30.04.2024 Τῌ ΑΓΙᾼ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛῌ ΤΡΙΤῌ

Τῌ ΑΓΙᾼ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛῌ ΤΡΙΤῌ

Εἰς τὸν Ὄρθρον

Ἐκ τοῦ κατὰ Ματθαῖον

κβ΄ 15 - κγ΄ 39

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, συμβούλιον ἔλαβον οἱ Φαρισαῖοι κατὰ τοῦ Ἰησοῦ, ὅπως αὐτὸν παγιδεύσωσιν ἐν λόγῳ. ¹⁶ καὶ ἀποστέλλουσιν αὐτῷ τοὺς μαθητὰς αὐτῶν μετὰ τῶν Ἡρῳδιανῶν λέγοντες· Διδάσκαλε, οἴδαμεν ὅτι ἀληθὴς εἶ καὶ τὴν ὁδὸν τοῦ Θεοῦ ἐν ἀληθείᾳ διδάσκεις, καὶ οὐ μέλει σοι περὶ οὐδενός· οὐ γὰρ βλέπεις εἰς πρόσωπον ἀνθρώπου· ¹⁷ εἰπὲ οὖν ἡμῖν, τί σοι δοκεῖ; ἔξεστι δοῦναι κῆνσον Καίσαρι ἢ οὔ· ¹⁸ γνοὺς δὲ ὁ Ἰησοῦς τὴν πονηρίαν αὐτῶν εἶπε· Τί με πειράζετε, ὑποκριταί; ¹⁹ ἐπιδείξατέ μοι τὸ νόμισμα τοῦ κήνσου. οἱ δὲ προσήνεγκαν αὐτῷ δηνάριον. ²⁰ καὶ λέγει αὐτοῖς· Τίνος ἡ εἰκὼν αὕτη καὶ ἡ ἐπιγραφή; ²¹ λέγουσιν αὐτῷ· Καίσαρος· τότε λέγει αὐτοῖς· Ἀπόδοτε οὖν τὰ Καίσαρος Καίσαρι καὶ τὰ τοῦ Θεοῦ τῷ Θεῷ. ²² καὶ ἀκούσαντες ἐθαύμασαν, καὶ ἀφέντες αὐτὸν ἀπῆλθον. ²³ Ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ προσῆλθον αὐτῷ Σαδδουκαῖοι, οἱ λέγοντες μὴ εἶναι ἀνάστασιν, καὶ ἐπηρώτησαν αὐτὸν ²⁴ λέγοντες· Διδάσκαλε, Μωσῆς εἶπεν, ἐάν τις ἀποθάνῃ μὴ ἔχων τέκνα, ἐπιγαμβρεύσει ὁ ἀδελφὸς αὐτοῦ τὴν γυναῖκα αὐτοῦ καὶ ἀναστήσει σπέρμα τῷ ἀδελφῷ αὐτοῦ. ²⁵ ἦσαν δὲ παρ' ἡμῖν ἑπτὰ ἀδελφοί· καὶ ὁ πρῶτος γαμήσας ἐτελεύτησε, καὶ μὴ ἔχων σπέρμα ἀφῆκε τὴν γυναῖκα αὐτοῦ τῷ ἀδελφῷ αὐτοῦ· ²⁶ ὁμοίως καὶ ὁ δεύτερος καὶ ὁ τρίτος, ἕως τῶν ἑπτά. ²⁷ ὕστερον δὲ πάντων ἀπέθανε καὶ ἡ γυνή. ²⁸ ἐν τῇ οὖν ἀναστάσει τίνος τῶν ἑπτὰ ἔσται ἡ γυνή; πάντες γὰρ ἔσχον αὐτήν. ²⁹ ἀποκριθεὶς δὲ ὁ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτοῖς· Πλανᾶσθε μὴ εἰδότες τὰς γραφὰς μηδὲ τὴν δύναμιν τοῦ Θεοῦ· ³⁰ ἐν γὰρ τῇ ἀναστάσει οὔτε γαμοῦσιν οὔτε ἐκγαμίζονται, ἀλλ' ὡς ἄγγελοι Θεοῦ ἐν οὐρανῷ εἰσι. ³¹ περὶ δὲ τῆς ἀναστάσεως τῶν νεκρῶν οὐκ ἀνέγνωτε τὸ ῥηθὲν ὑμῖν ὑπὸ τοῦ Θεοῦ λέγοντος, ³² ἐγώ εἰμι ὁ Θεὸς Ἀβραὰμ καὶ ὁ Θεὸς Ἰσαὰκ καὶ ὁ Θεὸς Ἰακώβ; οὐκ ἔστιν ὁ Θεὸς Θεὸς νεκρῶν, ἀλλὰ ζώντων. ³³ καὶ ἀκούσαντες οἱ ὄχλοι ἐξεπλήσσοντο ἐπὶ τῇ διδαχῇ αὐτοῦ. ³⁴ Οἱ δὲ Φαρισαῖοι ἀκούσαντες ὅτι ἐφίμωσε τοὺς Σαδδουκαίους, συνήχθησαν ἐπὶ τὸ αὐτό, ³⁵ καὶ ἐπηρώτησεν εἷς ἐξ αὐτῶν, νομικὸς, πειράζων αὐτόν καὶ λέγων· ³⁶ Διδάσκαλε, ποία ἐντολὴ μεγάλη ἐν τῷ νόμῳ; ³⁷ ὁ δὲ Ἰησοῦς ἔφη αὐτῷ· Ἀγαπήσεις Κύριον τὸν Θεόν σου ἐν ὅλῃ τῇ καρδίᾳ σου καὶ ἐν ὅλῃ τῇ ψυχῇ σου καὶ ἐν ὅλῃ τῇ διανοίᾳ σου· ³⁸ αὕτη ἐστὶ πρώτη καὶ μεγάλη ἐντολή. ³⁹ δευτέρα δὲ ὁμοία αὐτῇ· ἀγαπήσεις τὸν πλησίον σου ὡς σεαυτόν. ⁴⁰ ἐν ταύταις ταῖς δυσὶν ἐντολαῖς ὅλος ὁ νόμος καὶ οἱ προφῆται κρέμανται. ⁴¹ Συνηγμένων δὲ τῶν Φαρισαίων ἐπηρώτησεν αὐτοὺς ὁ Ἰησοῦς ⁴² λέγων· Τί ὑμῖν δοκεῖ περὶ τοῦ Χριστοῦ; τίνος υἱός ἐστι; λέγουσιν αὐτῷ· Τοῦ Δαυῒδ. ⁴³ λέγει αὐτοῖς· Πῶς οὖν Δαυῒδ ἐν Πνεύματι Κύριον καλεῖ αὐτὸν λέγων, ⁴⁴ εἶπεν ὁ Κύριος τῷ Κυρίῳ μου, κάθου ἐκ δεξιῶν μου ἕως ἂν θῶ τοὺς ἐχθρούς σου ὑποπόδιον τῶν ποδῶν σου; ⁴⁵ εἰ οὖν Δαυῒδ καλεῖ αὐτὸν Κύριον, πῶς υἱὸς αὐτοῦ ἐστι; ⁴⁶ καὶ οὐδεὶς ἐδύνατο αὐτῷ ἀποκριθῆναι λόγον, οὐδὲ ἐτόλμησέ τις ἀπ' ἐκείνης τῆς ἡμέρας ἐπερωτῆσαι αὐτὸν οὐκέτι. ¹ Τότε ὁ Ἰησοῦς ἐλάλησε τοῖς ὄχλοις καὶ τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ ² λέγων· Ἐπὶ τῆς Μωσέως καθέδρας ἐκάθισαν οἱ γραμματεῖς καὶ οἱ Φαρισαῖοι. ³ πάντα οὖν ὅσα ἐὰν εἴπωσιν ὑμῖν τηρεῖν, τηρεῖτε καὶ ποιεῖτε, κατὰ δὲ τὰ ἔργα αὐτῶν μὴ ποιεῖτε· λέγουσι γὰρ, καὶ οὐ ποιοῦσι. ⁴ δεσμεύουσιν γὰρ φορτία βαρέα καὶ ἐπιτιθέασιν ἐπὶ τοὺς ὤμους τῶν ἀνθρώπων, τῷ δὲ δακτύλῳ αὐτῶν οὐ θέλουσι κινῆσαι αὐτά. ⁵ πάντα δὲ τὰ ἔργα αὐτῶν ποιοῦσι πρὸς τὸ θεαθῆναι τοῖς ἀνθρώποις, πλατύνουσι γὰρ τὰ φυλακτήρια αὐτῶν καὶ μεγαλύνουσι τὰ κράσπεδα τῶν ἰματίων αὐτῶν, ⁶ φιλοῦσι δὲ τὴν πρωτοκλισίαν ἐν τοῖς δείπνοις καὶ τὰς πρωτοκαθεδρίας ἐν ταῖς συναγωγαῖς ⁷ καὶ τοὺς ἀσπασμοὺς ἐν ταῖς ἀγοραῖς καὶ καλεῖσθαι ὑπὸ τῶν