Κυριακή 30 Δεκεμβρίου 2012 ( Μετά τήν Χριστοῦ Γέννησιν )

«Ὅτι Ναζωραῖος κληθήσεται» (Ματθ. β΄, 23)

Ἀπό τήν πρώτη  στιγμή πού ἄνοιξε τά μάτια του  στόν κόσμο αὐτό ὁ Κύριός μας ἀντίκρυσε τήν περιφρόνηση, τή φτώχεια, τούς διωγμούς. Ἡ σημερινή Εὐαγγελική περικοπή μᾶς διηγεῖται τήν ἐξορία του, πρίν γίνει δύο ἐτῶν. Ὅταν ἀναχώρησαν οἱ μάγοι πού πῆγαν καί τόν προσκύνησαν ὡς βασιλέα, ἄγγελος Κυρίου φανερώνει στόν Ἰωσήφ τό φονικό σχέδιο τοῦ Ἡρώδη. Σήκω, τοῦ λέει, πάρε τό παιδί καί τή μητέρα του καί φύγε στήν Αἴγυπτο, μέχρι νά σοῦ πῶ, γιατί ὁ Ἡρώδης ὁ Βασιλιάς θέλει νά σκοτώσει τό παιδί φοβούμενος μήπως τοῦ πάρει τό θρόνο. Ἀμέσως ὁ Ἰωσήφ πῆρε τόν μικρό Ἰησοῦ καί τήν Παναγία μας καί νύχτα ἔφυγε γιά τήν Αἴγυπτο. Ἔμεινε ἐκεῖ μέχρι πού πέθανε ὁ Ἡρώδης.

Ὅταν ὁ Ἡρώδης κατάλαβε ὅτι οἱ μάγοι τόν ξεγέλασαν καί δέν πέρασαν νά τοῦ ποῦν ποῦ εἶναι ὁ Χριστός, ὁ νέος βασιλιάς τοῦ Ἰσραήλ, θύμωσε πολύ. Ἔστειλε τότε στρατιῶτες νά σκοτώσουν ὅλα τά παιδιά πού ἦταν στή Βηθλεέμ καί σέ ὅλη τήν περιοχή ἀπό δύο ἐτῶν καί κάτω.

Ὅταν πέθανε ὁ Ἡρώδης, ἄγγελος Κυρίου φαίνεται πάλι στόν Ἰωσήφ σέ ὄνειρο καί τοῦ λέει νά ἀφήσει τόν τόπο τῆς ἐξορίας, τήν Αἴγυπτο, καί νά γυρίσει στήν πατρίδα του, στή χώρα τῶν Ἰσραηλιτῶν, γιατί πέθαναν ἐκεῖνοι πού ζητοῦσαν νά πάρουν τή ζωή τοῦ παιδιοῦ. Πάλι ὁ Ἰωσήφ σηκώθηκε καί πῆρε τό παιδί καί τή μητέρα του καί ἦρθαν στήν Παλαιστίνη. Δέν πῆγαν ὅμως στή Βηθλεέμ, γιατί τήν διοικοῦσε ἕνα ἀπό τά παιδιά τοῦ Ἡρώδη, ὁ Ἀρχέλαος, ἐξίσου σκληρός μέ τόν πατέρα του. Ἔτσι, μέ ἐντολή τοῦ Θεοῦ ἐγκαταστάθηκε σ’ ἕνα χωριό τῆς Γαλιλαίας, τή Ναζαρέτ. Ἐκεῖ ἔμεινε ὁ Χριστός καί πῆρε περιφρονητικά ἀπό τούς ἐχθρούς του τό ὄνομα Ναζωραῖος.

