Κυριακή 21 Ἰουνίου 2015 (Γ΄ Ματθαίου)

«Ὁ Πατήρ ὑμῶν ὁ Οὐράνιος τρέφει αὐτά» (Ματθ. στ' 26).

            Ἀδελφοί, οἱ ἄνθρωποι συχνά στενοχωριόμαστε, ἀνησυχοῦμε, κατα-λαμβανόμαστε ἀπό ἀγωνιώδη μέριμνα γιά τό τί θά φᾶμε, τί θά πιοῦμε, τί θά φορέσουμε! Ἀγωνιοῦμε γιά τή μόνιμη καί θερινή κατοικία μας, γιά τήν ἐπαγγελματική καί οἰκογενειακή ἀποκατάσταση τῶν παιδιῶν μας.

            Γιατί, ὅμως, ἀγωνιοῦμε; Διότι λησμονοῦμε ὅτι ὑπάρχει Οὐράνιος Πατέρας, γεμάτος ἀγάπη καί στοργή γιά τά πλάσματά του. Λησμονοῦμε τήν ἀγαθή Πρόνοιά Του. Σήμερα θά ἐμβαθύνουμε, ὅσο μᾶς εἶναι δυνατόν, στό μέγα κεφάλαιο τῆς Πρόνοιας τοῦ Θεοῦ.

            Ὁ Πανάγαθος Θεός δέν εἶναι μόνον ὁ Δημιουργός τοῦ κόσμου, ἀλλά καί ὁ Προνοητής καί ὁ Κυβερνήτης του. Δέν ἔπλασε τόν κόσμο καί κατόπιν τόν ἐγκατέλειψε, ὅπως ὑποστηρίζουν μερικοί, ἀλλά συνεχίζει νά προνοεῖ γιά τήν συντήρηση καί τήν αὔξησή του.

            Προνοεῖ γιά τά μεγάλα καί καταπληκτικά δημιουργήματα τοῦ σύμπαντος, τούς φωτεινούς καί σκοτεινούς γαλαξίες, τά δισεκατομμύρια τῶν ἀστέρων τῆς ὑλικῆς δημιουργίας Του. Ἁπλώνει τή στοργική Πρόνοιά Του στή γῆ μας καί τή συντηρεῖ μέχρι λεπτομερειῶν. Αὐτός κανονίζει τίς ἐποχές τοῦ χρόνου, γιά νά δημιουργηθοῦν κατάλληλες συνθῆκες γιά καρποφορία. Ἐνδιαφέρεται γιά τά κρίνα τοῦ ἀγροῦ καί τά ντύνει μέ τόση ὀμορφιά πού δέν μποροῦσε οὔτε ὁ Σολομών μέ ὅλη τή δόξα του νά ντυθεῖ σάν ἕνα ἀπ᾿ αὐτά. Φροντίζει γιά τά πετεινά τοῦ οὐρανοῦ, τά ὁποῖα δέν καλλιεργοῦν τή γῆ, οὔτε σπέρνουν, οὔτε θερίζουν, οὔτε συγκεντρώνουν καρπούς στίς ἀποθῆκες. Καί ὅμως· δέν στεροῦνται τά πρός τό «ζῆν», διότι «ὁ Πατήρ ἡμῶν ὁ Οὐράνιος τρέφει αὐτά».

             Ἀλλά ἄν ἐνδιαφέρεται ὁ ἅγιος Θεός γιά τό πῶς θά ἀναπτυχθοῦν τά λουλούδια ἤ πῶς θά συντηρηθοῦν τά πουλιά, πολύ περισσότερο ἐνδιαφέρεται γιά τήν κορωνίδα τῶν δημιουργημάτων του, τόν ἄνθρωπο, πού τόν ἔπλασε μέ τά θεϊκά χέρια Του καί τόν ἀνασταίνει μέ τό Αἷμα τοῦ Υἱοῦ Του.  Εἶναι πλούσιος Πατέρας καί χαίρεται νά μοιράζει σέ ὅλους τά ἀγαθά Του. «Ἀνατέλλει τόν ἥλιον αὐτοῦ ἐπί πονηρούς καί ἀγαθούς καί βρέχει ἐπί δικαίους καί ἀδίκους»! Πολύ περισσότερο ἐκδηλώνει τήν ἀγάπη καί τή στοργή Του στά ἀφοσιωμένα παιδιά Του, πού τόν ἀναγνωρίζουν Πατέρα τους καί τόν ἐπικαλοῦνται στήν προσευχή τους. Ὁ πολύπαθος Δαβίδ τό καταθέτει αὐτό ἀπό τή μεγάλη πείρα του: «Νεώτερος ἤμην καί γάρ ἐγήρασα, καί οὐκ εἶδον δίκαιον ἐγκαταλελειμμένον οὐδέ τό σπέρμα αὐτοῦ ζητοῦν ἄρτους».

