Κυριακή 2 Δεκεμβρίου 2012 ( ΙΔ΄ Λουκᾶ )

«ἀπήγγειλαν δέ αὐτῷ ὅτι  Ἰησοῦς ὁ Ναζωραῖος παρέρχεται» (Λουκ. ιη΄, 37)

Τό σημερινό ἱερό Εὐαγγέλιο περιγράφει ἕνα θαῦμα τοῦ Κυρίου μας. Καθώς ὁ Χριστός πλησίαζε στήν Ἱεριχώ, ἕνας τυφλός καθόταν κοντά στό δρόμο καί ζητιάνευε. Ἀκούγοντας κόσμο νά περνᾶ, ρώτησε νά μάθει τί συμβαίνει. Τοῦ εἶπαν ὅτι ὁ Ἰησοῦς ὁ Ναζωραῖος περνάει ἀπό ἐκεῖ. Τότε ἐκεῖνος ἄρχισε νά φωνάζει δυνατά: -Ἰησοῦ πού εἶσαι ἀπόγονος τοῦ Δαβίδ, λυπήσου με, καί κάνε με καλά. Αὐτοί πού προπορεύονταν ἄρχισαν τότε νά τόν μαλώνουν, γιά νά σταματήσει νά φωνάζει, ὥστε νά μήν ἐνοχληθεῖ ὁ Χριστός. Ἐκεῖνος, ὅμως, πιό πολύ φώναζε: - Άπόγονε τοῦ Δαβίδ, θεράπευσέ με. Ἄκουσε ὁ Χριστός τίς φωνές του, σταμάτησε καί εἶπε νά τόν φέρουν κοντά Του. Καί ὅταν αὐτός πλησίασε, ὁ Κύριος τόν ρώτησε: -Τί θέλεις νά σοῦ κάνω; Ὁ τυφλός ἀπάντησε: -Κύριε, θέλω νά ἀποκτήσω πάλι τό φῶς μου. Θέλω νά βλέπω. Καί ὁ Ἰησοῦς ἀμέσως τοῦ ἀπάντησε: -Ἀπόκτησε πάλι τό φῶς σου. Ἡ πίστη πού ἔχεις ὅτι εἶμαι ὁ Μεσσίας καί ὅτι ἔχω τή δύναμη νά σέ κάνω νά βλέπεις, σέ ἔσωσε. Τήν ἴδια στιγμή ὁ τυφλός ἄρχισε νά βλέπει καί ἀκολούθησε τό Χριστό μαζί μέ τούς ὑπόλοιπους, δοξάζοντας τό Θεό.

Ἀπό πόσα μέρη, ἀδελφοί, πέρασε ὁ Χριστός; Πόσες χιλιάδες ἄνθρωποι τόν εἶδαν καί πόσοι τόν  ἀναγνώρισαν ὡς Μεσσία καί λυτρωτή, ὅπως τόν εἶδε ὁ τυφλός;

Βλέπουμε τόν Κύριο  νά περνᾶ ἀπό πολλές πόλεις καί  χωριά τῆς ἁγίας γῆς, χωρίς πάντοτε οἱ ἄνθρωποι νά καταλαβαίνουν ποιός εἶναι. Περνᾶ ἀπό τή Βηθλεέμ καί τοῦ κλείνουν τήν πόρτα· περνᾶ ἀπό τήν Αἴγυπτο, ἀπό τή Ναζαρέτ, ἀπό τά Ἰεροσόλυμα ἀπό τήν Καπερναούμ, ἀπό τήν Ἱεριχώ...Ἐλάχιστοι εἶναι πού τόν ἀναγνωρίζουν. Καί ὅταν τήν Κυριακή τῶν Βαΐων ἔρχεται στά Ἰεροσόλυμα, ὅταν ὁδηγεῖται στό βῆμα τοῦ Πιλάτου, ὅταν ἀνεβαίνει στό Γολγοθᾶ, πόσοι τόν ἀναγνωρίζουν;

 Περνᾶ ὁ Χριστός!  Ὄχι μόνο τότε, ἀλλά καί τώρα καί πάντοτε ὁ Χριστός ἐξακολουθεῖ νά περνᾶ ἀπό μπροστά μας. Ἆραγε τόν ἀναγνωρίζουμε; Κάθε φορά πού γίνεται Θεία Λειτουργία καί πηγαίνουμε μέ πίστη στό ναό, βλέπουμε τό Χριστό νά περνᾶ ἀπό μπροστά μας. Ἡ μικρή Εἴσοδος - ὅταν περνᾶ τό Εὐαγγέλιο - δείχνει τήν εἴσοδο τοῦ Χριστοῦ στόν κόσμο. Ἡ μεγάλη Εἴσοδος δείχνει τήν εἴσοδό Του στά Ἰεροσόλυμα, γιά να θυσιασθεῖ.  Καί ὅταν βγαίνει τό Ἅγιο Ποτήριο, γιά νά κοινωνήσουν οἱ πιστοί, Ἐκεῖνος βρίσκεται ζωντανός μπροστά μας καί κοινωνοῦμε τό Σῶμα καί τό Αἷμα Του.