ἀνθρώπων, ῥαββὶ ῥαββί. ⁸ ὑμεῖς δὲ μὴ κληθῆτε ῥαββί· εἷς γάρ ὑμῶν ἐστιν ὁ διδάσκαλος, ὁ Χριστός· πάντες δὲ ὑμεῖς ἀδελφοί ἐστε. ⁹ καὶ πατέρα μὴ καλέσητε ὑμῶν ἐπὶ τῆς γῆς· εἷς γάρ ἐστιν ὁ πατὴρ ὑμῶν, ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς. ¹⁰ μηδὲ κληθῆτε καθηγηταί· εἷς γάρ ὑμῶν ἐστιν ὁ καθηγητὴς, ὁ Χριστός. ¹¹ ὁ δὲ μείζων ὑμῶν ἔσται ὑμῶν διάκονος. ¹² ὅστις δὲ ὑψώσει ἑαυτὸν ταπεινωθήσεται, καὶ ὅστις ταπεινώσει ἑαυτὸν ὑψωθήσεται. ¹³ Οὐαὶ δὲ ὑμῖν, γραμματεῖς καὶ Φαρισαῖοι ὑποκριταί, ὅτι κατεσθίετε τὰς οἰκίας τῶν χηρῶν καὶ προφάσει μακρὰ προσευχόμενοι· διὰ τοῦτο λήψεσθε περισσότερον κρίμα. ¹⁴ Οὐαὶ ὑμῖν, γραμματεῖς καὶ Φαρισαῖοι ὑποκριταί, ὅτι κλείετε τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων· ὑμεῖς γὰρ οὐκ εἰσέρχεσθε, οὐδὲ τοὺς εἰσερχομένους ἀφίετε εἰσελθεῖν. ¹⁵ Οὐαὶ ὑμῖν, γραμματεῖς καὶ Φαρισαῖοι ὑποκριταί, ὅτι περιάγετε τὴν θάλασσαν καὶ τὴν ξηρὰν ποιῆσαι ἕνα προσήλυτον, καὶ ὅταν γένηται, ποιεῖτε αὐτὸν υἱὸν γεέννης διπλότερον ὑμῶν. ¹⁶ Οὐαὶ ὑμῖν, ὁδηγοὶ τυφλοὶ, οἱ λέγοντες· ὃς ἂν ὀμόσῃ ἐν τῷ ναῷ, οὐδέν ἐστιν, ὃς δ' ἂν ὀμόσῃ ἐν τῷ χρυσῷ τοῦ ναοῦ ὀφείλει. ¹⁷ μωροὶ καὶ τυφλοί! τίς γὰρ μείζων ἐστίν, ὁ χρυσὸς ἢ ὁ ναὸς ὁ ἁγιάζων τὸν χρυσόν; ¹⁸ καί· ὃς ἂν ὀμόσῃ ἐν τῷ θυσιαστηρίῳ, οὐδέν ἐστιν, ὃς δ' ἂν ὀμόσῃ ἐν τῷ δώρῳ τῷ ἐπάνω αὐτοῦ, ὀφείλει. ¹⁹ μωροὶ καὶ τυφλοί! τί γὰρ μεῖζον, τὸ δῶρον ἢ τὸ θυσιαστήριον τὸ ἁγιάζον τὸ δῶρον; ²⁰ ὁ οὖν ὀμόσας ἐν τῷ θυσιαστηρίῳ ὀμνύει ἐν αὐτῷ καὶ ἐν πᾶσι τοῖς ἐπάνω αὐτοῦ· ²¹ καὶ ὁ ὀμόσας ἐν τῷ ναῷ ὀμνύει ἐν αὐτῷ καὶ ἐν τῷ κατοικήσαντι αὐτόν· ²² καὶ ὁ ὀμόσας ἐν τῷ οὐρανῷ ὀμνύει ἐν τῷ θρόνῳ τοῦ Θεοῦ καὶ ἐν τῷ καθημένῳ ἐπάνω αὐτοῦ. ²³ Οὐαὶ ὑμῖν, γραμματεῖς καὶ Φαρισαῖοι ὑποκριταί, ὅτι ἀποδεκατοῦτε τὸ ἡδύοσμον καὶ τὸ ἄνηθον καὶ τὸ κύμινον, καὶ ἀφήκατε τὰ βαρύτερα τοῦ νόμου, τὴν κρίσιν καὶ τὸν ἔλεον καὶ τὴν πίστιν· ταῦτα δὲ ἔδει ποιῆσαι κἀκεῖνα μὴ ἀφιέναι. ²⁴ ὁδηγοὶ τυφλοί, οἱ διυλίζοντες τὸν κώνωπα, τὴν δὲ κάμηλον καταπίνοντες! ²⁵ Οὐαὶ ὑμῖν, γραμματεῖς καὶ Φαρισαῖοι ὑποκριταί, ὅτι καθαρίζετε τὸ ἔξωθεν τοῦ ποτηρίου καὶ τῆς παροψίδος, ἔσωθεν δὲ γέμουσιν ἐξ ἁρπαγῆς καὶ ἀδικίας. ²⁶ Φαρισαῖε τυφλέ, καθάρισον πρῶτον τὸ ἐντὸς τοῦ ποτηρίου καὶ τῆς παροψίδος, ἵνα γένηται καὶ τὸ ἐκτὸς αὐτῶν καθαρόν. ²⁷ Οὐαὶ ὑμῖν, γραμματεῖς καὶ Φαρισαῖοι ὑποκριταί, ὅτι παρομοιάζετε τάφοις κεκονιαμένοις, οἵτινες ἔξωθεν μὲν φαίνονται ὡραῖοι, ἔσωθεν δὲ γέμουσιν ὀστέων νεκρῶν καὶ πάσης ἀκαθαρσίας. ²⁸ οὕτω καὶ ὑμεῖς ἔξωθεν μὲν φαίνεσθε τοῖς ἀνθρώποις δίκαιοι, ἔσωθεν δέ μεστοὶ ἐστε ὑποκρίσεως καὶ ἀνομίας. ²⁹ Οὐαὶ ὑμῖν, γραμματεῖς καὶ Φαρισαῖοι ὑποκριταί, ὅτι οἰκοδομεῖτε τοὺς τάφους τῶν προφητῶν καὶ κοσμεῖτε τὰ μνημεῖα τῶν δικαίων, ³⁰ καὶ λέγετε· εἰ ἦμεν ἐν ταῖς ἡμέραις τῶν πατέρων ἡμῶν, οὐκ ἂν ἦμεν κοινωνοὶ αὐτῶν ἐν τῷ αἵματι τῶν προφητῶν. ³¹ ὥστε μαρτυρεῖτε ἑαυτοῖς ὅτι υἱοί ἐστε τῶν φονευσάντων τοὺς προφήτας. ³² καὶ ὑμεῖς πληρώσατε τὸ μέτρον τῶν πατέρων ὑμῶν. ³³ ὄφεις, γεννήματα ἐχιδνῶν! πῶς φύγητε ἀπὸ τῆς κρίσεως τῆς γεέννης; ³⁴ διὰ τοῦτο ἰδοὺ ἐγὼ ἀποστέλλω πρὸς ὑμᾶς προφήτας καὶ σοφοὺς καὶ γραμματεῖς, καὶ ἐξ αὐτῶν ἀποκτενεῖτε καὶ σταυρώσετε, καὶ ἐξ αὐτῶν μαστιγώσετε ἐν ταῖς συναγωγαῖς ὑμῶν καὶ διώξετε ἀπὸ πόλεως εἰς πόλιν, ³⁵ ὅπως ἔλθῃ ἐφ' ὑμᾶς πᾶν αἷμα δίκαιον ἐκχυνόμενον ἐπὶ τῆς γῆς ἀπὸ τοῦ αἵματος Ἄβελ τοῦ δικαίου ἕως τοῦ αἵματος Ζαχαρίου υἱοῦ Βαραχίου, ὃν ἐφονεύσατε μεταξὺ τοῦ ναοῦ καὶ τοῦ θυσιαστηρίου. ³⁶ ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι ἥξει ταῦτα πάντα ἐπὶ τὴν γενεὰν ταύτην. ³⁷ Ἱερουσαλὴμ Ἱερουσαλήμ, ἡ ἀποκτέννουσα τοὺς προφήτας καὶ λιθοβολοῦσα τοὺς ἀπεσταλμένους πρὸς αὐτήν! ποσάκις ἠθέλησα ἐπισυναγαγεῖν τὰ τέκνα σου ὃν τρόπον ὄρνις ἐπισυνάγει τὰ νοσσία ἑαυτῆς ὑπὸ τὰς πτέρυγας, καὶ οὐκ ἠθελήσατε. ³⁸ ἰδοὺ ἀφίεται ὑμῖν ὁ οἶκος ὑμῶν ἔρημος. ³⁹ λέγω γὰρ ὑμῖν, οὐ μή με ἴδητε ἀπ' ἄρτι ἕως ἂν εἴπητε, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.

