ΚΥΡΙΑΚΗ 1 ΜΑΪΟΥ (ΠΑΣΧΑ)

Κυριακή 1 Μαΐου 2016  (ΠΑΣΧΑ)

     «Καί ἐθεασάμεθα τήν δόξαν αὐτοῦ» (Ἰωάν. α’ 14).

     «Ἀναστάσεως ἡμέρα», ἡμέρα λαμπρή καί πανευφρόσυνη! Σκιρτοῦν οἱ καρδιές ἀπό χαρά, λάμπουν τά πρόσωπα καί ὁ ἀναστάσιμος χαιρετισμός δονεῖ τούς αἰθέρες: «Χριστός ἀνέστη - Ἀληθῶς ἀνέστη»!

     Τό ἀδιαμφισβήτητο γεγονός τῆς Ἀναστάσεως ἀποκάλυψε τή δόξα τῆς θεότητος τοῦ Κυρίου μέ τόν πλέον μοναδικό τρόπο. Στό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα τό ὁποῖο ἀναγινώσκεται τή νύχτα τοῦ Πάσχα, ἀκοῦμε τόν ἅγιο εὐαγγελιστή Ἰωάννη νά ὁμολογεῖ ἐκ μέρους ὅλων τῶν μαθητῶν τοῦ Χριστοῦ: «Καί ἐθεασάμεθα τήν δόξαν αὐτοῦ». Εἴδαμε καί ἀπολαύσαμε μέ τά ἴδια μας τά μάτια τήν ἐξαιρετική σέ λαμπρότητα καί μεγαλεῖο θεοπρεπῆ δόξα τοῦ Κυρίου.

     Ἄς δοῦμε λοιπόν πῶς φανερώθηκε αὐτή ἡ θεϊκή δόξα στούς μαθητές τοῦ Κυρίου καί πῶς μποροῦμε κι ἐμεῖς νά τή γνωρίσουμε.

     Εἶναι ἀλήθεια ὅτι ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός, τό δεύτερο πρόσωπο τῆς Ἁγίας Τριάδος, ἦλθε στή γῆ καί «ἐσκήνωσεν ἐν ἡμῖν» κάτω ἀπό τίς πλέον ταπεινές συνθῆκες. Γεννήθηκε ταπεινά σέ μιά φάτνη, μεγάλωσε μέσα στήν ἀφάνεια καί ὅταν ἄρχισε τή δημόσια δράση τοῦ περιόδευε τίς πόλεις καί τά χωριά συναναστρεφόμενος ἁπλούς καί ἀγραμμάτους ἀνθρώπους. Ὅμως οἱ μαθητές πού ἦταν μαζί του καί ὅσοι Τόν ἀκολουθοῦσαν εἶδαν σέ πολλές περιπτώσεις νά φανερώνεται ἡ θεϊκή του δόξα. Πρῶτον μέ τή διδασκαλία του, ἡ ὁποία ἦταν μοναδική καί ἀξεπέραστη καί ἔκανε τά πλήθη νά κρέμονται ἀπό τά χείλη του. Ὁ Κύριος δίδασκε «ὡς ἐξουσίαν ἔχων, καί οὐχ ὡς οἱ γραμματεῖς» (Ματθ. ζ΄ 29), καί ὅλοι ὁμολογοῦσαν ὅτι οὐδέποτε μίλησε κάποιος ἄνθρωπος ὅπως Ἐκεῖνος (Ἰω. ζ΄ 46). Ἔπειτα μέ τά ἀναρίθμητα θαύματά του, τά ὁποῖα προκαλοῦσαν κατάπληξη ἀκόμη καί στούς ἐχθρούς του, ἐνῶ ἀποτελοῦσαν ἀφορμή, ὥστε τά πλήθη νά δοξάζουν τόν Θεό. Καί ἀκόμη οἱ μαθητές εἶδαν τή δόξα τοῦ Κυρίου καθώς παρατηροῦσαν τήν ἁγία καί κατά πάντα ἀναμάρτητη ζωή του, ὥστε κανείς ποτέ νά μήν μπορεῖ νά Τόν ἐλέγξει γιά κάποιο ἐλάχιστο παράπτωμα.

     Πολύ περισσότερο ὅμως ἡ ἐκ νεκρῶν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ, τήν ὁποία μέ χαρά πανηγυρίζουμε, αὐτή τή θεία δόξα μαρτυρεῖ καί διακηρύττει. Ὁ Κύριος, ὁ ὁποῖος σταυρώθηκε καί πέθανε καί ἐτάφη, ἀναστήθηκε αὐτεξουσίως ὡς παντοδύναμος Θεός. Μέ τή λαμπροφόρο Ἀνάστασή του ἐξουδετέρωσε τήν ἁμαρτία, νίκησε τό θάνατο καί κατήργησε τό κράτος τοῦ διαβόλου. Ἀπέδειξε ὅτι Αὐτός εἶναι ὁ Κύριος τῆς ζωῆς καί τοῦ θανάτου, ὁ ἀληθινός Θεός καί Σωτήρας τοῦ κόσμου. Γι’ αὐτό καί ἡ Ἐκκλησία ψάλλει πανηγυρικά: «Φωτίζου, φωτίζου, ἡ νέα Ἱερουσαλήμ· ἡ γάρ δόξα Κυρίου ἐπί σέ ἀνέτειλε». Ἀνέτειλε ἡ δόξα τοῦ Κυρίου, γιά νά χαρίσει σέ ὅλους τους πιστούς ἐλπίδα καί φῶς!

