ΠΑΥΛΟΣ
Ἐλέῳ Θεοῦ Ἐπίσκοπος καὶ Μητροπολίτης τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Δράμας,
πρὸς
τόν εὐαγῆ Ἱερόν Κλῆρον καί τοὺς εὐσεβεῖς καὶ εὐλογημένους Χριστιανοὺς τῆς μαρτυρικῆς Ἐπαρχίας ταύτης, εὐχὴν καὶ εὐλογίαν καὶ παρὰ τοῦ σταυρωθέντος Δεσπότου Χριστοῦ συγχώρησις.
Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά.
Φοβερὰ τῆς σημερινῆς μεγάλης ἡμέρας τὰ τελεσιουργηθέντα μυστήρια.
Σήμερον ὁ θάνατος ἐδέχθη τὸν ἀεὶ Ζῶντα νεκρόν.
Σήμερον κρεμᾶται ἐπὶ Ξύλου ὁ Σωτὴρ ἡμῶν, ὁ δὲ ἅδης ἀγνοῶν κατέπιε δηλητήριον.
Σήμερον ἡ κτίσις πᾶσα ἠρνήθη τὴν ἑαυτῆς λαμπρότητα.
Ὁ οὐρανὸς ἐμελανοφόρησεν.
Ὁ Ἥλιος ὡς δοῦλος φιλοδέσποτος συνέστηλε τάς ἀκτῖνας του.
Τὸ καταπέτασμα τοῦ ναοῦ ἐσχίσθη διὰ τὸ πένθος.
Ἡ γῆ θρηνοῦσα τάς πέτρας ἔσκιζεν.
Χριστὸς ἐν σταυρῷ.
Ἐν εὐλαβείᾳ καὶ φόβῳ ἂς προσέλθωμεν καὶ κοινωνοὶ γενώμεθα τῶν παθημάτων Αὐτοῦ.
Χριστὸς ἐν νεκροῖς ˙ νεκρωθῶμεν τῇ ἁμαρτίᾳ ἵνα τῇ δικαιοσύνῃ αὐτοῦ ζήσωμεν.
Ἦλθεν ὁ κοινὸς ἡμῶν Δεσπότης ἐπὶ σταυροῦ, διὰ νὰ προσηλώση εἰς τὸ ξύλον τὸ χειρόγραφον τῶν ἁμαρτιῶν ἡμῶν προσφέροντας ὡς ἀντίλυτρον τὸ Πανάγιον Αὐτοῦ αἷμα.
Ἐταπείνωσεν ἑαυτὸν καὶ ἐγένετο ὑπήκοος εἰς τὸν Πατέρα μέχρι θανάτου, θανάτου δὲ σταυροῦ. Ἔκτοτε ὁ σταυρὸς ἐγένετο ξύλον τῆς ὑπακοῆς καὶ φωτίζει τὴν διάνοιαν, ἀρωματίζει τὸ στόμα, στηρίζει τὴν καρδίαν μεταδίδων τὸν καρπὸν τῆς ἀειζωΐας.
Σήμερον ὁ καρπὸς τῆς παρακοῆς ἀναιρεῖται διὰ τοῦ καρποῦ τῆς ὑπακοῆς. Ὁ παλαιὸς Ἀδὰμ διὰ τῆς παρακοῆς ἐπέφερε τὸν μακρυσμὸν ἀπὸ τὸν Θεὸν καὶ τὴν ἀπὸ τοῦ ξύλου τῆς ζωῆς ἐξορίαν, κατὰ τὸ : «Ἐπιστρέψεις εἰς γῆν, ἐξ ἧς ἐλήφθης». Ὁ νέος Ἀδὰμ ἐπέφερεν τὴν πρὸς Θεὸν καταλλαγὴν καὶ οἰκείωσιν, κατὰ τὸ : «Ὅταν ὑψωθῷ πάντας ἑλκύσω πρὸς ἐμαυτόν».
