Κυριακή ἀποστόλου Ματθαίου (16.11.2025)

 Κυριακή ἀποστόλου Ματθαίου (16.11.2025)

Ματθαίου θ΄ 9-13

Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,

σήμερα εἶναι ἡ ἑορτή τοῦ ἁγίου ἐνδόξου ἀποστόλου καί εὐαγγελιστῆ Ματθαίου. Ὁ ἴδιος μᾶς περιγράφει τόν τρόπο γνωριμίας του μέ τόν Χριστό καί ὅτι τόν ἀκολούθησε καί ἔγινε πιστός μαθητής του.

Τόν βρῆκε ὁ Χριστός στήν ἐργασία του, στό τελωνεῖο τῆς Καπερναούμ. Ἦταν τελώνης, φοροεισπράκτορας. Ἐπάγγελμα πού δέν ἦταν τίμιο καί δίκαιο γιατί, συνήθως, αὐτοί οἱ ἄνθρωποι ἦταν καί ἀδικοῦντες.

Ἔβαζαν δυσβάστακτους φόρους στόν λαό καί οἱ ἄνθρωποι ἀγανακτοῦσαν ἐναντίον τῶν τελωνῶν, διότι ἀδυνατοῦσαν νά πληρώσουν τούς φόρους.

Τόν συνάντησε, λοιπόν, ὁ Ἰησοῦς στόν χῶρο τῆς ἐργασίας του καί τοῦ εἶπε νά τόν ἀκολουθήσει. Ὁ Ματθαῖος ἀμέσως τά παράτησε ὅλα, τήν ἐργασία καί τόν βιοπορισμό του, τά πλούτη του καί τήν καλή ζωή, καί ἀκολούθησε τόν Χριστό.

Τό πρῶτο πού μᾶς ἐντυπωσιάζει στόν Ματθαῖο εἶναι ἡ προθυμία του ν’ ἀκολουθήσει τόν Κύριο. Θά περίμενε κανείς, τό χρῆμα νά τόν εἶχε διαφθείρει. Ἀντιθέτως, αὐτός εἶναι πολύ πρόθυμος ν’ ἀφήσει τήν προηγούμενη ζωή του καί ν’ ἀρχίσει μιά νέα ζωή, ὡς μαθητής ἑνός δασκάλου ταπεινοῦ, πού δέν εἶχε οὔτε φαγητό οὔτε στέγη νά τοῦ προσφέρει.

Τόσο πολύ τόν εἵλκυσε ἡ θεανδρική προσωπικότητα τοῦ Χριστοῦ, πού τά ἐγκατάλειψε ὅλα. Ἀκολούθησε τόν φιλάνθρωπο Κύριο. Προφανῶς, θά εἶχε ἐντυπωσιαστεῖ ἀπό τά κηρύγματά του, τήν ἀγάπη του πρός τούς ἀσθενεῖς καί πονεμένους καί τά πολλά θαύματα καί θεραπεῖες πού ἔκαμε ἐκεῖ στήν Καπερναούμ.

Στή συνέχεια, ὁ Ματθαῖος πῆρε τόν Χριστό στό σπίτι του μέ τούς μαθητές του, καί τοῦ παράθεσε τραπέζι. Καί ἦρθαν στό σπίτι του καί ἄλλοι ἁμαρτωλοί καί παρακάθισαν στό τραπέζι.

Ὁ Χριστός εὐχαρίστως συμμετεῖχε στό τραπέζι. Οἱ Φαρισαῖοι, ὅμως, ὄντας θεοσεβούμενοι, σκανδαλίστηκαν ἀπό τήν «παρέα», θά λέγαμε, τοῦ Ἰησοῦ καί εἶπαν στούς μαθητές του:

«Γιατί ὁ δάσκαλός σας τρώει μέ τούς τελῶνες καί τούς ἁμαρτωλούς»; Πίστευαν, δηλαδή, ὅτι ὁ ἄνθρωπος μολύνεται πνευματικά, ὅταν συναναστρέφεται τούς ἁμαρτωλούς. Δέν ξεχώριζαν τόν σκοπό γιά τόν ὁποῖο πλησίαζε ὁ Ἰησοῦς τούς ἁμαρτωλούς καί ἔτρωγε μαζί τους.

Γι’ αὐτό καί ὁ Χριστός, πού ἄκουσε τόν λόγο τῶν Φαρισαίων, τούς εἶπε: «Δέν ἔχουν ἀνάγκη ἀπό γιατρό οἱ ὑγιεῖς ἀλλά οἱ ἄρρωστοι. Καί πηγαίνετε νά μάθετε τί σημαίνει, ἀγάπη θέλω καί ὄχι θυσία. Γιατί δέν ἦρθα νά καλέσω σέ μετάνοια τούς δικαίους ἀλλά τούς ἁμαρτωλούς».

Μέ τά λόγια του αὐτά φανερώνει ὅτι ἡ ἐνανθρώπησή του ὑπηρετεῖ τήν ἀποκατάσταση τῆς πνευματικῆς ὑγείας του ἀνθρώπου. Ἑπομένως, ποιόν ἄλλο θά θεραπεύσει παρά τόν ἀσθενή; Γι’ αὐτό πλησιάζει τούς ἀσθενεῖς.

Καί ἐπειδή οἱ ἀσθενεῖς ἔχουν ἀνάγκη τῆς ἀγαπητικῆς συμπεριφορᾶς μας, τονίζει ἰδιαίτερα τήν προτεραιότητα τῆς ἀγάπης ἔναντι τῆς θρησκευτικῆς εὐλάβειας.

Ἡ θρησκευτική εὐλάβεια ἐγκλωβίζεται πολλές φορές στήν τήρηση τελετουργικῶν διατάξεων, ἐνῶ ἡ ἀγάπη εἶναι τό ἄνοιγμα τῆς καρδιᾶς πρός τόν ἄλλον. Γιά ν’ ἀλλάξει κάποιος, νά μετανοήσει, χρειάζεται ἄγγιγμα ψυχῆς, ἐνδιαφέρον, φροντίδα, μ’ ἕνα λόγο ἀγάπη.

Αὐτή τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ πρός τόν ἄνθρωπο ἀνακάλυψε ὁ εὐαγγελιστής Ματθαῖος στό πρόσωπο τοῦ σαρκωμένου Θεοῦ, τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Ἄς ἔχουμε, λοιπόν, ὑπόψη μας, ὅταν πλησιάζουμε τούς ἄλλους, τήν παράμετρο τῆς ἀγάπης καί ὄχι αὐτήν μιᾶς στείρας τελετουργικῆς θρησκευτικότητας.