ΕΡΜΗΝΕΙΑ (κ. Παναγιώτη Τρεμπέλα)

15 Τότε πῆγαν οἱ Φαρισαῖοι στόν τόπο τῶν συσκέψεών τους καί συμφώνησαν νά τόν παγιδεύσουν μέ ἐρωτήσεις.

16 Τοῦ ἀποστέλλουν λοιπόν τούς μαθητές τους μαζί μ’ ἐκείνους πού ἀνῆκαν στό κόμμα τοῦ Ἡρώδη, καί τοῦ εἶπαν: Διδάσκαλε, γνωρίζουμε ὅτι εἶσαι εἰλικρινής καί ἀληθινός καί διδάσκεις τό δρόμο τοῦ Θεοῦ μέ βάση τήν ἀλήθεια καί χωρίς ψέματα, καί δέν σέ νοιάζει τίποτε, δέν φοβᾶσαι κανέναν· διότι δέν ἐπηρεάζεσαι ἀπό σκέψεις καί ἰδέες ἀνθρώπων οὔτε χαρίζεσαι σέ πρόσωπα.

17 Πές μας λοιπόν, τί γνώμη ἔχεις; Ἐπιτρέπεται ἤ δέν ἐπιτρέπεται νά δώσουμε κεφαλικό φόρο στόν Καίσαρα καί νά ἀναγνωρίσουμε ἔτσι ὅτι εἴμαστε ὑποτελεῖς καί δοῦλοι τοῦ Καίσαρα; (Ἔτσι οἱ Φαρισαῖοι σκόπευαν ἤ νά κινήσουν τήν ὀργή τοῦ πλήθους ἐναντίον του, ἐάν ἐπέ­τρεπε τήν πληρωμή τοῦ φόρου, ἤ νά τόν καταγ­γεί­λουν μέσῳ τῶν Ἡρωδιανῶν ὡς ἐπαναστάτη, ἐάν ἀπα­γόρευε τήν πληρωμή του). 

18 Ὁ Ἰησοῦς ὅμως ἀντιλήφθηκε τήν πονηριά τους καί εἶπε: Γιατί προσπαθεῖτε νά μέ ἐκθέσετε σέ πειρασμό, ὑποκριτές;

19 Δεῖξτε μου τό νόμισμα μέ τό ὁποῖο πληρώνεται ὁ φόρος. Αὐτοί λοιπόν τοῦ ἔφεραν ἕνα δηνάριο, τό ὁποῖο ὡς νόμισμα ρωμαϊκό ἔφερε ἐπάνω τήν εἰκόνα καί τήν ἐπιγραφή τοῦ Καίσαρα.

20 Καί τότε δείχνοντας τό νόμισμα τούς λέει: Ποιανοῦ εἶναι αὐτή ἡ εἰκόνα καί ἡ ἐπιγραφή;

21 Τοῦ λένε: Τοῦ Καίσαρα. Ὁ Ἰησοῦς τότε τούς λέει: Δῶστε λοιπόν πίσω στόν Καίσαρα ἐκεῖνα πού ἀνήκουν στόν Καίσαρα· καί στό Θεό δῶστε ἐκεῖνα πού ἀνήκουν στό Θεό. Στόν Καίσαρα καί στούς ἄρχοντες ἀνήκουν οἱ φόροι καί ὁ σεβασμός καί ἡ ὑποταγή στούς νόμους, ἐφόσον αὐτά δέν συγκρούονται μέ τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ· ἡ ψυχή σας ὅμως καί ὁλόκληρο τό ἐσωτερικό σας καί ὅλος ὁ ἑαυτός σας ἀνήκουν στό Θεό.

22 Κι ὅταν ἄκουσαν τήν ἀπάντηση, θαύμασαν. Τόν ἄφησαν τότε κι ἔφυγαν.

23 Τήν ἴδια ἐκείνη ἡμέρα τόν πλησίασαν οἱ Σαδδουκαῖοι, οἱ ὁποῖοι πίστευαν καί διεκήρυτταν ὅτι δέν ὑπάρχει ἀνάσταση νεκρῶν, καί τόν ρώτησαν τό ἑξῆς:

24 Διδάσκαλε, ὁ Μωυσῆς εἶπε: Ἄν κανείς πεθάνει χωρίς νά ἀποκτήσει παιδιά, πρέπει ὁ ἀδελφός του νά νυμφευθεῖ τή χήρα γυναίκα του καί νά κάνει ἀπογόνους γιά τό νεκρό ἀδελφό του.

