Κυριακή 12 Μαΐου 2013 (Τοῦ Θωμᾶ)

«Καί ἀπεκρίθη Θωμᾶς καί εἶπεν αὐτῷ∙ ὁ Κύριός μου καί ὁ Θεός μου»            (Ἰωάν. κ΄, 28)

Οἱ μαθητές τοῦ Κυρίου μας, ἀγαπητοί ἀδελφοί, ὅσο ὁ Κύριος ζοῦσε ἀνάμεσά τους, εἶχαν πίστη καί ἐλπίδα σ’αὐτόν. Πίστευαν καί ἤλπιζαν ὅτι ὁ Χριστός θά βγεῖ νικητής ἀπό ὅλες τίς περιπέτειες καί τά ἐμπόδια πού τοῦ προέβαλλαν οἱ ἐχθροί του. Θά γίνει ἕνας βασιλιάς πού ἡ δόξα του θα εἶναι τρανότερη ἀπό τή δόξα ὅλων τῶν βασιλιάδων. Ἀκόμη καί ὅταν τόν συνέλαβαν οἱ ἐχθροί του τή νύκτα τῆς Μεγάλης  Πέμπτης, καί δεμένο τόν πῆγαν στόν Ἄννα, στόν Καϊάφα καί στόν Πιλάτο, οἱ μαθητές ἤλπιζαν ὅτι μέ κάποιο θαῦμα θά ἐλευθερωθεῖ ἀπό τά δεσμά καί ἔνδοξος θά ξαναβρεθεῖ κοντά τους.

Ἀλλά, ὅταν τόν εἶδαν κατόπιν νά ὑβρίζεται, νά ἐξευτελίζεται καί νά πάσχει σάν τόν πιό ἀδύναμο ἀπό ὅλους τούς ἀνθρώπους, καί τέλος νά σταυρώνεται σάν τόν πιό ἁμαρτωλό, ἔχασαν τό θάρρος τους καί ἔφυγαν ἔντρομοι.  Κρύφτηκαν ἀπό τή μανία τῶν Ἑβραίων. Μόνο ὁ Εὐαγγελιστής Ἰωάννης ἔμεινε κοντά στό Χριστό. Κι ὅταν ὕστερα εἶπε στούς μαθητές πώς ὁ Χριστός ξεψύχησε πάνω στό σταυρό, ἔχασαν κάθε ἐλπίδα. Τό ὄνειρό τους διαλύθηκε. Ἀπελπισία κυρίευσε τήν ψυχή τους. Πέθανε ὁ γλυκύς τους Διδάσκαλος! Δέν θά τόν ξαναδοῦν! Δέν θά ξανακούσουν τά παρήγορα λόγια του! Πέθανε ὁ Πατέρας τους! Τώρα θά μείνουν ὀρφανοί καί ἀπροστάτευτοι!

 Σέ αὐτήν τήν ψυχολογική κατάσταση βρίσκονταν οἱ μαθητές μετά τή σταύρωση,  ὅταν ἔφτασε ἡ πρώτη εἴδηση πού κανείς δέν περίμενε. Μία εἴδηση τόσο πρωτάκουστη καί τόσο μοναδική, πού ἐδῶ καί εἴκοσι αἰῶνες ἐξακολουθεῖ νά μᾶς συγκλονίζει. Ἡ εἴδηση πού ἀκούστηκε τό πρωί ἐκείνης τῆς Κυριακῆς, «τῆς μιᾶς τῶν σαββάτων», ἔκανε τούς μαθητές νά ἀναθαρρήσουν, ἐνῶ προηγουμένως ἦταν τόσο μαζεμένοι καί τόσο δειλοί, «διά τόν φόβον τῶν Ἰουδαίων», ὅπως ὑπογραμμίζει ὁ Εὐαγγελιστής.

Ἡ πρώτη ἀγγελιοφόρος ἦταν γυναίκα. Ἦταν ἡ Μαρία ἡ Μαγδαληνή. Αὐτή ἔφερε πρώτη τήν εἴδηση: «Ἀνέστη ὁ Κύριος»! Καί ἀκολούθησαν οἱ ὑπόλοιπες μυροφόρες. Ἐπανέλαβαν τό ἴδιο μήνυμα. «Ἀνέστη ὁ Κύριος»! Μετά ὁ Λουκᾶς καί ὁ Κλεόπας, οἱ ὁποῖοι περπάτησαν μαζί μέ τόν Ἀναστάντα στό δρόμο πρός Ἐμμαούς καί κάθησαν στό ἴδιο τραπέζι μαζί του. Νωρίτερα τό εἶπαν ὁ Πέτρος μέ τόν Ἰωάννη, πού ἔτρεξαν κι αὐτοί στό μνῆμα τοῦ Ἰησοῦ καί διαπίστωσαν ὅτι ὁ τάφος ἦταν ἀδειανός. Τό διεμήνυσαν καί οἱ ἄγγελοι.   «Οὐκ ἔστιν ὧδε ἀλλ’ ἐγήγερται…»! Οἱ φοβισμένοι μαθητές ὅλη ἐκείνη τήν ἡμέρα τῆς Κυριακῆς ἄκουγαν συνεχῶς τό ἴδιο μήνυμα. «Ἀνέστη ὁ Κύριος»!

