Π Α Υ Λ Ο Σ
Ἐλέῳ Θεοῦ Ἐπίσκοπος καί Μητροπολίτης τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Δράμας,
πρός
τόν εὐαγῆ Ἱερόν Κλῆρον καί τούς εὐσεβεῖς καί εὐλογημένους Χριστιανούς τῆς μαρτυρικῆς Ἐπαρχίας ταύτης, εὐχήν καί εὐλογίαν καί παρά τοῦ σταυρωθέντος Δεσπότου Χριστοῦ συγχώρησις.
«Πάτερ ἄφες αὐτοῖς ̇ οὐ γάρ οἴδασι τί ποιοῦσι» (Λουκ. 23, 34).
Ὅτε εἰς τήν κορυφήν τοῦ Γολγοθᾶ ἀνυψώθη ὁ σταυρός μέ προσηλωμένον ἐπ’ αὐτοῦ τόν Κύριον τῆς δόξης ἐν μέσῳ δύο κακούργων, ἠκούσθη ἡ προσευχή τοῦ Κυρίου. «Πάτερ ἄφες αὐτοῖς ̇ οὐ γάρ οἴδασι τί ποιοῦσι». Καθώς εἶχεν ἀνοικτούς τούς βραχίονας, ὡμοίαζε πρός φιλόστοργον πατέρα ὁ ὁποῖος ὁρμᾶ νά περιπτυχθῇ τά ἀγαπητά του τέκνα.
Πολλάκις εἶχεν διακηρύξει, ὅτι ἐσπλαχνίζετο ἐπί τόν λαόν τοῦτον καί ἐκαλοῦσε αὐτόν εἰς ὁδόν σωτηρίας καί διήρχετο εὐεργετῶν τούς πάντας.
Τί καί ἄν οἱ πάντες σήμερον ἀπεθηριώθησαν καί τοῦ παρεσκεύασαν τό φρικτόν μαρτύριον τό ὁποῖον ἀπέβη μᾶλλον φοβερόν, καθ’ ὅσον παρεσκευάσθη ἀπό πρόσωπα ἀγαπητά Του.
Τούς ἀγαπᾶ, ἔστω καί ἄν ἐκεῖνοι ἀπεστάτησαν εἰς τήν τάξιν τῶν ἐχθρῶν τοῦ Θεοῦ. Τό πρό ὁλίγου ψαλλέν Δοξαστικόν ἐμφαντικώτατα τονίζει τήν ἀλλαγήν : «Λαός μου, τί ἐποίησα ὑμῖν; ... τί οὖν μοι ἀνταποδίδοτε;»
Δέν ἔπρεπε νά εἶναι κενός καί ἀνεφάρμοστος λόγος ἡ διδασκαλία Του περί τῆς πρός τούς ἐχθρούς ἀγάπης. Ἰδού ὅτι αὐτός ἔξοχον παράδειγμα ἀγάπης προβάλλων συγχωρεῖ ἀπό καρδίας τούς ἠθικούς καί φυσικούς αὐτουργούς τοῦ φρικτοῦ ἐγκλήματος.
Ὄχι δέν ζητεῖ τήν τιμωρίαν. Ζητεῖ μέ ἀγάπην ἀπροσμέτρητον, τήν συγχώρησίν των ἐκ μέρους τοῦ Πατρός.
«Οὐ γάρ οἴδασι τί ποιοῦσι». Δέν γνωρίζουν τό μέγα μυστήριον τῆς θείας ἐνανθρωπήσεως. Δέν γνωρίζουν τήν ἀξίαν τῆς προσφερομένης θυσίας, μέ τήν ὁποίαν πραγματοποιεῖται ἡ λύτρωσις. Δέν γνωρίζουν ὅτι τόν ἐπονείδιστον θάνατον ἀκολουθεῖ ἡ ἔνδοξος ἀνάστασις καί ἡ ποθητή λύτρωσις τοῦ ἀνθρώπου.
Δι’ αὐτούς ἐλέχθη ὁ προφητικός λόγος ̇ «ἀκοῇ ἀκούσετε καί οὐ μή συνῆτε, καί βλέποντες βλέψετε καί οὐ μή ἴδητε» (Ἠσαΐου 6, 9-10). Εἶναι ἁμαρτωλοί καί διά τοῦτο ἀκριβῶς εἶναι ἄξιοι συμπαθείας. Ὁ υἱός τοῦ ἀνθρώπου «οὐκ ἐλήλυθε καλέσαι δικαίους, ἀλλά ἁμαρτωλούς εἰς μετάνοιαν» (Λουκ. 5, 32).
Ἡ προσευχή τοῦ Κυρίου ἔχει ἄπειρον δύναμιν. Ἐκπληρώνεται πάντοτε εἰς τό ἀκέραιον, διότι «ὁ Πατήρ πάντοτε αὐτοῦ ἀκούει» (Ἰωάν. 11, 42). Ἡ θέλησις τοῦ Υἱοῦ ἐναρμονίζεται πλήρως πρός τήν θέλησιν τοῦ Πατρός καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ὥστε ἡ ἄφεσις καί ἡ λύτρωσις τοῦ Ἰσραήλ καί ὅλης τῆς ἀνθρωπότητος νά ἀποτελῇ κοινόν πόθον καί βούλησιν καί ἔργον τῆς Ἁγίας Τριάδος.