25 Ἦταν λοιπόν μεταξύ μας ἑπτά ἀδελφοί. Κι ὁ πρῶτος, ἀφοῦ ἦλθε σέ γάμο, πέθανε. Κι ἐπειδή δέν εἶχε παιδιά, ἄφησε τή γυναίκα του στόν ἀδελφό του.

26 Μέ τόν ἴδιο τρόπο κι ὁ δεύτερος κι ὁ τρίτος νυμφεύθηκαν τήν ἴδια γυναίκα, μέχρι πού τήν πῆραν γιά σύζυγο καί οἱ ἑπτά.

27 Κι ὕστερα ἀπ’ ὅλους πέθανε καί ἡ γυναίκα.

28 Κατά τήν ἀνάσταση λοιπόν σέ ποιόν ἀπό τούς ἑπτά ἄνδρες θά ἀνήκει ὡς σύζυγος ἡ γυναίκα; Διότι ὅλοι τήν εἶχαν σύζυγο.

29 Ὁ Ἰησοῦς τότε τούς ἀποκρίθηκε: Βρίσκεσθε σέ πλάνη καί δέν γνωρίζετε οὔτε τίς Γραφές, οἱ ὁποῖες δέν ὑποστηρίζουν ὑλιστικές καί παχυλές ἀντιλήψεις γιά τήν ἀνάσταση, ὅπως ἐσεῖς τήν φαντάζεσθε, οὔτε τή δύναμη τοῦ Θεοῦ, γιά τήν ὁποία τίποτε δέν εἶναι ἀδύνατο ἤ δύσκολο.

30 Βρίσκεσθε σέ πλάνη λοιπόν καί δέν κατανοεῖτε τό ἀληθινό νόημα τῶν Γραφῶν. Διότι δέν ξέρετε ὅτι στήν ἀνάσταση οὔτε οἱ ἄνδρες νυμφεύονται οὔτε οἱ γυναῖκες παντρεύονται, ἀλλά εἶναι ὅλοι σάν ἄγγελοι Θεοῦ στόν οὐρανό.

31 Γιά τήν ἀνάσταση ὅμως τῶν νεκρῶν δέν διαβάσατε ἐκεῖνο πού σᾶς εἶπε ὁ Θεός πολλά χρόνια μετά τό θάνατο τῶν τριῶν πατριαρχῶν·

32 ἐγώ εἶμαι ὁ Θεός τοῦ Ἀβραάμ καί ὁ Θεός τοῦ Ἰσαάκ καί ὁ Θεός τοῦ Ἰακώβ; Δέν εἶναι ὁ Θεός Θεός νεκρῶν, πού κατάντησαν σέ ἀνυπαρξία, ὅπως φαντάζεσθε ἐσεῖς, ἀλλά εἶναι Θεός ζωντανῶν. Καί οἱ πατριάρχες λοιπόν, ἄν καί εἶναι πεθαμένοι, ζοῦν.

33 Καί τά πλήθη τοῦ λαοῦ ὅταν ἄκουσαν αὐτά, κυριεύθηκαν ἀπό ἔκπληξη καί βαθύ θαυμασμό γιά τή διδαχή του.

34 Οἱ Φαρισαῖοι ὅμως, ὅταν ἄκουσαν ὅτι ὁ Ἰησοῦς ἀποστόμωσε τούς Σαδδουκαίους, μαζεύτηκαν στό ἴδιο μέρος ὅπου ἦταν κι ἐκεῖνος μαζί μέ τούς Σαδδουκαίους,

35 κι ἕνας ἀπ’ αὐτούς, νομοδιδάσκαλος, τόν ρώτησε δοκιμάζοντάς τον, γιά νά δεῖ ποιά ἀπόκριση θά ἔδινε, καί τοῦ εἶπε:

36 Διδάσκαλε, ποιά εἶναι ἡ πιό μεγάλη ἐντολή στό νόμο;

37 Ὁ Ἰησοῦς τοῦ εἶπε: Νά ἀγαπᾶς τόν Κύριο καί Θεό σου μέ ὅλη σου τήν καρδιά, ὥστε αὐτόν ὁλοκληρωτικά νά ποθεῖς, καί μέ ὅλη σου τήν ψυχή, ὥστε ὁλόκληρη ἡ θέλησή σου νά εἶναι παραδομένη σ’ αὐτόν, καί μέ τό νοῦ σου ὁλόκληρο, ὥστε αὐτόν πάντοτε νά σκέφτεσαι.

38 Αὐτή εἶναι ἡ πρώτη καί μεγάλη ἐντολή.

39 Καί δεύτερη ἐντολή ὅμοια μ’ αὐτήν καί ἐξίσου σπουδαία εἶναι: Νά ἀγαπᾶς τό συνάνθρωπό σου ὅπως ἀγαπᾶς τόν ἑαυτό σου.

40 Σ’ αὐτές τίς δύο ἐντολές στηρίζεται ὅλος ὁ νόμος καί ἡ διδασκαλία τῶν προφητῶν. 

41 Κι ἐνῶ ἦταν συναγμένοι οἱ Φαρισαῖοι, τούς ρώτησε ὁ Ἰησοῦς:

42 Τί γνώμη ἔχετε σχετικά μέ τόν Μεσσία, πού θά ἀναδειχθεῖ καί θά χρισθεῖ Μεσσίας ἀπό τόν ἴδιο τόν Θεό; Ποιανοῦ ἀπόγονος εἶναι; Τοῦ ἀπαντοῦν: Τοῦ Δαβίδ.

43 Τούς λέει: Πῶς λοιπόν ὁ Δαβίδ ἐμπνεόμενος ἀπό τό Ἅγιον Πνεῦμα τόν ὀνομάζει Κύριο, ὅταν λέει·

44 εἶπε ὁ Κύριος καί Θεός στόν Κύριό μου Χριστό: Κάθισε στό θρόνο μου στά δεξιά μου, ὡσότου θέσω τούς ἐχθρούς σου νικημένους κάτω ἀπό τά πόδια σου. Ἀλλά οἱ παπποῦδες δέν ὀνομάζουν ποτέ κυρίους τους τά ἐγγόνια τους καί τά δισέγγονά τους. Οὔτε στέκει ποτέ νά προσφωνοῦν οἱ πρόγονοι τούς ἀπογόνους τους κυρίους.

45 Ἐάν λοιπόν ὁ Δαβίδ τόν ὀνομάζει Κύριο, πῶς εἶναι υἱός καί ἀπόγονός του; Αὐτό σημαίνει ὅτι ὁ Μεσσίας δέν εἶναι μόνο υἱός τοῦ Δαβίδ ἀλλά καί υἱός τοῦ Θεοῦ, καί γι’ αὐτό εἶναι καί κύριος τοῦ Δαβίδ.

46 Καί κανείς δέν μπόρεσε νά τοῦ ἀποκριθεῖ οὔτε λέξη, οὔτε τόλμησε κανείς ἀπό τήν ἡμέρα ἐκείνη νά τοῦ ὑποβάλει πλέον ἄλλα ἐρωτήματα.                       

