Κυριακή 21 Ἰουλίου 2013 ( Δ΄ Ματθαίου )

"Καί εἶπεν ὁ Ἰησοῦς τῷ ἑκατοντάρχῳ· ὕπαγε, καί ὡς ἐπίστευσας γενηθήτω σοι"     

                                                                                                                     ( Ματθ. η΄ 13 )

Γιά ἕνα  δοῦλο μιλάει σήμερα τό ἱερό Εὐαγγέλιο. Ἕνα δοῦλο πού ὑπηρετοῦσε σέ κάποιο στρατιωτικό. Οἱ δοῦλοι τήν ἐποχή ἐκείνη δέν λογαριάζονταν γιά ἄνθρωποι. Δέν εἶχαν δικαιώματα ἀνθρώπου. Οἱ κύριοί τους τούς ἔκαναν ὅ,τι ἤθελαν. Τούς ἔβαζαν στίς πιό βαρειές δουλειές καί δέν τούς ἔδιναν καμιά ἀμοιβή. Δέν εἶχαν δικά τους σπίτια καί περιουσίες. Ἡ τροφή τους ἦταν ἄθλια. Ἀλίμονο ἄν τό ἀφεντικό δέν ἦταν εὐχαριστημένο μαζί τους. Τούς τιμωροῦσε σκληρά. Τούς χτυποῦσε ἀλύπητα. Μποροῦσε ἀκόμη καί νά τούς σκοτώσει.

Ὁ δοῦλος τῆς Εὐαγγελικῆς  περικοπῆς ἀρρώστησε βαρειά. Τό σῶμα του παρέλυσε. Πονοῦσε πολύ. Ἦταν πλέον ἄχρηστος γιά τούς κυρίους του. Ἕναν τέτοιο δοῦλο οἱ κύριοί του τόν ἄφηναν νά πεθάνει. Ἀδιαφοροῦσαν τελείως.

Ἀλλά ὁ κύριος τοῦ  σημερινοῦ Εὐαγγελίου ἦταν πολύ διαφορετικός. Ἦταν ἐξαίρετος ἄνθρωπος! Ἦταν εἰδωλολάτρης. Ἀξιωματικός στό πιό ἰσχυρό κράτος, στή Ρωμαϊκή αὐτοκρατορία. Ἑκατόνταρχος - λοχαγός θά λέγαμε σήμερα. Μέσα στήν καρδιά, ὅμως, τοῦ ἀνθρώπου αὐτοῦ ὑπῆρχε μιά θεϊκή σπίθα. Οὔτε τό ἀξίωμά του, οὔτε ἡ καταγωγή του, οὔτε τό ἄθλιο εἰδωλολατρικό περιβάλλον στό ὁποῖο ζοῦσε κατόρθωσαν νά τόν ἐπηρεάσουν. Ὁ ἑκατόνταρχος ἀγαποῦσε τό δοῦλο του. Τόν ἔβλεπε σάν πλάσμα τοῦ Θεοῦ. Kι ἔδειξε τέτοιο ἐνδιαφέρον, σάν νά ἦταν παιδί του. Ἔκανε γι’αὐτόν ὅ,τι μποροῦσε. Ὅμως ὁ δοῦλος δέν γινόταν καλά. Ἐξακολουθοῦσε νά εἶναι παράλυτος, νά πονάει. Καί ὁ πόνος τοῦ δούλου ἦταν καί πόνος τοῦ ἑκατοντάρχου. Ἀλήθεια, τί εὐγενικός ἄνθρωπος αὐτός ὁ ἑκατόνταρχος! Ἕνα ἀστέρι μέσα στό σκοτάδι τῆς ἀσπλαχνίας.

Ὅταν, λοιπόν, πληροφορήθηκε ὁ ἑκατόνταρχος ὅτι ὁ Χριστός κάνει θαύματα καί ὅτι βρισκόταν στήν πόλη ὅπου ὑπηρετοῦσε ὁ ἴδιος, δέν ἔχασε τήν εὐκαιρία. Ἔτρεξε νά τόν συναντήσει καί νά τόν παρακαλέσει γιά τό δοῦλο του. Μέ πόση ταπείνωση στάθηκε μπροστά στόν Κύριο! Μέ πόση πίστη ὑπέβαλε τήν παράκλησή του νά κάνει ὁ Χριστός καλά τό δοῦλο του!

− Θά ἔρθω στό σπίτι σου νά τόν θεραπεύσω, τοῦ εἶπε ὁ Χριστός.