Εἰς τὴν πρώτην περίπτωσιν προηγήθησαν τὰ τῆς ἡδονῆς καὶ ἐπηκολούθησαν τὰ τῆς ὀδύνης.
Εἰς τὴν δευτέραν, ἐκ τῆς ὀδύνης τοῦ ἑκουσίου πάθους, ἠνοίχθη ἡ τῶν εὐφραινομένων κατοικία καὶ ἄχραντος ἡδονή.
Πρώτη ἐκδήλωσις τῆς βασιλικῆς δυνάμεως τοῦ Δεσπότου Χριστοῦ μετὰ τὸ ἑκούσιον πάθος καὶ τὸν θάνατον ἦτο ἡ κατάργησις τῆς ἐξουσίας τοῦ διαβόλου ἐπὶ τῶν ἀπ’ αἰῶνος τεθνεώτων, ἐν τῷ ἅδῃ ὅπου ὁ Κύριος κατῆλθε μετὰ τὸν θάνατον τῇ ψυχῇ αὐτοῦ.
Διὰ τῆς νίκης ταύτης κατέστησε κοινωνὸν τῆς ἀπολυτρώσεως πάντα τὸν πέραν τοῦ τάφου προχριστιανικὸν κόσμον, ἤνοιξε τὴν πρὸς οὐρανὸν ὁδόν.
Εὐδοκήσας ὁ Κύριος ἵνα κατέλθῃ εἰς τὸν ἅδην τῇ ἀνθρωπίνῃ Αὐτοῦ ψυχῇ, ὡς κατῆλθον πάντες οἱ ἄνθρωποι τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης καὶ διὰ τῆς ἐν μορφῇ δούλου καθόδου ἑκουσίως ταπεινώση ἑαυτὸν μέχρι τοῦ ἐσχάτου ὁρίου, τοῖς ἐν τῇ φυλακῇ ἐγκεκλεισμένοις πνεύμασι πορευθεὶς ἐκήρυξε.
Ὁ Μέγας Βασίλειος ἐν τῇ θείᾳ αὐτοῦ λειτουργίᾳ ἐμφαντικώτατα ἀναφέρει εἰς τὴν εὐχὴν τῆς ἁγίας ἀναφορᾶς τὸ γεγονὸς τοῦτο : « .... καὶ κατελθὼν διὰ τοῦ σταυροῦ εἰς τὸν Ἅδην, ἵνα πληρώσῃ ἑαυτοῦ τὰ πάντα, ἔλυσε τάς ὀδύνας τοῦ θανάτου .... ».
Ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς συνεπῶς κατῆλθε εἰς τὰ ζοφερώτατα μέρη τοῦ ἅδου, ὅπου εὑρίσκοντο οἱ ἀσεβέστατοι τῶν ἀνθρώπων, ἵνα καὶ πρὸς αὐτοὺς κηρύξῃ τὸ Εὐαγγέλιον, ὅπως καὶ αὐτοὶ μετανοήσωσιν, ἐπιστρέψωσι καὶ σωθῶσιν.
Ἡ Ἐκκλησία φρονεῖ ὅτι ὁ περὶ σωτηρίας λόγος προσηνέχθη ταῖς ψυχαῖς ἁπάντων τῶν τεθνεώτων ἀνθρώπων, τῶν εὑρισκομένων ἐν τῷ ἅδῃ.
Κατελθὼν εἰς τὸν ἅδην ὁ Χριστὸς κατέστρεψεν τὸ βασίλειον τοῦ διαβόλου καὶ ἠλευθέρωσεν ἐκ τῶν δεσμῶν τοὺς αἰχμαλώτους. Οὕτως ὁ Ἅγιος Χρυσόστομος λέγει : «Ὁ ᾅδης ἐσκυλεύθη ὑπὸ τοῦ κατελθόντος εἰς αὐτὸν Κυρίου, κατηργήθη, ἐνεπαίχθη, ἐνεκρώθη, καθηρέθη, ἐδεσμεύθη».