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΚΓ

1 Τότε ὁ Ἰησοῦς μίλησε πρός τά πλήθη τοῦ λαοῦ καί τούς μαθητές του

2 καί εἶπε: Πάνω στή διδασκαλική ἕδρα τοῦ Μωυσῆ κάθισαν οἱ νομοδιδάσκαλοι καί οἱ Φαρισαῖοι.

3 Ὅλα λοιπόν ὅσα μέ βάση τό νόμο θά σᾶς ποῦν αὐτοί νά τηρεῖτε, νά τά τηρεῖτε καί νά τά κάνετε. Μήν κάνετε ὅμως σύμφωνα μέ τά ἔργα τους καί τό παράδειγμά τους. Διότι λένε βέβαια καί διδάσκουν τήν ἀλήθεια τοῦ νόμου, δέν πράττουν ὅμως σύμφωνα μ’ αὐτήν.

4 Μέ ἄλλα λόγια σφιχτοδένουν φορτία βαριά, πού δύσκολα σηκώνονται, καί τά φορτώνουν στούς ὤ­μους τῶν ἀνθρώπων, αὐτοί ὅμως δέν θέλουν οὔτε μέ τό δάχτυλό τους νά τά κινήσουν. Μέ τίς δικές τους δηλαδή γνῶμες καί παραδόσεις μετέβαλαν τό νόμο σέ βαρύ φορτίο, τό ὁποῖο φορτώνουν στούς ἄλλους, ἐνῶ αὐτοί οὔτε κἄν τό ἀγγίζουν, διότι βρίσκουν τρόπους νά ξεφεύγουν ἀπ’ τίς ὑποχρεώσεις αὐτές πού ἐπιβάλλουν στούς ἄλλους.

5 Κι ὅλα τά ἔργα τους τά κάνουν γιά νά τούς βλέπουν οἱ ἄνθρωποι καί νά τούς ἐπαινοῦν. Διότι κατασκευάζουν πλατιά τά φυλαχτά πού κρεμοῦν στά χέρια τους ἤ δένουν στά μέτωπά τους, καί μεγαλώνουν τίς ἄκρες τῶν ρούχων τους, ὥστε νά γίνονται περίβλεπτοι ὡς ἄνθρωποι εὐσεβεῖς, καθώς τά φυλαχτά τους καί τά κράσπεδά τους ὑπενθυμίζουν διαρκῶς τό νόμο τοῦ Θεοῦ.

6 Ἀγαποῦν ἐπιπλέον τήν πρώτη θέση στά δεῖπνα καί τά πρῶτα καθίσματα στίς συναγωγές

7 καί τούς σεβαστικούς χαιρετισμούς στίς ἀγορές, καί θέλουν νά τούς φωνάζουν οἱ ἄνθρωποι: διδάσκαλε, διδάσκαλε.

8 Ἐσεῖς ὅμως μή δεχθεῖτε νά σᾶς ὀνομάσουν οἱ ἄνθρωποι ραββί, δηλαδή διδάσκαλε. Διότι ἕνας εἶναι ὁ διδάσκαλός σας, ὁ Χριστός· ὅλοι ἐσεῖς εἶστε ἀδελφοί.

9 Καί κανέναν ἐπάνω στή γῆ νά μήν τόν ὀνομάσετε πατέρα σας μέ κύρος καί ἐξουσία ἀπεριόριστη καί ἀπόλυτη. Διότι ἕνας εἶναι ὁ Πατέρας σας, ἐκεῖνος πού εἶναι στούς οὐρανούς.

10 Οὔτε νά ὀνομασθεῖτε καθηγητές, διότι ἕνας εἶναι ὁ καθηγητής σας, πού μέ τή διδασκαλία του σᾶς ὁδηγεῖ στή σωτηρία, ὁ Χριστός.

11 Κι ἐκεῖνος πού ἀνάμεσά σας εἶναι μεγαλύτερος στή γνώση καί στό ἀξίωμα πρέπει νά ὑπηρετεῖ τούς ἄλλους, κι ἔτσι νά γίνεται μέ κάθε τρόπο χρήσιμος καί ὠφέλιμος σ’ αὐτούς.

12 Ἐκεῖνος ὅμως πού θά ὑψώσει τόν ἑαυτό του καί θά μεταχειρισθεῖ τούς ἄλλους ὡς κατωτέρους του, θά ταπεινωθεῖ καί θά ἐξευτελισθεῖ. Ἐνῶ ἐκεῖνος πού θά ταπεινώσει τόν ἑαυτό του μέ τό νά γίνει μέ τή χριστιανική ἀγάπη δοῦλος καί ὑπηρέτης τῶν ἄλλων, θά ἀνυψωθεῖ ἀπό τόν Θεό καί θά δοξασθεῖ.

13 Ἀλίμονό σας, γραμματεῖς καί Φαρισαῖοι ὑποκριτές, διότι κατατρῶτε τά σπίτια καί τήν περιουσία τῶν χηρῶν, ἐσεῖς πού μέ πρόσχημα τήν εὐλάβεια γιά σκοπούς συμφεροντολογικούς κάνετε μεγάλες προσευχές· γι’ αὐτό θά ἔχετε μεγαλύτερη καταδίκη ἀπ’ τούς ἄλλους ἀδίκους καί κλέφτες. 

14 Ἀλίμονό σας, γραμματεῖς καί Φαρισαῖοι ὑποκριτές, διότι μέ τή διεστραμμένη διδασκαλία σας, πού ἐπισκοτίζει καί νοθεύει τό περιεχόμενο τοῦ νόμου, κλείνετε τή θύρα τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν μπροστά στούς ἀνθρώπους. Ἀλίμονό σας, διότι καί σεῖς δέν μπαίνετε, ἀλλά οὔτε κι ἐκείνους πού ἔχουν τή διάθεση νά μποῦν τούς ἀφήνετε νά μποῦν.

15 Ἀλίμονό σας, γραμματεῖς καί Φαρισαῖοι ὑποκριτές, διότι περιέρχεσθε τή θάλασσα καί τή γῆ γιά νά προσελκύσετε ἔστω κι ἕναν μόνο προσήλυτο, καί ἀπό εἰδωλολάτρη νά τόν κάνετε Ἰουδαῖο. Κι ὅταν γίνει, τόν κάνετε παιδί τῆς κολάσεως ἄξιο νά ριχθεῖ σ’ αὐτήν πολύ περισσότερο ἀπ’ ὅ,τι σεῖς.

16 Ἀλίμονό σας, ὁδηγοί τοῦ λαοῦ τυφλοί, οἱ ὁποῖοι λέτε: Ἄν τυχόν κανείς ὁρκισθεῖ στό ναό, ὁ ὅρκος του αὐτός δέν πιάνει· ἐκεῖνος ὅμως πού θά ὁρκισθεῖ στό χρυσάφι τοῦ ναοῦ, εἶναι ὑποχρεωμένος νά τηρήσει τόν ὅρκο του. 

17 Μωροί καί τυφλοί! Σᾶς ἀξίζουν οἱ ὀνομασίες αὐτές, διότι ποιός εἶναι ἀνώτερος σέ ἱερότητα, τό χρυσάφι ἤ ὁ ναός πού ἁγιάζει τό χρυσάφι;

18 Λέτε ἀκόμη κι αὐτό: Ἄν τυχόν κάποιος ὁρκιστεῖ στό θυσιαστήριο, ὁ ὅρκος του αὐτός δέν πιάνει. Ἐκεῖνος ὅμως πού θά ὁρκιστεῖ στό δῶρο πού τοποθετήθηκε πάνω στό θυσιαστήριο, δεσμεύεται ἀπό τόν ὅρκο του καί πρέπει νά τόν τηρήσει.