Αὐτός, λοιπόν, ἀθῶον θῦμα τῶν ἁμαρτωλῶν ἀδελφῶν Του, συγχωρεῖ ἀπό καρδίας αὐτούς, ὅπως κάποτε ὁ Ἰωσήφ–προεικόνισμα τοῦ Χριστοῦ–συνεχώρησε τούς ἰδικούς του καί θερμῶς παρακαλεῖ τόν Πατέρα νά ἐπιδαψιλεύση εἰς αὐτούς τήν ἄφεσιν.
Αὐτό τό παράδειγμα καί αὐτήν τήν ἐντολήν ἀφῆκεν ὡς παρακαταθήκην εἰς τούς μαθητάς Του καί τούς πιστεύοντας εἰς Αὐτόν. Ὁ μέγας διδάσκαλος τῆς ἐκκλησίας, ὁ ἱερός Χρυσόστομος, μᾶς προτρέπει : «Μιμησώμεθα τοίνυν, παρακαλῶ, καί ἡμεῖς τόν Δεσπότην, καί ὑπέρ τῶν ἐχθρῶν εὐχώμεθα». Ἐάν ὁ ἄνθρωπος θέλει ἠμπορεῖ. Παράδειγμα μιμήσεως τῆς ἀνεξικακίας τοῦ Κυρίου, ὁ Ἀπόστολος τῶν Ἐθνῶν Παῦλος. Παρά τοῦ ὅτι πεντάκις τεσσαράκοντα παρά μίαν παρά Ἰουδαίων ἔλαβεν, ἐρραβδίσθη τρίς, ἐλιθάσθη, ἐναυάγησεν, προσηύχετο ὑπέρ αὐτῶν : «Ηὐχόμην ἀνάθεμα εἶναι αὐτός ἐγώ ἀπό Χριστοῦ ὑπέρ τῶν ἀδελφῶν μου» (Β΄ Κορ. 11, 24-25). Ἕτερον παράδειγμα αὐτό τοῦ πρωτομάρτυρος Στεφάνου. Τήν ὥραν πού ἐδέχετο τάς νιφάδας τῶν λίθων ἀδιαφορώντας διά τάς πληγάς καί τούς πόνους προσηύχετο : «Κύριε, μή στήσῃς αὐτοῖς τήν ἁμαρτίαν ταύτην» (Πράξ. 7, 60). Ἕτερον παράδειγμα ἀξιοθαύμαστον αὐτό τοῦ προφήτου Μωϋσῆ. Ἐνῶ κατά τήν περίοδον τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης δέν εἶχον ἐντολήν οἱ ἄθρωποι νά ἀγαποῦν τούς ἐχθρούς των, ἐνῶ πολλάκις ὑπό τοῦ λαοῦ του ἐλιθοβολήθη, αὐτός ὁ μέγας προσηύχετο : «Εἰ μέν ἀφῆς τήν ἁμαρτίαν, ἄφες ̇ εἰ δέ μή κἀμέ ἐξάλειψον ἐκ τῆς βίβλου, ἧς ἔγραψας» (Ἔξοδος, 32, 31-32).
Ἅπαντες οἱ δίκαιοι θέτουν τήν σωτηρίαν τῶν ἄλλων ὡς μέτρον καί προϋπόθεσιν τῆς ἰδικῆς των σωτηρίας. Ποίαν λοιπόν συγγνώμην θά ἐπιτύχωμεν ἡμεῖς ἐάν δέν μιμηθῶμεν τήν ἀνεξικακίαν τοῦ Κυρίου καί τῶν πιστῶν Αὐτοῦ μιμητῶν, τῶν Ἁγίων ;
Ἀκούσωμεν ἀδελφοί τῆς φωνῆς τοῦ Κυρίου ̇ «Ἐάν ἀγαπήσητε τούς ἀγαπῶντας ὑμᾶς, ποία ὑμῖν χάρις ἐστίν ; Οὐχί καί οἱ τελῶναι τό αὐτό ποιοῦσιν;» (Ματθ. 5, 46). Ἐάν ὑπέρ τῶν ἐχθρῶν προσευχώμεθα, μιμούμεθα τόν Θεόν κατά δύναμιν ἀνθρωπίνην. «Ἔσεσθε ὅμοιοι τοῦ Πατρός ὑμῶν τοῦ ἐν οὐρανοῖς, ὅτι τόν ἥλιον αὐτοῦ ἀνατέλλει ἐπί πονηρούς καί ἀγαθούς, καί βρέχει ἐπί δικαίους καί ἀδίκους» (Ματθ. 5, 45).
Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά.
Τοιαῦτα ἔχοντες ἀπό τοῦ Δεσπότου Χριστοῦ καί τῶν φίλων Αὐτοῦ, τῶν Ἁγίων καί δικαίων παραδείγματα, ἄς ζηλώσωμεν τήν ἀρετήν ἵνα καί τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν καταξιωθῶμεν καί τῶν ἐπηγγελμένων ἀγαθῶν ἐπιτύχωμεν, χάριτι καί φιλανθρωπίᾳ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ οὗ ἡ δόξα καί τό κράτος εἰς τούς αἰῶνας ΑΜΗΝ.
Διάπυρος πρός τόν σταυρωθέντα Κύριον
Εὐχέτης πάντων ὑμῶν
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† Ο ΔΡΑΜΑΣ Π Α Υ Λ Ο Σ
Πειραϊκή Εκκλησία
Εκκλησία της Ελλάδος
Τηλεοπτικός Σταθμός 4Ε
Λυδία Φιλιππησία