Ἡ Ναζαρέτ εἶναι ἕνα  χωριό χτισμένο σέ πεδιάδα. Καί ἐνῶ τό φυσικό περιβάλλον ἦταν ὄμορφο, τό ἠθικό περιβάλλον της ἦταν ἄθλιο. Οἱ κάτοικοι τῆς Ναζαρέτ δέν διακρίνονταν γιά τήν εὐγένεια. Ἦταν ἄνθρωποι ἀγροῖκοι. Καί ἐξαιτίας τῆς ἄθλιας συμπεριφορᾶς τους, ἡ Ναζαρέτ εἶχε ἀποκτήσει κακή φήμη. Τή θεωροῦσαν ἕνα ἀπό τά χειρότερα χωριά. Ὅταν οἱ ἄνθρωποι ἄκουγαν ὅτι κάποιος κατάγεται ἀπό τή Ναζαρέτ, κουνοῦσαν τό κεφάλι τους μέ περιφρόνηση, γιατί ἤξεραν πόση κακία, ἀγένεια καί ἀμορφωσιά ὑπῆρχε στή Ναζαρέτ.

Στό χωριό αὐτό μεγάλωσε ὁ Κύριός μας, ἔζησε τά περισσότερα  χρόνια τῆς ζωῆς του. Δέν ἀπομακρύνθηκε  ἀπό κεῖ. Δέν πῆγε σέ μεγάλες  πόλεις. Δέν σπούδασε σέ ξακουστές σχολές! Ἀπό μικρός δούλευε στό ἐργαστήριο τοῦ Ἰωσήφ. Γι’ αὐτό, ὅταν βγῆκε στή δημόσια δράση καί κήρυττε, ὅλοι παραξενεύτηκαν. Ἀλλά καί οἱ ἴδιοι οἱ συμπατριῶτες του ἀπόρησαν γιά τή σοφία του καί ἔλεγαν: -Πῶς γνωρίζει γράμματα χωρίς νά σπουδάσει; Και οἱ ἐχθροί του, γιά νά τόν μειώσουν  καί νά τόν ἐξευτελίσουν, τόν ὀνόμασαν Ναζωραῖο, δηλαδή ἄνθρωπο χωρίς ἀξία. Ναζωραῖος ἦταν τό παρατσούκλι τοῦ Χριστοῦ. Καί ὅταν τόν σταύρωσαν, στήν πινακίδα πού κάρφωσαν στό Σταυρό ἔγραψαν κοροϊδευτικά «Ἰησοῦς ὁ Ναζωραῖος, ὁ Βασιλιάς τῶν Ἰουδαίων».

Ναζωραῖος! Καί σύ, Χριστιανέ μου, ἄν θέλεις νά ζήσεις σάν τόν Ναζωραῖο, θά σέ ὑβρίσουν, θά σέ κοροϊδέψουν, θά σέ ἐξευτελίσουν, ὅπως Ἐκεῖνον. Οἱ ἄνθρωποι πού δέν πιστεύουν ἀληθινά στό Χριστό θά σέ στολίσουν μέ διάφορα κοσμητικά ἐπίθετα. Κάθε ἄνθρωπος πού πιστεύει καί ἀκολουθεῖ τό Εὐαγγέλιο καί πάει μέ τό σταυρό στό χέρι εἶναι γιά αὐτούς τρελός, ἀνόητος, καθυστερημένος, στενοκέφαλος, μέ παρωπίδες, φανατικός...

Ἀλλά ἕναν πιστό ἄνθρωπο αὐτά δέν τόν φοβίζουν. Ἀντίθετα εἶναι χαρούμενος, γιατί ὑβρίζεται καί περιφρονεῖται γιά τό Χριστό! Γιατί τόν μιμεῖται καί γίνεται ἕνας μικρός Ναζωραῖος.

Χαίρεται, γιατί ἀκούει τόν μακαρισμό τοῦ Ναζωραίου Κυρίου μας «Μακάριοί ἐστε ὅταν ὀνειδίσωσιν ὑμᾶς καί διώξωσι καί εἴπωσι πᾶν πονηρόν ρῆμα καθ’ ὑμῶν ψευδόμενοι ἕνεκεν ἐμοῦ». (Ματθ. ε΄,11)

Εἴθε, ἀγαπητοί ἀδελφοί, ξεκινώντας τή νέα χρονιά, νά ἀξιωθοῦμε κι ἐμεῖς αὐτῆς τῆς μακαριότητας. Νά δεχόμαστε κοροϊδίες, ὕβρεις, διώξεις γιά χάρη τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ, τοῦ Ναζωραίου.