19 Εἶστε μωροί καί τυφλοί· διότι τί εἶναι μεγαλύτερο σέ ἱερότητα, τό δῶρο ἤ τό θυσιαστήριο πού ἁγιάζει τό δῶρο;

20 Ἐκεῖνος λοιπόν πού ὁρκίστηκε στό θυσιαστήριο, ὁρκίζεται σ’ αὐτό καί συγχρόνως σέ ὅλα ὅσα εἶναι πάνω σ’ αὐτό.

21 Κι ἐκεῖνος πού ὁρκίστηκε στό ναό, ὁρκίζεται σ’ αὐτόν καί στό Θεό πού κατοικεῖ στό ναό.

22 Κι ἐκεῖνος πού ὁρκίζεται στόν οὐρανό, ὁρκίζεται στό θρόνο τοῦ Θεοῦ (διότι στήν Ἁγία Γραφή ὁ οὐρανός λέγεται θρόνος τοῦ Θεοῦ), ἀλλά ὁρκίζεται συγχρόνως καί στό Θεό πού κάθεται σ’ αὐτό τό θρόνο.

23 Ἀλίμονό σας, γραμματεῖς καί Φαρισαῖοι ὑποκριτές, διότι δίνετε τό ἕνα δέκατο κι ἀπ’ τόν δυόσμο ἀκόμη κι ἀπ’ τό ἄνηθο κι ἀπ’ τό κύμινο, κι ἀφήσατε τά σπουδαιότερα τοῦ νόμου, δηλαδή τή δίκαιη κρίση καί τήν εὐσπλαχνία καί τήν τιμιότητα πού κάνει τόν ἄνθρωπο ἀξιόπιστο. Ἐνῶ ἔπρεπε πρωτίστως τίς τελευταῖες αὐτές ἀρετές νά ἀσκεῖτε χωρίς ὅμως νά παραμελεῖτε κι ἐκεῖνα.

24 Ὁδηγοί τυφλοί, πού στραγγίζετε ἀπό τό κρασί τό κουνούπι ὡς ἀκάθαρτο σύμφωνα μέ τό νόμο, καταπίνετε ὅμως τήν καμήλα, πού κι αὐτή σύμφωνα μέ τό νόμο εἶναι ἀκάθαρτη. Δίνετε ὁλόκληρη τήν προσοχή σας μόνο στά μικρά, τή στιγμή πού ταυτόχρονα καί χωρίς τύψη κάνετε μεγάλα καί πολλά ἁμαρτήματα.

25 Ἀλίμονό σας, γραμματεῖς καί Φαρισαῖοι ὑποκριτές, διότι καθαρίζετε τήν ἐξωτερική ἐπιφάνεια τοῦ ποτηριοῦ καί τῆς πιατέλας, μέσα ὅμως αὐτά εἶναι γεμάτα ἀπό τροφές πού προέρχονται ἀπό ἁρπαγή καί ἀδικία.

26 Φαρισαῖε τυφλέ, καθάρισε πρῶτα ἐκεῖνο πού εἶναι μέσα στό ποτήρι καί στήν πιατέλα, φροντίζοντας νά μήν προέρχεται αὐτό ἀπό ἀδικία καί ἁρπαγή, γιά νά γίνει καί τό ἀπέξω τοῦ ποτηριοῦ καί τῆς πιατέλας καθαρό. Διαφορετικά, ὅσο κι ἄν καθαρίζεις τά σκεύη αὐτά, μένουν ἀκάθαρτα καί μολυσμένα.

27 Ἀλίμονό σας, γραμματεῖς καί Φαρισαῖοι ὑποκριτές, διότι μοιάζετε μέ τάφους ἀσβεστωμένους, οἱ ὁποῖοι ἀπ’ ἔξω βέβαια φαίνονται ὡραῖοι καί κατάλευκοι, ἀπό μέσα ὅμως εἶναι γεμάτοι ἀπό κόκκαλα νεκρῶν καί ἀπό κάθε λογῆς ἀκαθαρσία.

28 Ἔτσι καί σεῖς, ἀπ’ ἔξω φαίνεστε στούς ἀνθρώπους δίκαιοι, ἀπό μέσα ὅμως εἶστε γεμάτοι ἀπό ὑποκρισία καί ἀπό κάθε παράβαση τοῦ νόμου.

29 Ἀλίμονό σας, γραμματεῖς καί Φαρισαῖοι ὑποκριτές, διότι κτίζετε τούς τάφους τῶν προφητῶν καί στολίζετε τά μνήματα τῶν δικαίων,

30 καί λέτε· ἐάν ζούσαμε ἐμεῖς στίς ἡμέρες τῶν πατέρων μας, δέν θά γινόμασταν συνεργοί καί συνένοχοί τους στό φόνο τῶν προφητῶν.

31 Ἄρα λοιπόν ἐσεῖς οἱ ἴδιοι ὁμολογεῖτε γιά τόν ἑαυτό σας ὅτι εἶστε ἀπόγονοι ἐκείνων πού σκότωσαν τούς προφῆτες καί ἔχετε κακή κληρονομικότητα, ἀπό τήν ὁποία ὅμως δέν φροντίσατε νά ἀπαλλαγεῖτε.

32 Συμπληρῶστε λοιπόν κι ἐσεῖς ἐκεῖνα πού λείπουν ἀκόμη ἀπ’ ὅσα ἄρχισαν νά κάνουν οἱ πρόγονοί σας, ὥστε νά φθάσετε στό ἀκρότατο ὅριο τῆς κακίας.

33 Φίδια, παιδιά γεννημένα ἀπό ὀχιές, γεμάτα κακία καί θανατηφόρο δηλητήριο, τό ὁποῖο κληρονομήσατε κι ἀπ’ τούς προγόνους σας, πῶς εἶναι δυνατόν νά ξεφύγετε ἀπ’ τήν καταδίκη πού θά σᾶς ρίξει στήν κόλαση;

34 Γι’ αὐτό, νά, ἐγώ κάνω τήν τελευταία προσπάθεια νά σᾶς σώσω καί σᾶς ἀποστέλλω προφῆτες καί σοφούς καί γραμματεῖς, τούς ἀποστόλους μου δηλαδή καί τούς διαδόχους τους, πού θά εἶναι φωτισμένοι ἀπό τό Ἅγιον Πνεῦμα καί τή διδασκαλία μου. Κι ἄλλους ἀπ’ αὐτούς θά σκοτώσετε καί θά σταυρώσετε· κι ἄλλους θά μαστιγώσετε στίς συναγωγές σας καί θά τούς διώξετε ἀπ’ τή μία πόλη στήν ἄλλη,

35 γιά νά πέσει ἐπάνω σας ἡ εὐθύνη καί ἡ καταδίκη γιά κάθε δίκαιο αἷμα πού χύθηκε ἄδικα στή γῆ, ἀπό τό αἷμα τοῦ δικαίου Ἄβελ ἕως τό αἷμα τοῦ Ζαχαρία τοῦ γιοῦ τοῦ Βαραχία, πού τόν σκοτώσατε ἀνάμεσα στό ναό καί τό θυσιαστήριο, κι ἔτσι γίνατε ἔνοχοι ὄχι μόνο τοῦ ἐγκλήματος τοῦ φόνου ἀλλά καί τῆς ἀσεβοῦς βεβηλώσεως τοῦ ναοῦ, τόν ὁποῖο βάψατε μέ αἷμα ἀνθρώπου δικαίου.