−Ὄχι, Κύριε, δέν εἶμαι ἄξιος γιά μιά τέτοια ἐπίσκεψη, ἀπάντησε ὁ ἑκατόνταρχος. Καί ἀπό μακριά, ἀκόμη, μπορεῖς νά τόν θεραπεύσεις. Ὅπως ἐγώ διατάζω τούς στρατιῶτες μου καί κάνουν ὅ,τι τούς πῶ, ἔτσι καί ἐσύ, Κύριε, μπορεῖς νά δώσεις ἐντολή καί νά θεραπευθεῖ ὁ δοῦλος μου. Φτάνει ἕνας λόγος σου, Κύριε, γιά νά θεραπεύσεις τό δοῦλο μου.

Ὁ Χριστός θαύμασε ἀκούγοντας τά λόγια τοῦ ἑκατοντάρχου. Διέκρινε ὅτι ὁ ἄνθρωπος ἐκεῖνος εἶχε μεγάλη πίστη. Τέτοια πίστη  δέν εἶχαν ἑκατομμύρια Ἰουδαῖοι. Οἱ Ἰουδαῖοι ἔβλεπαν τά θαύματα πού ἔκανε ὁ Χριστός καί ὄχι μόνο δέν πίστευαν ἀλλά τόν μισοῦσαν καί ἤθελαν νά τόν θανατώσουν. Καί ὁ ἑκατόνταρχος νά ἔχει τέτοια πίστη! Ὁ Χριστός ἐπαίνεσε τόν ἑκατόνταρχο γιά τή μεγάλη πίστη του καί θεράπευσε τό δοῦλο του ἀπό μακριά μ’ ἕνα μόνο λόγο του. «Πήγαινε στό σπίτι σου καί ἄς γίνει σέ σένα σύμφωνα μέ τήν πίστη σου».  «Καί ὡς ἐπίστευσας γενηθήτω σοι».

Τί πίστη καί αὐτή τοῦ  ἑκατοντάρχου! Τί λόγος ὁ λόγος του! «Κύριε, φθάνει ἕνας λόγος σου γιά νά κάνει καλά τό δοῦλο μου». Γιατί ὁ λόγος τοῦ Χριστοῦ δέν εἶναι σάν τούς λόγους τῶν ἀνθρώπων. Ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ εἶναι δημιουργικός. Ζωντανεύει τήν ἄψυχη ὕλη, δημιουργεῖ τό σύμπαν ὁλόκληρο, γαληνεύει τήν ἀγριεμένη θάλασσα. «Αὐτός εἶπε καί ἐγενήθησαν». Μπροστά στό Χριστό ὅλα τά στοιχεῖα τῆς φύσεως, ὅλα τά δημιουργήματα, ὁ ἥλιος, ἡ σελήνη, τά ἄστρα, ἡ θάλασσα, οἱ ἄνθρωποι, οἱ ἄγγελοι καί οἱ ἀρχάγγελοι στέκονται σάν στρατιῶτες πού περιμένουν διαταγές. Ὅλοι καί ὅλα σ’ αὐτόν ὑπακοῦνε Αὐτός κυβερνᾶ τό σύμπαν μέ τούς φυσικούς καί ὑπερφυσικούς νόμους πού ἔθεσε. Καί κάνει θαύματα στόν οὐρανό καί στή γῆ.

Ὁ Χριστός εἶναι ὁ Κύριος, ὁ παντοδύναμος, ὁ πάνσοφος καί πανάγαθος Θεός. Αὐτό πίστευε μέ πίστη δυνατή κι ὁ ἑκατόνταρχος τοῦ σημερινοῦ Εὐαγγελίου. Ἐμεῖς πιστεύουμε στό Χριστό, ὅπως ὁ ἑκατόνταρχος; Ἄν πιστεύουμε, ἄς δείξουμε τήν πίστη μας μέ τήν ταπείνωση καί μέ τήν ἀγάπη πρός τόν πλησίον, ὅπως τήν ἔδειξε ὁ ἑκατόνταρχος στό δοῦλο του. Καί τότε θά δοῦμε σέ πάμπολλες περιπτώσεις τῆς ζωῆς μας τή δύναμη τοῦ Χριστοῦ καί θ’ ἀκοῦμε τήν παντοδύναμη φωνή του. «Ὕπαγε, καί ὡς ἐπίστευσας γενηθήτω σοι».