Κυριακή Δ΄ Λουκᾶ (12.10.2025)

Κυριακή Δ΄ Λουκᾶ (12.10.2025)

Λουκᾶ η΄ 5-15

Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,

«Βγῆκε ὁ σποριάς νά σπείρει τόν σπόρο του», μᾶς λέει σήμερα ὁ εὐαγγελιστής Λουκᾶς στή γνωστή παραβολή τοῦ Σπορέως.

Οἱ Παραβολές τοῦ Κυρίου ἔχουν μέσα τους βαθειά καί σωτήρια νοήματα. Οἱ πιό πολλές δέν ἐξηγήθηκαν ἀπό τόν Χριστό πού μᾶς τίς διηγεῖται. Ἡ σημερινή, ὅμως, εἶναι ἀποκρυπτογραφομένη καταλεπτῶς.

Ὁ σπόρος εἶναι ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ. Καί τά διάφορα κομμάτια γῆς, ὅπου πέφτει ὁ σπόρος μέ ποικίλα στόν καθένα ἀποτελέσματα, εἶναι οἱ λογῆς - λογῆς ψυχές.

Δέν πιάνει, ὅμως, ὁ σπόρος παντοῦ τό ἴδιο. Ἡ σπατάλη, μέ τήν ὁποία ρίχνεται ἐδῶ κι ἐκεῖ, δέν βρίσκει ἀνταπόδοση καί χάνεται ἔτσι μεγάλη ποσότητά του.

Ἀέναα σκορπίζεται ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ ἀπό τήν Παλαιά καί τήν Καινή Διαθήκη. Ὅμως, ὁ σπόρος φυτρώνει καί ἀποδίδει μόνο σ’ ἕνα τμῆμα τοῦ χωραφιοῦ τῶν ψυχῶν, πού χαρακτηρίζεται «ἀγαθή γῆ». Σέ ὅλα τά ἄλλα, γιά διάφορες αἰτίες, ἡ σπορά πάει χαμένη.

Νά, πρῶτα ἡ γῆ πού δέν ἔχει ἰκμάδα, ἐκεῖνοι πού μέ χαρά δέχονται τόν λόγο, κατανύσσονται, ἐνθουσιάζονται, ἀλλά μέ τήν πρώτη θλίψη τόν ξεχνοῦν, τόν ἀρνοῦνται. Μοιάζουν μέ τό ἔδαφος πού ἔχει λίγο χῶμα, εἶναι ρηχό. Ἔτσι δέν μποροῦν νά προχωρήσουν οἱ ρίζες τοῦ νεαροῦ φυτοῦ τῆς πίστεως. Καί τό φυτό ξηραίνεται.

Ὁ σπόρος τῆς ἀλήθειας καί τῆς ζωῆς, ὅμως, χάνεται κι ἀλλοῦ. Εἶναι καί τό χῶμα τό σκεπασμένο ἀπό τ’ ἀγκάθια καί τούς τριβόλους τῶν ἡδονῶν καί τῶν μεριμνῶν τοῦ βίου. Πῶς μπορεῖ νά προκόψει τό ἔργο τῆς Χάριτος σέ τέτοιες συνθῆκες; Πῶς νά καρποφορήσει τό Εὐαγγέλιο ἐκεῖ ὅπου πρυτανεύουν οἱ ἀσωτεῖες καί ἡ ὑλοφροσύνη;

Τρίτη καί πιό ἀξιοθρήνητη περιοχή, ὅπου πάλι ἀποτυγχάνει τό θεῖο ἔργο, εἶναι οἱ «παρά τήν ὁδόν», οἱ ἐκτεθειμένες καί ἀπομακρυσμένες ψυχές. Ἐδῶ ὁ σπόρος δέν βυθίζεται στό χῶμα, τόν προλαβαίνουν τά πουλιά καί τόν τρῶνε ἤ τόν πατοῦν οἱ διαβάτες.

Πρόκειται γιά τίς ψυχές πού βρίσκονται μακριά ἀπό τήν Ἐκκλησία. Εἶναι ὅσοι δέν πῆραν μιά χριστιανική ἀγωγή ἀπό τήν οἰκογένειά τους, ὅταν βρίσκονταν σέ τρυφερή ἡλικία. Ὅταν τ’ αὐτιά εἶναι κλειστά, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ πάει ματαίως.

Γι’ αὐτό, φέτος, νά στείλουμε τά παιδιά μας στό Κατηχητικό Σχολεῖο τῆς Ἐνορίας μας. Νά ὠφεληθοῦν πνευματικά.

Ἄς πάρουμε, λοιπόν, τήν ἀπόφαση νά γίνουμε γῆ ἀγαθή ὁλότελα. Δέν πρέπει νά μένουμε στήν κατάσταση ὅπου βρισκόμαστε. Τό χῶμα εἶναι ἄψυχο, ἀλλά ἐμεῖς ἔχουμε τήν εὐκαιρία ν’ ἀντιδράσουμε σέ μιά κακή κατάσταση, ν’ ἀλλάξουμε, νά γίνουμε ὅπως μᾶς θέλει ὁ Θεός.

Εἶναι εὔκολο νά τό κατορθώσουμε. Πῶς; Ἀνοίγοντας τήν ψυχή μας στόν λόγο τοῦ Θεοῦ, ἀφήνοντάς του ὅλες τίς εἰσόδους της ἀνοιχτές, χωρίς δισταγμούς κι ἀμφιταλάντευση. Παραδίδοντας ὁλόκληρο τόν βίο μας στόν Σωτήρα μας Ἰησοῦ Χριστό.

Αὐτή ἡ παράδοση, αὐτή ἡ ἐγκατάλειψη στόν Κύριο εἶναι τό μυστικό τῆς ἀγαθῆς γῆς. Ὅταν δέν φέρνουμε ἐμπόδια στόν θεῖο λόγο, ὅταν παραμερίζουμε κάθε ἄλλη ἀγάπη χάριν τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ, ὅταν ὁ λόγος του φθάνει ὥς τά βάθη μας, τότε τό φυτό τῆς χριστιανικῆς ζωῆς ριζώνει καλά, ἀναπτύσσεται, ἀνθοφορεῖ, δίνει καρπούς ἀθανασίας.

Τότε ἀποδίδουμε ἄλλος πενήντα κι ἄλλος ἑκατό, ὅπως λέει ἡ παραβολή.