36 Ἀλήθεια σᾶς λέω ὅτι ὅλα αὐτά τά δεινά θά πέσουν πάνω στή γενιά αὐτή. 

37 Ἱερουσαλήμ, Ἱερουσαλήμ, δυστυχισμένη καί ταλαίπωρη πόλη, ἐσύ πού σκοτώνεις τούς προφῆτες καί λιθοβολεῖς ἐκείνους πού σοῦ ἀπέστειλε ὁ Θεός! Πόσες φορές θέλησα νά μαζέψω τά παιδιά σου μέ μιά στοργή σάν ἐκείνη πού ἔχει ἡ ὄρνιθα ὅταν περιμαζεύει τά πουλιά της κάτω ἀπό τά φτερά της· καί δέν θελήσατε. 

38 Ἰδού, ἐγκαταλείπεται ἡ πόλη σας καί ὁ ναός σας ἔρημος καί ἀπροστάτευτος ἀπό τόν Θεό. Αὐτή θά εἶναι ἡ τιμωρία σας καί ἡ καταστροφή σας.

39 Διότι σᾶς λέω ὅτι ἀπό τώρα καί στό ἑξῆς δέν θά μέ δεῖτε πιά, μέχρι νά συνέλθετε καί νά πιστέψετε. Καί τότε, ἀφοῦ συγκαταριθμηθεῖτε στά μέλη τῆς Ἐκκλησίας μου, θά πεῖτε γιά μένα: Εὐλογημένος εἶναι αὐτός πού ἔρχεται στό ὄνομα τοῦ Κυρίου, ὡς ἀντιπρόσωπός του καί ἀπεσταλμένος του.

(Η ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ - ΜΕ ΣΥΝΤΟΜΗ ΕΡΜΗΝΕΙΑ - ΕΚΔΟΣΙΣ «ΑΔΕΛΦΟΤΗΣ ΘΕΟΛΟΓΩΝ ¨Ο ΣΩΤΗΡ¨»)

