«Ἑταῖρε, πῶς εἰσῆλθες ὧδε μὴ ἔχων ἔνδυμα γάμου;» (Ματθ. κβ' 12).

Ἀδελφοί, ἕνας βασιλιάς μεγάλος καί ἔνδοξος πανηγύριζε τούς γάμους τοῦ γιοῦ του. Σειρά ἀπό γιορταστικές ἐκδηλώσεις εἶχαν προγραμματιστεῖ. Ἡ πλέον ἐπίσημη καί μεγαλοπρεπής ἦταν ἡ ἑτοιμασία μεσημβρινοῦ τραπεζιοῦ, γιά τό πλῆθος τῶν ἀνθρώπων πού εἶχαν προσκληθεῖ. Κάτι ὅμως ἀπρόσμενο καί πρωτάκουστο συνέβη στούς ἐπίσημους ἐκείνους γάμους.  Οἱ προσκεκλημένοι πού ἀπό καιρό εἶχαν λάβει τό προσκλητήριο τοῦ γάμου, ἀποδείχθηκαν ἀνάξιοι τῆς μεγάλης αὐτῆς τιμῆς. Περιφρόνησαν τίς ἐπανειλημμένες προσκλήσεις τοῦ βασιλιᾶ καί πῆγαν τήν ὥρα ἐκείνη ἄλλοι στά χωράφια τους καί ἄλλοι στήν ἀγορά νά πουλήσουν ἤ νά ἀγοράσουν ἐμπορεύματα. Μερικοί πῆραν καί στάση ἐκδικητική ἀπέναντι στούς δούλους πού εἶχε στείλει ὁ βασιλιάς νά ὑπενθυμίσουν τήν πρόσκλησή του. Ἐγκλημάτησαν· «κρατήσαντες τοὺς δούλους αὐτοῦ ὕβρισαν καὶ ἀπέκτειναν». Τούς φόνευσαν! Ἡ τρομερή αὐτή προσβολή δέν ἔμεινε ἀτιμώρητη ἀπό τό βασιλιά. Ἔστειλε τό στρατό του καί τούς τιμώρησε παραδειγματικά. Καί τούς φονεῖς τούς ἐξολόθρευσε καί τήν πόλη τους τήν κατέκαυσε.

Ἀλλά ἡ χαρά τῶν βασιλικῶν γάμων τί ἀπέγινε; Τίποτε δέ στάθηκε ἱκανό νά τή λιγοστέψει. Φιλάνθρωπος καί μεγαλόκαρδος ὁ βασιλιάς θέλησε στούς γάμους τοῦ γιοῦ του νά χαρεῖ ὅσο τό δυνατό μεγαλύτερο πλῆθος. Μέ νέα διαταγή του βγῆκαν οἱ δοῦλοι στούς δρόμους καί τά τρίστρατα καί κάλεσαν ὅσους βρῆκαν, «πονηρούς τε καὶ ἀγαθούς».  Γέμισε ἡ αἴθουσα ἀπό ἀνθρώπους λογῆς - λογῆς, πού κάθησαν στό τραπέζι.

Τότε μπῆκε καί ὁ βασιλιάς, γιά νά δεῖ τούς καλεσμένους. Ἀλλά, καθώς τούς κοίταζε, εἶδε ἕναν ἄνθρωπο, πού δέν εἶχε φορέσει τό ἐπίσημο ἔνδυμα, τό ὁποῖο αὐτός ὁ ἴδιος ὁ βασιλιάς τό εἶχε προσφέρει δωρεάν σ᾿ ὅλους τούς καλεσμένους. Τό εἶχε περιφρονήσει καί εἶχε μείνει μέ τό δικό του λερωμένο ἔνδυμα. Ἀμέσως, λοιπόν, τόν ρωτᾶ: –Φίλε, πῶς μπῆκες ἐδῶ χωρίς φορεσιά γάμου; «Ἑταῖρε, πῶς εἰσῆλθες ὧδε μὴ ἔχων ἔνδυμα γάμου;»

Δυστυχῶς, δέν εἶχε νά πεῖ κανένα λόγο γιά νά δικαιολογηθεῖ. Ἔμεινε μέ τό στόμα κλειστό. Γυρίζει τότε ὁ βασιλιάς πρός τούς ὑπηρέτες του καί τούς λέει:- Πάρτε τον. Δέστε του χέρια καί πόδια καί ρίξτε τον στό πιό βαθύ σκοτάδι, ἐκεῖ πού θά εἶναι ὁ θρῆνος καί ὁ κλαυθμός καί τό τρίξιμο τῶν δοντιῶν.

Ἡ πιό πάνω διήγηση εἶναι μιά ἀπό τίς διδακτικότατες παραβολές τοῦ Κυρίου. Μέ τί παρομοίασε τούς βασιλικούς γάμους τό εἶπε ὁ ἴδιος στήν ἀρχή: «Ὡμοιώθη ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν ἀνθρώπῳ βασιλεῖ, ὅστις ἐποίησε γάμους τῷ υἱῷ αὐτοῦ».