Ἡ Ἐκκλησία ἀπὸ τῶν χρόνων τῆς βαθείας ἀρχαιότητος ἐδέχετο, ὅτι ἠλευθερώθησαν ἐκ τῆς αἰχμαλωσίας τοῦ ἅδου πάντες οἱ εὐσεβεῖς τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης καὶ ἐξήχθησαν εἰς τάς ἁγίας μονὰς τοῦ οὐρανίου Πατρός, καθὼς καὶ ἐκείνους οἵτινες ἐπίστευσαν τῷ κηρύγματι αὐτοῦ.
Αὐτὸ προεῖδε ὁ Προφήτης καὶ προεῖπε : «Πύλας χαλκᾶς συνέτριψε καὶ μοχλοὺς σιδηροῦς συνέθλασεν» (Ψαλ. 106,16). Κάθε πιστὸς εἰς τὸ ἑξῆς δύναται τῇ βοηθείᾳ τοῦ Χριστοῦ νὰ ἐξευτελίζη τὸν διάβολον.
Ὁ θάνατος τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐξηγόρασεν ἡμᾶς ἐκ τῆς κατάρας. Τὰ δῶρα τῆς χάριτος τὰ λαμβάνομεν διὰ τῆς πίστεως, καὶ ἡ πίστις δωρεῖται ἡμῖν ὑπὸ τοῦ Θεοῦ.
Πάντες οἱ πιστοὶ δικαιοῦνται δωρεὰν ἐν πᾶσι τῇ χάριτι τοῦ Παναγάθου Θεοῦ.
Ἀδελφοί μου,
«Οἴδαμεν ὅτι ἐκ τοῦ Θεοῦ ἐσμεν» (Α΄ Ἰωάν. 5,19).
Ὁποία τιμὴ καὶ δόξα ! Ἀνεγεννήθημεν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ ὅπως δυνάμει ἐνισχυθῶμεν καὶ πληρωθῶμεν πνεύματος ἁγίου. Ἡγιάσθημεν εἰς ὑπηρεσίαν καὶ δόξαν τοῦ Θεοῦ διὰ τοῦ θανάτου τοῦ μεγάλου ἡμῶν ἀρχιερέως, τοῦ Λυτρωτοῦ ἡμῶν, αἵματι τοῦ ὁποίου εἴμεθα ἐρραντισμένοι.
Ἐξηγόρασεν ἡμᾶς ἐκ τῆς δουλείας τῆς ἁμαρτίας καὶ τοῦ θανάτου. Διὰ τοῦτο ἐν εὐλαβείᾳ ἂς προσκυνήσωμεν τὰ σεπτὰ αὐτοῦ παθήματα ἀναφωνοῦντες :
Χαῖρε Ξύλον τίμιον διότι ἠξιώθης νὰ φέρῃς τὸν Λυτρωτὴν ἡμῶν καθ’ ὅν χρόνον ἐπετέλει τὴν σωτηρίαν πάντων ἡμῶν!
Χαῖρε καὶ σὺ Γολγοθᾶ τόπε τῆς ἐσχάτης ταπεινώσεως καὶ ἐξευτελίσεως τοῦ Κυρίου ἡμῶν.
Σὺ καὶ ὁ Σταυρὸς θὰ διατελῆτε εἰς αἰῶνας αἰώνων φημιζόμενοι ἐκσπῶντες τὰ δάκρυα ἀπὸ μυριάδων ὀφθαλμῶν διὰ τὸν δι’ ἡμᾶς παθόντα ὦ ἡ δόξα ἡ τιμὴ καὶ ἡ προσκύνησις εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. ΑΜΗΝ.
Διάπυρος πρὸς τὸν σταυρωθέντα Κύριον
εὐχέτης πάντων ὑμῶν
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† Ο ΔΡΑΜΑΣ Π Α Υ Λ Ο Σ
Πειραϊκή Εκκλησία
Εκκλησία της Ελλάδος
Τηλεοπτικός Σταθμός 4Ε
Λυδία Φιλιππησία