Τί συνταρακτικό ἀλλά καί τί χαρμόσυνο μήνυμα! «Ἀνέστη ὁ Κύριος»! Πόση χαρά πρέπει νά γεμίζουν καί οἱ δικές μας καρδιές μας, ἀδελφοί μου, ὅταν ἀκοῦμε αὐτές τίς ἅγιες ἡμέρες τό μήνυμα τῆς ἀναστάσεως! Γιατί τί σημαίνει ἡ ἀνάσταση τοῦ Κυρίου; Σημαίνει πώς  ὁ Χριστός ἔδωσε τήν πιό σκληρή ἀπό ὅλες τίς μάχες πού ἔδωσαν ποτέ οἱ στρατηγοί τῆς γῆς καί νίκησε! Πάλεψε μέ τόν πιό φοβερό ἐχθρό τῆς ἀνθρωπότητας, τό θάνατο, καί βγῆκε νικητής!

«Χριστός Ἀνέστη»! Ἀπίστευτο φαίνεται. Κι ὅμως ἀληθινό! Ἄς πλησιάσουμε, ὅμως, τό μαθητή πού δέν πίστεψε ἀπό τήν ἀρχή στήν ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ, τό Θωμᾶ. - Ἀναστήθηκε, τοῦ φώναζαν οἱ μαθητές πού τόν εἶδαν μέ τά μάτια τους τό βράδυ ἐκείνης τῆς Κυριακῆς νά περνάει τίς κλειστές πόρτες, νά στέκεται μπροστά τους καί νά τούς λέει «εἰρήνη ὑμῖν». - Δέν τό πιστεύω. Θέλω νά τόν δῶ μέ τά δικά μου μάτια, νά τόν ψηλαφήσω μέ τά δάχτυλά μου,  ἐπέμενε ὁ Θωμᾶς. Μόνο ἔτσι θά πιστέψω. Καί ὁ Χριστός, πού ἀγαποῦσε τό Θωμᾶ, ἐμφανίζεται γιά ἄλλη μιά φορά στούς μαθητές, ἀνάμεσα στούς ὁποίους βρίσκεται αὐτή τή φορά καί ὁ Θωμᾶς, γιά νά τόν δεῖ καί νά τόν ψηλαφήσει. - Ἔλα, τοῦ λέει, πλησίασέ με, γιά νά μέ ψηλαφήσεις. Βάλε τό δάχτυλό σου στά σημάδια πού ἄφησαν τά καρφιά στά χέρια μου, καί ἡ λόγχη στήν πλευρά μου, καί μήν παραμένεις ἄπιστος ἀλλά πιστός.  Καί ὁ Θωμᾶς φωνάζει μἐ ὅλη του τήν καρδιά. - Ὁ Κύριός μου καί ὁ Θεός μου.

Ἀγαπητοί ἀδελφοί! Πόσοι  ἀπό μᾶς σήμερα βρίσκονται στην ἴδια ψυχολογική κατάσταση πού βρισκόταν τότε ὁ Θωμᾶς! Τούς μιλᾶς γιά τό Χριστό καί αὐτοί, σάν τόν Θωμᾶ, δέν θέλουν νά πιστέψουν. Θέλουν νά ἔχουν τίς δικές τους μαρτυρίες, τίς δικές τους ἀποδείξεις γιά τή θεότητα τοῦ Χριστοῦ. Καί ὁ Κύριος τούς φωνάζει καί τούς λέει: - Ἐλᾶτε, νά μέ ψηλαφήσετε. Ἐλᾶτε, νά μέ ἀναζητήσετε. Ἐρευνᾶτε τάς γραφάς. Ἄς ἀναζητήσουν κι αὐτοί τό Χριστό. Ἄς ἐρευνήσουν τήν Ἁγία Γραφή, ἄς ἐρευνήσουν τήν ἱστορία, ἄς ἐξετάσουν τά πράγματα ὅσο θέλουν. Ἐάν εἶναι εἰλικρινεῖς καί ἀγαποῦν τήν ἀλήθεια, ἡ πίστη θά νικήσει τήν ἀπιστία τους. Καί νικημένοι ἀπό τόν Ἀναστημένο Χριστό, θά πέσουν μαζί μέ τό Θωμᾶ κι αὐτοί μπροστά στά πόδια του καί θά τοῦ φωνάξουν:

                    «Ὁ Κύριός μου καί ὁ Θεός μου. Δόξα, σοι»