Στή Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν βασιλεύει ἀπερίγραπτη χαρά καί εὐφροσύνη. Καί ἐπειδή δέν ὑπάρχει ἐδῶ στή γῆ γεγονός ἀνάλογο γιά νά τήν παρουσιάσει, χρησιμοποίησε ὁ Κύριος τό μεγαλύτερο καί πλέον κοσμικό καί χαρμόσυνο γεγονός, τούς βασιλικούς γάμους. Στή Βασιλεία τοῦ Θεοῦ, πού ἐδῶ στή γῆ τήν ἀντιπροσωπεύει ἡ Ἐκκλησία Του, εἴμαστε κι ἐμεῖς προσκεκλημένοι. Χρειάζεται, ὅμως, προσοχή νά μείνουμε πιστοί στήν πρόσκληση πού μᾶς ἔκανε! Εἶναι τιμή μεγάλη γιά μᾶς νά ἔχουμε γνωρίσει τήν πίστη τοῦ Χριστοῦ καί νά εἴμαστε προσκεκλημένοι νά ἀπολαύσουμε τή Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν.

Ὅμως δέ φτάνει μόνο ὅτι εἴμαστε «κλητοί», καλεσμένοι. Χρειάζεται νά γίνουμε καί «ἐκλεκτοί». Ὁ καθένας μας ἔχει ὑποχρέωση νά φοράει τό κατάλληλο ἔνδυμα. Τό θεϊκό ἔνδυμα, πού μᾶς δόθηκε δ ω ρ ε ά ν ἀπό τό Πνεῦμα τό Ἅγιο κατά τήν ἡμέρα πού βαφτιστήκαμε. «Ὁλοφώτεινο χιτῶνα» ὑφασμένο μέ τά χαρίσματα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ντύθηκε τότε ἀόρατα ἡ ψυχή μας. Ἀλλά ὁ χιτώνας αὐτός θέλει  πολλή προσοχή, γιά νά διατηρηθεῖ καθαρός. Δυστυχῶς, συχνά λερώνεται ἀπό τά ἐλαττώματά μας καί τίς ἁμαρτίες μας. Γι’ αὐτό εἶναι ἀπαραίτητο νά καθαρίζεται στό «λουτρὸ τῆς μετανοίας», στό μυστήριο τῆς ἱερᾶς Ἐξομολογήσεως.

Ὁ Οὐράνιος Βασιλιάς ἰδιαίτερα εὐχαριστεῖται καί δίνει πολλή τή χάρη Του καί τήν εὐλογία Του στούς ἀνθρώπους πού προσέχουν νά φυλάττουν τό ἔνδυμα τῆς ψυχῆς τους καθαρό καί ὁλοφώτεινο. Προσέχουν τό καθετί πού τή λερώνει, σκέψη, λόγο, πράξη πού δέν εἶναι ὅπως θέλει ὁ Θεός. Ἀλλά, ἄν συμβεῖ καί λερωθοῦν ἀπό τήν ἁμαρτία, δέν ἀφήνουν νά χρονίσει ὁ λεκές καί νά μαζευτοῦν πολλές ἁμαρτίες στήν ψυχή τους. Τρέχουν νά τήν καθαρίσουν μέ τό μυστήριο τῆς Ἐξομολογήσεως.

            Ὁ Κύριος ζητᾶ νά φορᾶ πάντοτε ἡ ψυχή μας καθαρό καί λαμπρό ἔνδυμα. «Ἔνδυμα γάμου». Ὅμως τ ό  ἀ π α ι τ ε ῖ  κάθε φορά πού γίνεται σέ μᾶς ἡ μεγάλη τιμή νά παίρνουμε μέρος στό «Δεῖπνον τὸ Μυστικὸν» τῆς Ἐκκλησίας μας, στή Θεία Κοινωνία. Δέν ὑπάρχει ἐδῶ στή γῆ ἄλλη στιγμή ἀπ’ αὐτή περισσότερο ἐπίσημη καί ἱερή!

Τό νά διατηρεῖς τήν ψυχή σου καθαρή καί νά φορεῖς τό «ἔνδυμα γάμου», πού εἶναι δῶρο τοῦ Θεοῦ, σημαίνει ὅτι αἰσθάνεσαι τιμή καί σεβασμό «πρὸς τὸν καλοῦντα Κύριον». Καί ἀκόμη ὅτι συμμετέχεις μέ τήν καρδιά σου καί τή θέλησή σου στήν πηγή τῆς ζωῆς καί τῆς χαρᾶς πού μᾶς προσφέρει. Τό ἀντίθετο – ἡ ἔλλειψη τῆς καθαρότητας, ἡ παραμονή στήν ἁμαρτία – δείχνει περιφρόνηση καί ἀγένεια, ἔλλειψη σεβασμοῦ καί ὕβρη κατά τοῦ Οἰκοδεσπότη, «τοῦ καλοῦντος Κυρίου».

Ὁ Κύριος μέ τά χείλη τοῦ λειτουργοῦ ἱερέα μᾶς φωνάζει: «Μετὰ φόβου Θεοῦ, πίστεως καὶ ἀγάπης προσέλθετε!». Σεβασθεῖτε, λέει, τὸν προσφερόμενο Κύριο. Λουσμένοι μέ τή μετάνοια, εὐπρεπισμένοι μέ «ἔνδυμα» πού τό λαμπροστολίζουν τά ἔργα τῆς πίστεως καί τῆς ἀγάπης πρός τό Θεό, πλησιάστε νά γίνετε «μέτοχοι ζωῆς αἰωνίου». Ἔτσι, λαμπροφόροι θά χαρεῖτε καί τήν αἰώνια Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν.