Κυριακή 9 Ἰουνίου 2013 ( Τοῦ Τυφλοῦ)

"Ἕν  οἶδα, ὅτι τυφλός ὤν ἄρτι βλέπω" (Ἰωάν. θ΄, 25)

Ἕνα ἀπό τά μεγαλύτερα δῶρα πού μᾶς πρόσφερε ὁ Θεός, ἀδελφοί  μου, εἶναι ἡ ὅραση. Ἡ δυνατότητα νά προσλαμβάνουμε καί  νά κατανοοῦμε τόν κόσμο πού μᾶς περιβάλλει μέ τή βοήθεια ἑνός τελειότατου  ὀργάνου, πού εἶναι ὁ ὀφθαλμός. Τὀ πολυτιμότατο αὐτό ὄργανο τοῦ ἀνθρώπινου ὀργανισμοῦ, σάν ἄλλη φωτογραφική μηχανή, φωτογραφίζει τόν κόσμο γύρω μας καί μᾶς γεμίζει μέ εἰκόνες καί φῶς. Ὁ ὀφθαλμός μᾶς φέρνει σέ ἐπαφή μέ τήν ὑπέροχη φυσική  δημιουργία, μέ τά πρόσωπα καί τά πράγματα πού μᾶς περιβάλλουν καί γίνεται ἀσφαλής ὁδηγός στην πορεία μας.

Ἄν  θελήσουμε νά κάνουμε  μιά χημική ἀνάλυση τοῦ ὀφθαλμοῦ, θά διαπιστώσουμε πώς δέν εἶναι τίποτε ἄλλο παρά μιά μικρή ποσότητα ὕλης, λίγα γραμμάρια χῶμα. Ποιός, ὅμως, πῆρε αὐτό τό χῶμα καί τό ἔπλασε μέ τόση τέχνη καί σοφία, ὥστε νά γίνει τό θαυμάσιο αὐτό ὄργανο πού ἀποτυπώνει στόν ἀνθρώπινο ἐγκέφαλο χιλιάδες εἰκὀνες καί χρώματα; Ποιός ἄλλος, ἀδελφοί μου, παρά ὁ Θεός; Ὁ Θεός εἶναι ὁ μεγάλος καλλιτέχνης, ὁ πάνσοφος, ἡ ἀπόλυτη σοφία καί δύναμη. Ὁ Θεός εἶναι ὁ ὑπερτέλειος πλαστουργός, ὁ ὁποῖος ἔπλασε τόν ἄνθρωπο «χοῦν λαβών ἀπό τῆς γῆς», ὅπως μᾶς πληροφορεῖ ἡ Ἁγία Γραφή, καί ὁ ὁποῖος τόν ἀναπλάθει μέ τρόπο θαυμαστό, ὅταν ὁ ἴδιος τό κρίνει.

Αὐτό συνέβη καί στην περίπτωση τοῦ τυφλοῦ τοῦ σημερινοῦ  εὐαγγελικοῦ ἀναγνώσματος. Ὁ Χριστός συνάντησε τόν τυφλό στό δρόμο του καί ἀσφαλῶς ὄχι τυχαῖα. Ἦταν τυφλός ἀπό τή μέρα πού γεννήθηκε. Οἱ κόγχες τῶν ματιῶν του ἦταν ἄδειες καί ζοῦσε στό ἀπόλυτο σκοτάδι. Ζητιάνο τόν κατάντησε ἡ τύφλωσή του. Τόν τυφλό αὐτόν ὁ Χριστός τόν θεράπευσε. Τοῦ ἔδωσε μάτια! Τοῦ ἔδωσε φῶς! Ἔφτυσε κάτω στό χῶμα ὁ Ἰησοῦς, μᾶς λέει τό ἱερό Εὐαγγέλιο, καί ἔκανε λάσπη. Μέ τή λάσπη ἐκείνη ἄλειψε τίς κόγχες τῶν ματιῶν του καί τόν ἔστειλε κατόπιν νά πλυθεῖ σέ μιά δεξαμενή. Καί μόλις ὁ τυφλός πλύθηκε, βρῆκε τό φῶς του!

Ὁ Χριστός, λοιπόν, εἶναι ὁ πάντοδύναμος δημιουργός τοῦ ἀνθρώπου ἀλλά καί ὁ πανάγιος καί πανάγαθος ἰατρός του. Ὁ Χριστός ἔπλασε τό ἀνθρώπινο σῶμα μέ σοφία μοναδική καί μέ ἀγάπη ἀπέραντη. Καί μέσα σ’αὐτό τό τελειότατο ἀνθρώπινο σῶμα ἐνεφύσησε τήν ἀθάνατη ψυχή του. Πόσο συγκλονιστική εἶναι  ἡ ἀγάπη καί ἡ πανσοφία τοῦ Κυρίου! Καί πόσο πρέπει νά τόν εὐγνωμονοῦμε καί νά τόν δοξολογοῦμε γιά  τά θαυμάσια τῆς δημιουργίας του!

Δυστυχῶς, οἱ περισσότεροι ἄνθρωποι δέν νιώθουν εὐγνωμοσύνη στό Θεό καί δέν τόν δοξολογοῦν  γιά ὅσα  «ἐν σοφίᾳ ἐποίησε». Ζοῦν μέσα στήν ὄμορφη πλάση σάν  νά εἶναι τυφλοί. Μάτια ἔχουν, μά δέν βλέπουν. Εἶναι τυφλοί πνευματικά. Ἡ ἁμαρτία καί ἡ ἀπιστία ἔχουν τυφλώσει τά μάτια τῆς ψυχῆς τους καί δέν βλέπουν καί δέν αἰσθάνονται. Τούς ἔχει τυφλώσει  αὐτός πού τούς κυβερνᾶ, ὁ διάβολος, κι ἄς εἶναι ἔξυπνοι καί μορφωμένοι. Δέν βλέπουν οἱ ἄνθρωποι αὐτοί τά ἔργα τοῦ Θεοῦ. Δέν βλέπουν ὅτι κάθε ἔργο ἔχει τό δημιουργό του καί ὅτι πίσω ἀπό τά ἔργα τοῦ Θεοῦ  ὑπάρχει ὁ μεγάλος, ὁ πάνσοφος  Δημιουργός. Δέν βλέπουν ὅτι τά ἔργα τοῦ Θεοῦ, ἀκόμα καί τά πιό μικρά, τά πιό ἀσήμαντα εἶναι θαυμάσια δημιουργήματα, πού ξεπερνοῦν  σέ τελειότητα  καί τά καλύτερα ἐργοστάσια. Δέν βλέπουν τά θαύματα τοῦ Θεοῦ, τά θαύματα τῶν ἁγίων, τῆς Παναγίας.

Ὅλους αὐτούς  τούς τυφλούς  τῆς ἐποχῆς μας ἄς τούς προσκαλέσουμε νά δοῦν τόν τυφλό τοῦ Εὐαγγελίου. Αὐτόν πού οἱ ἄπιστοι τῆς ἐποχῆς του, οἱ γραμματεῖς καί Φαρισαῖοι δέν πίστεψαν ὅτι τόν θεράπευσε ὁ Χριστός. Δέν πίστεψαν κἄν ὅτι ἦταν τυφλός. Κάλεσαν τούς γονεῖς του γιά νά τό βεβαιώσουν. Μά καί αὐτούς δέν πίστεψαν. Τυφλοί οἱ ἴδιοι ζητοῦσαν νά τυφλώσουν τόν κόσμο ὅλο. Μά ὁ πρώην τυφλός τούς ἀποστόμωσε. Ἐξευτέλισε τήν ἀπιστία τους. «Ἕν οἶδα, ὅτι τυφλός ὤν ἄρτι βλέπω», τούς εἶπε. Ἕνα πράγμα γνωρίζω, ὅτι ἐνῶ ἤμουν τυφλός, τώρα βρῆκα τό φῶς μου! 

Ἡ προσωπική ἐμπειρία τοῦ  τυφλοῦ ἦταν τὀ πιό ἀποστομωτικό ἐπιχείρημα στήν ἀπιστία τους. Εἶδε ὁ τυφλός πάνω του τή δύναμη τοῦ Χριστοῦ. Εἶδε τό θαῦμα! Εἶδε τό φῶς! Ποιός μποροῦσε νά τόν πείσει ὅτι δέν ἦταν ὁ Χριστός αὐτός πού τόν θεράπευσε; Γι΄αὐτό καί τούς ἐλέγχει. Ἐλέγχει τήν ἀπιστία τους καί τά σαθρά της ἐπιχειρήματα, δοξάζει μέ τόν τρόπο αὐτό τό Θεό διακηρύττοντας ὅτι ὁ Χριστός εἶναι τό φῶς τοῦ κόσμου.