     Ἀλήθεια πόσο συγκλονίζεται ἡ δική μας ψυχή ἀπό τό μοναδικό γεγονός τῆς Ἀναστάσεως; Μποροῦμε ἆραγε κι ἐμεῖς μαζί μέ τούς ἁγίους Ἀποστόλους νά ὁμολογήσουμε ὅτι «ἐθεασάμεθα τήν δόξαν αὐτοῦ»; Γράφει ὁ ἅγιος Συμεών ὁ νέος Θεολόγος: «Στήν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ πιστεύουν μέν οἱ περισσότεροι ἄνθρωποι, ἐλάχιστοι ὅμως τήν βλέπουν καθαρά. Καί ὅσοι βέβαια δέν τή δοῦν, δέν μποροῦν καί νά προσκυνήσουν τόν Χριστό Ἰησοῦ ὡς ἅγιο καί Κύριο... Ἡ προσευχή ὅμως πού κάθε μέρα αὐτήν τήν περίοδο φέρουμε στό στόμα μας δέν λέει “Ἀνάστασιν Χριστοῦ πιστεύσαντες”, ἀλλά “Ἀνάστασιν Χριστοῦ θεασάμενοι, προσκυνήσωμεν Ἅγιον Κύριον Ἰησοῦν τόν μόνον ἀναμάρτητον”... Μήπως ἡ ἱερά εὐχή θέλει νά λέμε ψέματα; Κάθε ἄλλο! Μᾶς παρακινεῖ νά λέμε τήν ἀλήθεια, ὅτι δηλαδή μέσα στόν καθένα ἀπό ἐμᾶς τούς πιστούς πραγματοποιεῖται ἡ ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ... ὁ ἴδιος ὁ Δεσπότης Χριστός ἀνίσταται μέσα μας λαμπροφόρος, ἀκτινοβολώντας τό ἐκτυφλωτικό φῶς τῆς ἀφθαρσίας καί τῆς θεότητος» (Κατήχησις ΙΓ΄, Περί τῆς τοῦ Χριστοῦ Ἀναστάσεως, ΕΠΕ Φιλοκαλία 19Δ, 112).

     Συνεπῶς ὅλοι οἱ πιστοί καλούμαστε νά ζήσουμε τήν Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου ὡς προσωπική ἐμπειρία καί βίωμα. Λυτρωμένοι ἀπό τή δουλεία τῶν παθῶν καί τῆς ἁμαρτίας νά ἀκολουθήσουμε μία καινή καί ἀναστημένη ζωή. Μία ζωή στήν ὁποία θά βασιλεύει ὁ ἀναστάς Κύριος. Ἐκεῖνος πού μᾶς ἐνισχύει στόν πνευματικό ἀγώνα, μᾶς ἀνορθώνει ἀπό κάθε πτώση καί καθώς κοινωνοῦμε τό Σῶμα καί τό Αἷμα του μᾶς χαρίζει τήν ἄφεση τῶν ἁμαρτιῶν καί τήν ἐλπίδα τῆς αἰώνιας ζωῆς κοντά του. Τότε πραγματικά ἡ ζωή μας θά εἶναι φανέρωση τῆς δόξης τοῦ ἀναστάντος Κυρίου. Διότι ὅπως γράφει καί ὁ ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης: «Ὅσα Αὐτός προνόμια καί ἀξιώματα ἔλαβε διά τῆς Ἀναστάσεώς Του, ὅλα ταῦτα γίνονται καί ἰδικά σου διά τῆς πρός αὐτόν πίστεως καί θερμῆς ἀγάπης... ἡ ἰδική Του χαρά εἶναι καί χαρά ἰδική σου· ἡ ἰδική Του δόξα εἶναι καί δόξα ἰδική σου, καί ἡ ἰδική Του νίκη εἶναι καί νίκη ἰδική σου» (Πνευματικά Γυμνάσματα, Μελέτη ΛΒ΄).

     Εἴθε ὁ ἀναστάς Κύριος νά μᾶς ἀξιώσει νά γνωρίσουμε τή δύναμη καί τή δόξα του, ὥστε γεμάτοι χαρά καί εὐγνωμοσύνη νά ὁμολογήσουμε κι ἐμεῖς μαζί μέ τούς ἁγίους Ἀποστόλους ὅτι «ἐθεασάμεθα τήν δόξαν αὐτοῦ», καί τίποτε καλύτερο δέν προσδοκοῦμε, παρά νά ἀπολαύσουμε ἐναργέστερα τή δόξα αὐτή στήν αἰώνια Βασιλεία του.