ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΔΡΑΜΑΣ
ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ 2025
Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,
Ἀκούσαμε, μόλις τήν περασμένη Κυριακή, ἕναν κατάλογο ὀνομάτων πού
ὑπογραμμίζουν τήν καταγωγή τοῦ Μεσσία ἀπό ἕνα ἱστορικό πρόσωπο, τόν
Δαβίδ.
Ἀνάμεσα στά ὀνόματα τῆς γενεαλογίας τοῦ Ἰησοῦ, ἀναφέρονται καί
φονιάδες, μοιχοί καί αἱμομείκτες, ὃπως σέ πολλά ἄλλωστε γενεαλογικά
δέντρα. Ὁ Κύριος θέλει νά μᾶς δείξει ὅτι ἀναμένει τή μετάνοια ὅλων μας καί
τότε γεννιέται στήν ψυχή μας. Γεννιέται, παρά τή συσσώρευση τῶν ἁμαρτιῶν
μας. Ὁ Ἰησοῦς ἔρχεται στή ζωή μας, ξεπερνώντας τά λάθη μας. Κυριαρχεῖ ἡ
εὐσπλαγχνία Του, ἡ συγκατάβασή Του, ἀλλά καί ἡ δύναμή Του.
Ἂς δοῦμε τώρα, λίγο πιό προσεκτικά, τά πρόσωπα πού βίωσαν ἄμεσα τό
μυστήριο τῆς σαρκώσεως τοῦ Κυρίου.
Ἡ Παναγία, φέροντας μέσα της τόν Ἰησοῦ, καί ὁ Ἰωσήφ πού τήν προστατεύει,
πηγαίνουν ν’ ἀπογραφοῦν στή Βηθλεέμ. Ὁ Χριστός μας δέν θέλησε νά
γεννηθεῖ οὔτε στή Ρώμη οὔτε στήν Ἀθήνα οὔτε στήν Ἱερουσαλήμ. Τό γεγονός
αὐτό ἔχει σπουδαία σημασία. Πρέπει νά ξέρουμε πώς δέν μποροῦμε νά
νιώσουμε τό μυστήριο τῆς Γεννήσεως τοῦ Ἰησοῦ παρά μόνο στό φτωχικό
χωριό τῆς Ἰουδαίας. Πρέπει νά γίνουμε πολίτες τῆς Βηθλεέμ, νά ἀποκτήσουμε
τό ταπεινό πνεῦμα τῆς Βηθλεέμ.
Δέν ὑπῆρχε τόπος στό πανδοχεῖο γιά τήν Παναγία καί τόν Ἰωσήφ. Δέν ὑπάρχει
τόπος στό πανδοχεῖο τούτου τοῦ κόσμου γιά τόν καθένα μας πού θέλει νά
εἶναι μαθητής τοῦ Ἰησοῦ. Ἄν φθάσει στό σημεῖο νά βολευτεῖ σέ μία «θέση»,
τήν ὁποία συμβολίζει τό πανδοχεῖο, μπαίνει σέ μία κατάσταση εὐκολίας καί
ἄνεσης ἐπικίνδυνη. Ἀπό τόν κίνδυνο αὐτόν μᾶς προφυλάσσει ἡ ταπεινή
φάτνη.
Οἱ ἄγγελοι μέ τή σειρά τους, δέν εἶπαν στούς βοσκούς ὅτι γεννήθηκε ἁπλῶς
ἕνας Σωτήρας. Τούς εἶπαν: «Γεννήθηκε γιά σᾶς σήμερα Σωτήρας». Ὁ Χριστός
γεννιέται γιά τόν καθένα ἀπό τούς βοσκούς. Ἡ Γέννησή Του παραμένει γιά τόν
καθένα μας ἕνα γεγονός πολύ προσωπικό. Ὁ Ἰησοῦς εἶναι ἕνα δῶρο πού
προσφέρεται στόν κάθε ἄνθρωπο ξεχωριστά.
Οἱ Μάγοι ἐπίσης, εἰδοποιημένοι μέ εἰδικό ὄνειρο ἀπό τόν Θεό, ξαναγύρισαν
στόν τόπο τους ἀπό ἄλλο δρόμο. Ἒπρεπε ν’ ἀποφύγουν τόν Ἡρώδη, τό
σαρκωμένο κακό. Ἄς κάνουμε μιά πνευματική μεταφορά τοῦ γεγονότος. Ὁ
ἄνθρωπος, πού ὁ Θεός ὁδήγησε ὡς τή φάτνη, μπορεῖ βεβαίως νά γυρίσει
στόν τόπο του, στό σπίτι του, στούς δικούς του, ἀλλά ἀπό διαφορετικό
δρόμο. Μέ ἄλλα λόγια: Ἀπό τή στιγμή πού γεννήθηκε ὁ Χριστός καί μπῆκε στή
ζωή μας, τά κίνητρα, ἡ συμπεριφορά, ὁ τρόπος ζωῆς μας, τά μέσα πού
χρησιμοποιοῦμε, δέν μποροῦν νά εἶναι τά ἴδια. Ἐκεῖνος πού πηγαίνει στή
Βηθλεέμ, ὑφίσταται μιά ριζική μεταβολή πρός τήν καλωσύνη.
Στόν Συμεών πάλι, εἶχε ἀποκαλυφθεῖ ὅτι δέ θά πεθάνει χωρίς νά δεῖ τόν
Λυτρωτή. Πόσο θά θέλαμε νά ἔχουμε κι ἐμεῖς παρόμοια βεβαίωση! Νά μήν
πεθάνουμε χωρίς νά δοῦμε τόν Ἰησοῦ! Νά τόν δοῦμε ὄχι μέ τά μάτια τοῦ
σώματος, ἀλλά μέ τά μάτια τῆς πίστεως. Πάντως νά Τόν δοῦμε πραγματικά.
Στόν Συμεών δόθηκε καί κάτι ἀκόμη πιό μεγάλο: Κράτησε τό βρέφος Ἰησοῦ
στήν ἀγκαλιά του. Ἄς τό ἀγκαλιάσουμε κι ἐμεῖς μυστικά.
Ὁ ἄγγελος, τέλος, δίνει ἐντολή στόν Ἰωσήφ νά πάρει τό παιδί καί τή μητέρα
Του καί νά φύγει στήν Αἴγυπτο. Ὑπάρχουν ἐποχές πού εἴμαστε πολύ
ἀδύναμοι. Τότε θά πρέπει νά ἀποτραβιόμαστε στήν ἄκρη, ν’ ἀποφεύγουμε
τόν κίνδυνο. Μά δέν πρέπει νά ξεχνοῦμε νά παίρνουμε μαζί μας τό βρέφος
Ἰησοῦ καί τή Μητέρα Του.
Συνοψίζοντας, μέ ἀφορμή τή Γέννηση τοῦ Θεανθρώπου, ἄς ἀγκαλιάσουμε
τόν Ἴδιο, τή Μητέρα Του καί ὅλους ὅσους βιώνουν τό μυστήριο τῆς
σαρκώσεώς Του.
Εὐχέτης ὅλων πρός τόν γεννηθέντα Κύριό μας,
ὁ Μητροπολίτης σας
† ὁ Δράμας Δωρόθεος