Κυριακή 14 Ἀπριλίου 2019 (Ε΄ΝΗΣΤΕΙΩΝ-ΜΑΡΙΑΣ ΑΙΓΥΠΤΙΑΣ) (Ἑβρ. θ’ 11-14)

Στό σημερινό ἀποστολικό ἀνάγνωσμα ὁ θεῖος Παῦλος κάνει μία σύγκριση τῶν ἀρχιερέων τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης μέ τόν μόνον ἀληθινό Ἀρχιερέα, τόν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό. Γιά νά κατανοήσουμε τό ὅλο κείμενο, θά πρέπει νά περιγράψουμε σύντομα τή θυσία πού ἐπιτελοῦσε κάθε ἀρχιερέας τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης. Μία φορά τό χρόνο, λοιπόν, στήν ἑορτή τοῦ Ἐξιλασμοῦ, θυσίαζε, ἔσφαζε ἔξω ἀπό τόν Ναό ἕνα μοσχάρι κι ἕναν τράγο. Κατόπιν μόνον αὐτός, ἔχοντας στά χέρια του τό αἷμα τῶν θυσιῶν αὐτῶν, εἰσερχόταν ἀνυπόδητος στόν πιό ἱερό χῶρο τοῦ Ναοῦ, στά Ἅγια τῶν Ἁγίων. Κι ἐκεῖ ράντιζε μέ τό αἷμα τῶν ζώων αὐτῶν τήν Κιβωτό τῆς Διαθήκης καί κατόπιν ἔβγαινε ἔξω καί ράντιζε τόν λαό.

Ὁ ἀπόστολος Παῦλος, λοιπόν, λέει ὅτι ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός ἐπιτέλεσε τήν ἀρχιερατική του θυσία μία φορά γιά πάντα, τή Μεγάλη Παρασκευή μέ τήν σταυρική του θυσία ἐπάνω στόν Γολγοθᾶ. Τήν θυσία του αὐτήν δέν τήν προσέφερε στόν Ναό τοῦ Σολομῶντος, ἀλλά χρησιμοποίησε ὡς ναό τόν ἱερότερο καί τελειότερο ναό, τό ἴδιο του τό σῶμα, τόν ἔμψυχο ναό τῆς θεότητας. Διότι τόν ναό τοῦ Σολομῶντος τόν κατασκεύασαν ἄνθρωποι, τόν ναό ὅμως τοῦ σώματος τοῦ Κυρίου μας τόν συνέστησε τό Ἅγιο Πνεῦμα.

Μέσα στό σῶμα τοῦ Κυρίου μας, στόν ἔμψυχο αὐτό ναό, κατοικεῖ ἡ θεότητα τοῦ Κυρίου μας∙ «ἐν αὐτῷ κατοικεῖ πᾶν τό πλήρωμα τῆς θεότητος σωματικῶς» (Κολασ. β’ 9). Διότι ἀπό τή στιγμή πού ὁ Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ ἔλαβε σάρκα κι ἔγινε ἄνθρωπος, προσέλαβε ἀνθρώπινο σῶμα, τό ὁποῖο ἔγινε ἀχώριστος καί αἰώνιος ναός τῆς θεότητας. Καί γι’ αὐτό εἶναι ἀσυγκρίτως ἀνώτερος καί ἱερότερος ναός ἀπό τόν Ναό τοῦ Σολομῶντος.

Μέ αὐτό τό θεωμένο σῶμα του ὁ σταυρωθείς καί ἀναστάς καί ἀναληφθείς Κύριος εἰσῆλθε στόν θρόνο τοῦ οὐρανοῦ, στά ἀληθινά Ἅγια τῶν Ἁγίων, στό ὑπερουράνιο θυσιαστήριο. Ἐκεῖ πρόσφερε τή θυσία του. Καί ἐκεῖ βρίσκεται καί θά βρίσκεται εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἐκεῖ τό σῶμα τοῦ Χριστοῦ μας στόν θεϊκό θρόνο εἶναι ναός αἰώνιος, στόν ὁποῖο κατοικεῖ ἀχωρίστως ἡ θεϊκή φύση τοῦ Κυρίου μας πάντοτε. Ἀπό ἐκεῖ καί τώρα μεσιτεύει ὁ αἰώνιος Ἀρχιερέας γιά μᾶς. Γιά νά κερδίσουμε λύτρωση καί σωτηρία. Μιά λύτρωση πού τήν πλήρωσε πολύ ἀκριβά μέ τήν σταυρική θυσία του.

