθρώπους. Νά τούς ἑτοιμάσει γιά τό Χριστό. Οἱ ἄνθρωποι ἦταν ἁμαρτωλοί, ἔνοχοι, ἀσεβεῖς. Ἦταν ἀναγκαία γι’ αὐτούς ἡ μετάνοια, ἡ πλήρης καί ὁλόψυχη ἐπιστροφή καί ἀφοσίωση στό Θεό, ἡ τέλεια ὑποταγή στό ἅγιο θέλημά του. Αὐτό ἔκανε ὁ Πρόδρομος. Τούς βάπτιζε στόν Ἰορδάνη, γιά νά συναισθανθοῦν καί ἐξομολογηθοῦν τίς ἁμαρτίες τους καί κήρυττε τό κήρυγμα τῆς μετανοίας. Ἄνθρωποι, τούς ἔλεγε, συνέλθετε. Ἁμαρτωλοί, μετανοήσατε, σταματῆστε τίς ἀδικίες πού κάνετε, ἐργασθῆτε, γιά νά ζήσετε καί ἀρκεσθῆτε στά ὅσα σᾶς ἀποφέρει ὁ τίμιος ἱδρώτας σας. Βάπτισμα καί κήρυγμα μετανοίας ἦταν τό ἔργο τοῦ Προδρόμου. Τίποτε τό θωπευτικό, τό ἀνθρωπάρεσκο, τό κολακευτικό. Δέν φοβόταν τίς ἀντιδράσεις. Ἀπέβλεπε στήν ὠφέλεια καί τή μετάνοια. Καί μέ αὐτό κέρδιζε τίς ψυχές. «Ἐξεπορεύετο πρός αὐτόν πᾶσα ἡ Ἰουδαία χώρα καί Ἱεροσολυμῖται, καί ἐβαπτίζοντο πάντες ἐν τῷ Ἰορδάνῃ ποταμῷ ὑπ΄ αὐτοῦ ἐξομολογούμενοι τάς ἁμαρτίας αὐτῶν». Πλῆθος μέγα, συναγερμός σωστός. Μεγάλοι καί μικροί, ἀριστοκράτες καί φτωχοί, ὅλοι στόν Ἰωάννη προσέτρεχαν. Αὐτό ἦταν τό ἔργο τοῦ θείου Βαπτιστοῦ.

Τρίτον, τοῦ ἀξίζει ἡ δόξα καί ἡ τιμή γιά τήν ἀσκητική καί ἁγία ζωή του. Σύμφωνη  μέ τήν κλήση καί τήν ἀποστολή του ἔπρεπε νά εἶναι καί ἡ ζωή του. Τέτοια, λοιπόν, ζωή ἔζησε στήν ἔρημο ὁ Πρόδρομος τοῦ Κυρίου. Διαβάζουμε στό εὐαγγέλιο· «ἧν δέ ὁ Ἰωάννης τρίχας καμήλου καί ζώνην δερματίνην περί τήν ὀσφύν αὐτοῦ, καί ἐσθίων ἀκρίδας καί μέλι ἄγριον». Τέλειος ἀσκητής, ἄγγελος ἐπίγειος, σάν νά ἦταν ἄσαρκος. Ἕνα ἁπλό ροῦχο, μία δερμάτινη ζώνη στή μέση του καί λίγες ἀκρίδες μέ ἄγριο μέλι ὅλη του ἡ δίαιτα, ὅλη του ἡ ζωή. Μακριά ἡ ματαιότητα, μακριά ἡ καλοπέραση καί ἡ μαλθακότητα. Ἐδῶ βλέπουμε τή θαυμαστή ἀσκητικότητα, τή μεγάλη του ἁγιότητα καί ταπείνωση. Οἱ ἄνθρωποι νόμισαν πώς αὐτός ἦταν ὁ Χριστός. Ἀλλα ὁ Πρόδρομος τούς ἔλεγε: Δέν εἶμαι ἐγώ ὁ Χριστός, «ἔρχεται ὁ ἰσχυρότερός μου, οὖ οὐκ εἰμί ἱκανός κύψας λῦσαι τόν ἱμάντα τῶν ὑποδημάτων αὐτοῦ». Νά ἡ ἁγιότητα, ἡ ταπείνωση καί ἡ ὁσιότητα τοῦ Προδρόμου.

Γιά ὅλους αὐτούς τούς λόγους δοξάστηκε καί τιμήθηκε τόσο πολύ ὁ Πρόδρομος. Δοξάστηκε ἀπό τό Θεό καί τήν Ἐκκλησία του. Δέν φτάνει ὅμως μόνο νά τόν δοξάζουμε. Πρέπει καί νά τόν μιμούμαστε. Νά μιμηθοῦμε τήν ἀσκητικότητά του, κατά τό μέτρο τῶν δυνατοτήτων μας, τήν ἁγιότητά του, τήν ἀφοσίωσή του στό Θεό, τή μεγάλη ταπείνωσή του. Ἔτσι θά ἔχουμε τή χάρη τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ καί τήν εὐλογία «τοῦ τιμίου καί ἐνδόξου προφήτου Προδρόμου καί Βαπτιστοῦ Ἰωάννου».