              Νά θυμηθοῦμε πῶς προνόησε γιά τή συντήρηση τῆς πατριαρχικῆς οἰκογενείας τοῦ Ἰακώβ στά ἑπτά χρόνια τοῦ λιμοῦ! Γιά νά προλειάνει τό ἔδαφος, ἔστειλε πολύ νωρίτερα στήν Αἴγυπτο τόν πάγκαλο Ἰωσήφ καί τόν ἀνέδειξε ἀντιβασιλέα της. Ἐπίσης νά θυμηθοῦμε μέ τί θαυμαστό τρόπο ἔτρεφε τούς Ἰσραηλίτες 40 χρόνια στήν ἔρημο! Δέν τούς ἔλειψαν οὔτε τό «μάννα», οὔτε τά ὀρτύκια, οὔτε τό ἄφθονο δροσιστικό νερό, οὔτε ἡ σκιά τήν ἡμέρα, οὔτε ἡ φωτεινή νεφέλη τή νύκτα! Νά θυμηθοῦμε τόν προφήτη Ἠλία! Τόν κυνηγοῦσαν νά τόν φονεύσουν οἱ ἄνδρες τοῦ Ἀχαάβ. Αὐτός, γιά νά σωθεῖ, κρύφτηκε στόν ξεροπόταμο Χορράθ. Κι ὁ ἅγιος Θεός τοῦ ἔστελνε τό φαγητό τῆς ἡμέρας μέ κόρακες. Σέ ἄλλη περίπτωση εὐλόγησε τό ἀλεύρι καί τό λάδι τῆς χήρας στά Σάρεπτα καί μ᾿ αὐτό τό ἐλάχιστο ἀλεύρι καί τό ἐλάχιστο λάδι μπόρεσαν νά ζήσουν κι αὐτή καί τό παιδί της καί ὁ προφήτης Ἠλίας μεγάλο χρονικό διάστημα. Σέ ἄλλη περίπτωση χόρτασε στήν ἔρημο τούς πεντακισχιλίους μαζί μέ τίς γυναῖκες τους καί τά παιδιά τους καί περίσσεψαν δώδεκα κοφίνια γεμάτα μέ τρόφιμα.

            Ἐπίσης ὁ Θεός Πατέρας ἐνδιαφέρεται γιά τήν ἀθάνατη ψυχή μας. Προνοεῖ γιά τή σωτηρία μας. Ἔστειλε τόν Μονογενῆ Υἱό Του, ὁ ὁποῖος γιά χάρη μας θυσιάστηκε ἐπάνω στό σταυρό. Σέ κάθε θεία Λειτουργία μᾶς παραθέτει ξενία δεσποτική! Μᾶς τρέφει μέ τό ἄχραντο Σῶμα Του καί μέ τό τίμιο Αἷμα Του. Μᾶς στέλνει τόν φύλακα ἄγγελό μας καί ἄλλους πολλούς ἀγγέλους καί ἀνθρώπους βοηθούς καί ἀντιλήπτορας. Μᾶς σκεπάζει μέ τήν ἄμαχη προστασία  τῆς Παναγίας Μητέρας Του καί ὅλων τῶν ἁγίων Του.

            Κι ἀκόμη μᾶς ἑτοιμάζει Βασιλείαν οὐρανῶν, «τά ἄρρητα καί ἀθέατα κάλλη τοῦ Παραδείσου», «ἅ ὀφθαλμός οὐκ οἶδε καί οὖς οὐκ ἤκουσε».

            Μετά ἀπό ὅλα αὐτά ἐμεῖς τί ὀφείλουμε νά κάνουμε; Ὀφείλουμε νά ἐμπιστευόμαστε τή ζωή καί τήν ἐλπίδα μας στό Θεό. Νά λέμε στήν προσευχή μας: «Σοί παρακατατιθέμεθα τήν ζωήν ἡμῶν ἅπασαν καί τήν ἐλπίδα, Δέσποτα Φιλάνθρωπε». Ὀφείλουμε νά ἀφηνόμαστε σάν τά μικρά παιδιά στή στοργική ἀγκάλη τοῦ Θεοῦ Πατέρα. Καί νά εἴμαστε ἀπολύτως σίγουροι ὅτι δέν θά μᾶς ἀφήσει χωρίς προστασία.

            «Ὁ Πατήρ ὑμῶν ὁ Οὐράνιος τρέφει αὐτά».

            Ἀδελφοί, ἡ πίστη στήν ἀγαθή Πρόνοια τοῦ Θεοῦ εἶναι ἀστείρευτη πηγή  δυνάμεως. «Μακάριοι οἱ πεποιθότες ἐπί Κύριον». Εἶναι τρισμακάριοι οἱ ἄνθρωποι πού ἐλπίζουν στόν Θεό. Σ᾿ αὐτούς νά ἀνήκουμε κι ἐμεῖς.

.