Κατά τήν ἀτίμητη αὐτή θυσία του ὁ Ἀρχιερέας μας, ὁ σταυρωθείς Κύριος, δέν χρησιμοποίησε τό αἷμα τῶν τράγων καί τῶν μόσχων, ὅπως οἱ ἀρχιερεῖς τῶν Ἰουδαίων, ἀλλά ἔχυσε ἐπάνω στόν σταυρό τό δικό του πολύτιμο Αἷμα. Καί τό Αἷμα αὐτό δέν τό ράντισε μέσα στό Ναό τοῦ Σολομῶντος, στά Ἅγια τῶν Ἁγίων, ἀλλά εἰσῆλθε μία φορά γιά πάντα στά ἐπουράνια ἅγια, στόν θεϊκό θρόνο τοῦ οὐρανοῦ, κι ἐκεῖ πρόσφερε τό Αἷμα του. Γι’ αὐτό, ἀκριβῶς, τό Αἷμα του αὐτό προσφέρει σ’ ὅλους τούς πιστούς ὄχι ἐξωτερική τυπική καθαρότητα ἀλλά ἐσωτερική λύτρωση καί αἰώνια σωτηρία.

Ἀντιθέτως, ὅταν οἱ ἀρχιερεῖς τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης κατά τή θυσία τοῦ Ἐξιλασμοῦ ράντιζαν τούς πιστούς μέ τό αἷμα τῶν ζώων, δέν τούς πρόσφεραν συγχώρηση, ἁπλῶς τούς βοηθοῦσαν νά συναισθανθοῦν τίς ἁμαρτίες τους καί νά ποθήσουν τή συγχώρηση, καί τούς ἔδιναν ἕνα ἐξωτερικό καθαρισμό, γιά νά μποροῦν νά μετέχουν στή λατρεία.

Τό αἷμα ὅμως αὐτό τῶν θυσιῶν τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης ἦταν σύμβολο καί τύπος τῆς μοναδικῆς καί ἀτίμητης θυσίας τήν ὁποία θά προσέφερε ὁ σταυρωθείς Κύριος. Τώρα τό Αἷμα τοῦ σταυρωθέντος καί ἀναστάντος Χριστοῦ ἔχει ἄπειρη καί ἀνεξάντλητη δύναμη. Ὁ Ἀρχιερέας μας Κύριος Ἰησοῦς Χριστός μᾶς ραντίζει ἀπό τό θεϊκό του θρόνο μέ τό ἀτίμητο αἷμα του κατά τό Μυστήριο τῆς ἱερᾶς Ἐξομολογήσεως καί τῆς θείας Κοινωνίας. Καθαρίζει τή συνείδησή μας ἀπό κάθε ἁμαρτία πού νεκρώνει τήν ψυχή μας, καί μᾶς ἀξιώνει ὄχι μόνο νά τόν λατρεύουμε ἄξια, ἀλλά καί νά τόν κοινωνοῦμε. Καί δι’ αὐτῆς τῆς θείας Κοινωνίας μᾶς προσφέρει καί ἄπειρα ἄλλα ἀγαθά. Διότι ὅλες οἱ δωρεές τίς ὁποῖες μποροῦμε νά ἀπολαύσουμε στή γῆ, καί ὅλες ἐκεῖνες πού θά μᾶς δοθοῦν πλούσια στή μακαριότητα τοῦ οὐρανοῦ ἐκπηγάζουν ἀπό τή θυσία τοῦ Χριστοῦ μας. Κατά τήν φοβερή λοιπόν καί συγκλονιστική ὥρα πού ὁ Μέγας Ἀρχιερέας μας ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός μᾶς προσφέρει τό ἄχραντο Σῶμα του καί τίμιο Αἷμα του, μᾶς κάνει κοινωνούς ὅλων τῶν δωρεῶν πού ἀπέρρευσαν ἀπό τή θυσία του. Μᾶς προσφέρει τόν ἑαυτό του «εἰς ἴασιν καί κάθαρσιν καί φωτισμόν… καί σωτηρίαν καί ἁγιασμόν ψυχῆς τε καί σώματος».

Πόσο ἄραγε ποθοῦμε ἐμεῖς νά γίνουμε κοινωνοί τῆς φοβερᾶς αὐτῆς καί ὑπερφυοῦς θυσίας του; Πόσο θά ἔπρεπε νά λαχταροῦμε νά γίνουμε κοινωνοί τῆς θεότητάς του καί τῶν ἀπείρων ἄλλων δωρεῶν του! Καί πόση εὐθύνη ἔχουμε ὅταν ἐξ αἰτίας τῶν παθῶν μας στεροῦμε τόν ἑαυτό μας ἀπ’ ὅλα αὐτά τά θεϊκά δῶρα.

Ἡ Μεγάλη Ἑβδομάδα πλησιάζει. Μή χάνουμε καιρό. Μᾶς περιμένει ὁ ἐσταυρωμένος Κύριος στό Μυστήριο τῆς Μετανοίας, νά ξεπλύνει τίς ἁμαρτίες μας στό Αἷμα του. Μᾶς περιμένει στό ὑπερῶο τῆς Ἱερουσαλήμ νά μᾶς κάνει συνδαιτυμόνες του στόν Δεῖπνο του τόν Μυστικό, νά μᾶς κάνει κατά χάρη θεούς!