Ὅταν τελεῖται τό μυστήριο τῆς ἐξομολογήσεως ἤ κάποιο ἄλλο μυστήριο, ὁ Χριστός εἶναι ἀοράτως παρών ἐκεῖ, καί μᾶς χαρίζει τή χάρη Του . Ἄρκεῖ νά ὑπάρχει ἡ πίστη.

Ἡ ὥρα πού ὁ χριστιανός προσεύχεται εἶναι ἐπίσης μία  ὥρα συναντήσεως μέ τόν Κύριο. Τήν ὥρα τῆς προσευχῆς ὁ ἄνθρωπος ἔχει μπροστά του τόν ἴδιο τό Θεό καί συνομιλεῖ καθαρά μαζί Του. Ἀκούει τή φωνή Του καί παίρνει ἀπαντήσεις.

Κάθε φορά πού ἕνας χριστιανός ἀνοίγει τόν θεόπνευστο καί ἀλάνθαστο νόμο τοῦ Θεοῦ, τήν Ἁγία Γραφή – τήν Παλαιά καί Καινή Διαθήκη – καί τήν μελετᾶ, ἔχει μπροστά του τόν ἴδιο τό Θεό. Ἀκούει τή φωνή Του, τίς προσταγές Του, ὅπως τίς ἄκουσε ὁ Μωυσῆς στό ὄρος Σινᾶ, ὅπως ὁ Εὐαγγελιστής Ἰωάννης στήν Πάτμο.

Καί ἄλλες φορές περνᾶ  ἀπό μπροστά μας ὁ Κύριος καί  ὁ πιστός ἄνθρωπος τόν ἄναγνωρίζει· τόν βλέπει καί ἐπικοινωνεῖ μαζί Του. Κάθε φορά πού θά δείξουμε ἀγάπη καί εὐσπλαχνία σέ φτωχούς καί ἀδύνατους ἀδελφούς μας, τό κάνουμε στόν ἴδιο τό Χριστό. Στό πρόσωπο κάθε γυμνοῦ, κάθε πεινασμένου πού χτυπᾶ τήν πόρτα μας, κάθε ἀρρώστου, κάθε φυλακισμένου πού ἐπισκεπτόμαστε, βλέπουμε τόν ἴδιο τό Χριστό.

Ἀλλά καί ὅταν πηγαίνουμε σέ ἕνα προσκύνημα, ὅταν προσκυνοῦμε μία θαυματουργό εἰκόνα, ὅταν ἀσπαζόμαστε ἕνα ἱερό λείψανο, δέν αἰσθανόμαστε ὅτι ἐρχόμαστε σέ ἐπαφή μέ τή θεία Χάρη;

Καί τέλος, ὁ Χριστός περνᾶ ἀπό μπροστά μας σέ κάθε μεγάλη δοκιμασία ἤ εὐλογία. Εἶναι τότε πού αἰσθανόμαστε ὅτι μᾶς ἐπισκέπτεται ὁ Κύριος καί βλέπουμε τό χέρι Του νά μᾶς εὐλογεῖ καί νά μᾶς λυτρώνει.

Ἀγαπητοί ἀδελφοί,

Ὁ Χριστός περνᾶ! Ἄς τρέξουμε νά τόν συναντήσουμε· στήν Ἐκκλησία, στήν προσευχή, στά μυστήρια, στή μελέτη τοῦ λόγου Του, στήν προσφορά ἀγάπης στούς πονεμένους ἀδελφούς μας, στίς θαυματουργές εἰκόνες καί στά χαριτόβρυτα ἱερά λείψανα τῶν ἁγίων μας. Καί ἄς αἰσθανθοῦμε τήν ἀγάπη Του, τή στοργή Του, τή χάρη Του, τήν εὐλογία Του, τή σωτηρία πού δίνει στήν ψυχή μας!