Τῌ ΑΓΙᾼ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛῌ ΤΡΙΤῌ

Εἰς τὴν Λειτουργίαν

Ἐκ τοῦ κατὰ Ματθαῖον

κδ΄ 36 - κστ΄ 2

Εἶπεν ὁ Κύριος τοῖς ἑαυτοῦ Μαθηταῖς· Περὶ τῆς ἡμέρας ἐκείνης καὶ ὥρας οὐδεὶς οἶδεν, οὐδὲ οἱ ἄγγελοι τῶν οὐρανῶν, εἰ μὴ ὁ πατὴρ μου μόνος. ³⁷ ὥσπερ δὲ αἱ ἡμέραι τοῦ Νῶε, οὕτως ἔσται καὶ ἡ παρουσία τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου. ³⁸ ὥσπερ γὰρ ἦσαν ἐν ταῖς ἡμέραις ταῖς πρὸ τοῦ κατακλυσμοῦ τρώγοντες καὶ πίνοντες, γαμοῦντες καὶ ἐκγαμίζοντες, ἄχρι ἧς ἡμέρας εἰσῆλθε Νῶε εἰς τὴν κιβωτόν, ³⁹ καὶ οὐκ ἔγνωσαν ἕως ἦλθεν ὁ κατακλυσμὸς καὶ ἦρεν ἅπαντας, οὕτως ἔσται καὶ ἡ παρουσία τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου. ⁴⁰ τότε δύο ἔσονται ἐν τῷ ἀγρῷ, ὁ εἷς παραλαμβάνεται καὶ ὁ εἷς ἀφίεται· ⁴¹ δύο ἀλήθουσαι ἐν τῷ μυλῶνι, μία παραλαμβάνεται καὶ μία ἀφίεται. ⁴² γρηγορεῖτε οὖν, ὅτι οὐκ οἴδατε ποίᾳ ὥρᾳ ὁ Κύριος ὑμῶν ἔρχεται. ⁴³ Ἐκεῖνο δὲ γινώσκετε ὅτι εἰ ᾔδει ὁ οἰκοδεσπότης ποίᾳ φυλακῇ ὁ κλέπτης ἔρχεται, ἐγρηγόρησεν ἂν καὶ οὐκ ἂν εἴασε διορυγῆναι τὴν οἰκίαν αὐτοῦ. ⁴⁴ διὰ τοῦτο καὶ ὑμεῖς γίνεσθε ἕτοιμοι, ὅτι ᾗ ὥρᾳ οὐ δοκεῖτε ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἔρχεται. ⁴⁵ Τίς ἄρα ἐστὶν ὁ πιστὸς δοῦλος καὶ φρόνιμος, ὃν κατέστησεν ὁ κύριος αὐτοῦ ἐπὶ τῆς θεραπείας αὐτοῦ τοῦ διδόναι αὐτοῖς τὴν τροφὴν ἐν καιρῷ; ⁴⁶ μακάριος ὁ δοῦλος ἐκεῖνος ὃν ἐλθὼν ὁ κύριος αὐτοῦ εὑρήσει ποιοῦντα οὕτως. ⁴⁷ ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι ἐπὶ πᾶσι τοῖς ὑπάρχουσιν αὐτοῦ καταστήσει αὐτόν. ⁴⁸ ἐὰν δὲ εἴπῃ ὁ κακὸς δοῦλος ἐκεῖνος ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτοῦ, χρονίζει ὁ κύριός μου ἐλθεῖν, ⁴⁹ καὶ ἄρξηται τύπτειν τοὺς συνδούλους αὐτοῦ, ἐσθίῃ δὲ καὶ πίνῃ μετὰ τῶν μεθυόντων, ⁵⁰ ἥξει ὁ κύριος τοῦ δούλου ἐκείνου ἐν ἡμέρᾳ ᾗ οὐ προσδοκᾷ καὶ ἐν ὥρᾳ ᾗ οὐ γινώσκει, ⁵¹ καὶ διχοτομήσει αὐτὸν, καὶ τὸ μέρος αὐτοῦ μετὰ τῶν ὑποκριτῶν θήσει· ἐκεῖ ἔσται ὁ κλαυθμὸς καὶ ὁ βρυγμὸς τῶν ὀδόντων. Τότε ὁμοιωθήσεται ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν δέκα παρθένοις, αἵτινες λαβοῦσαι τὰς λαμπάδας ἑαυτῶν ἐξῆλθον εἰς ἀπάντησιν τοῦ νυμφίου. ² πέντε δὲ ἦσαν ἐξ αὐτῶν φρόνιμοι καὶ αἱ πέντε μωραὶ. ³ αἵτινες μωραὶ λαβοῦσαι τὰς λαμπάδας ἑαυτῶν οὐκ ἔλαβον μεθ' ἑαυτῶν ἔλαιον· ⁴ αἱ δὲ φρόνιμοι ἔλαβον ἔλαιον ἐν τοῖς ἀγγείοις αὐτῶν μετὰ τῶν λαμπάδων αὐτῶν. ⁵ χρονίζοντος δὲ τοῦ νυμφίου ἐνύσταξαν πᾶσαι καὶ ἐκάθευδον. ⁶ μέσης δὲ νυκτὸς κραυγὴ γέγονεν· ἰδοὺ ὁ νυμφίος ἔρχεται, ἐξέρχεσθε εἰς ἀπάντησιν αὐτοῦ. ⁷ τότε ἠγέρθησαν πᾶσαι αἱ παρθένοι ἐκεῖναι καὶ ἐκόσμησαν τὰς λαμπάδας αὐτῶν. ⁸ αἱ δὲ μωραὶ ταῖς φρονίμοις εἶπον· δότε ἡμῖν ἐκ τοῦ ἐλαίου ὑμῶν, ὅτι αἱ λαμπάδες ἡμῶν σβέννυνται. ⁹ ἀπεκρίθησαν δὲ αἱ φρόνιμοι λέγουσαι· μήποτε οὐκ ἀρκέσῃ ἡμῖν καὶ ὑμῖν· πορεύεσθε δὲ μᾶλλον πρὸς τοὺς πωλοῦντας καὶ ἀγοράσατε ἑαυταῖς. ¹⁰ ἀπερχομένων δὲ αὐτῶν ἀγοράσαι ἦλθεν ὁ νυμφίος, καὶ αἱ ἕτοιμοι εἰσῆλθον μετ' αὐτοῦ εἰς τοὺς γάμους, καὶ ἐκλείσθη ἡ θύρα. ¹¹ ὕστερον δὲ ἔρχονται καὶ αἱ λοιπαὶ παρθένοι λέγουσαι· κύριε κύριε, ἄνοιξον ἡμῖν. ¹² ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν· ἀμὴν λέγω ὑμῖν, οὐκ οἶδα ὑμᾶς. ¹³ γρηγορεῖτε οὖν, ὅτι οὐκ οἴδατε τὴν ἡμέραν οὐδὲ τὴν ὥραν ἐν ᾗ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἔρχεται. ¹⁴ Ὥσπερ γὰρ ἄνθρωπος ἀποδημῶν ἐκάλεσε τοὺς ἰδίους δούλους καὶ παρέδωκεν αὐτοῖς τὰ ὑπάρχοντα αὐτοῦ, ¹⁵ καὶ ᾧ μὲν ἔδωκε πέντε τάλαντα, ᾧ δὲ δύο, ᾧ δὲ ἕν, ἑκάστῳ κατὰ τὴν ἰδίαν δύναμιν, καὶ ἀπεδήμησεν εὐθέως. ¹⁶ πορευθεὶς δὲ ὁ τὰ πέντε τάλαντα λαβὼν εἰργάσατο ἐν αὐτοῖς καὶ ἐποίησεν ἄλλα πέντε τάλαντα· ¹⁷ ὡσαύτως καὶ ὁ τὰ δύο ἐκέρδησε καὶ αὐτὸς ἄλλα δύο. ¹⁸ ὁ δὲ τὸ ἓν λαβὼν ἀπελθὼν ὤρυξεν ἐν τῇ γῇ καὶ ἀπέκρυψε τὸ ἀργύριον τοῦ κυρίου αὐτοῦ. ¹⁹ μετὰ δὲ χρόνον πολὺν ἔρχεται ὁ κύριος τῶν δούλων ἐκείνων καὶ συναίρει μετ' αὐτῶν λόγον. ²⁰ καὶ προσελθὼν ὁ τὰ πέντε τάλαντα λαβὼν προσήνεγκεν ἄλλα πέντε τάλαντα λέγων· κύριε, πέντε τάλαντά μοι παρέδωκας· ἴδε ἄλλα πέντε τάλαντα ἐκέρδησα ἐπ' αὐτοῖς. ²¹ ἔφη αὐτῷ ὁ κύριος αὐτοῦ· εὖ, δοῦλε ἀγαθὲ καὶ πιστέ! ἐπὶ ὀλίγα ἦς πιστός, ἐπὶ πολλῶν σε καταστήσω· εἴσελθε εἰς τὴν χαρὰν τοῦ κυρίου σου. ²² προσελθὼν δὲ καὶ ὁ τὰ δύο τάλαντα λαβὼν εἶπε· κύριε, δύο τάλαντά μοι παρέδωκας· ἴδε ἄλλα δύο τάλαντα ἐκέρδησα ἐπ' αὐτοῖς. ²³ ἔφη αὐτῷ ὁ κύριος αὐτοῦ· εὖ, δοῦλε ἀγαθὲ καὶ πιστέ! ἐπὶ ὀλίγα ἦς πιστός, ἐπὶ πολλῶν σε καταστήσω· εἴσελθε εἰς τὴν χαρὰν τοῦ κυρίου σου. ²⁴ προσελθὼν δὲ καὶ ὁ τὸ ἓν τάλαντον εἰληφὼς εἶπε· κύριε, ἔγνων σε ὅτι σκληρὸς εἶ ἄνθρωπος, θερίζων ὅπου οὐκ ἔσπειρας καὶ συνάγων ὅθεν οὐ διεσκόρπισας· ²⁵ καὶ φοβηθεὶς ἀπελθὼν ἔκρυψα τὸ τάλαντόν σου ἐν τῇ γῇ· ἴδε ἔχεις τὸ σόν. ²⁶ ἀποκριθεὶς δὲ ὁ κύριος αὐτοῦ εἶπεν αὐτῷ· πονηρὲ δοῦλε καὶ ὀκνηρέ! ᾔδεις ὅτι θερίζω ὅπου οὐκ ἔσπειρα καὶ συνάγω ὅθεν οὐ διεσκόρπισα! ²⁷ ἔδει οὖν σε βαλεῖν τὸ ἀργύριόν μου τοῖς τραπεζίταις, καὶ ἐλθὼν ἐγὼ ἐκομισάμην ἂν τὸ ἐμὸν σὺν τόκῳ. ²⁸ ἄρατε οὖν ἀπ' αὐτοῦ τὸ τάλαντον καὶ δότε τῷ ἔχοντι τὰ δέκα τάλαντα· ²⁹ τῷ γὰρ ἔχοντι παντὶ δοθήσεται καὶ περισσευθήσεται· ἀπὸ δὲ τοῦ μὴ ἔχοντος καὶ ὃ ἔχει ἀρθήσεται ἀπ' αὐτοῦ. ³⁰ καὶ τὸν ἀχρεῖον δοῦλον ἐκβάλετε εἰς τὸ σκότος τὸ ἐξώτερον· ἐκεῖ ἔσται ὁ κλαυθμὸς καὶ ὁ βρυγμὸς τῶν ὀδόντων. ³¹ Ὅταν δὲ ἔλθῃ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐν τῇ δόξῃ αὐτοῦ καὶ πάντες οἱ ἅγιοι ἄγγελοι μετ' αὐτοῦ, τότε καθίσει ἐπὶ θρόνου δόξης αὐτοῦ· ³² καὶ συναχθήσεται ἔμπροσθεν αὐτοῦ πάντα τὰ ἔθνη, καὶ ἀφοριεῖ αὐτοὺς ἀπ' ἀλλήλων, ὥσπερ ὁ ποιμὴν ἀφορίζει τὰ πρόβατα ἀπὸ τῶν ἐρίφων, ³³ καὶ στήσει τὰ μὲν πρόβατα ἐκ δεξιῶν αὐτοῦ τὰ δὲ ἐρίφια ἐξ εὐωνύμων. ³⁴ τότε ἐρεῖ ὁ βασιλεὺς τοῖς ἐκ δεξιῶν αὐτοῦ· δεῦτε, οἱ εὐλογημένοι τοῦ πατρός μου, κληρονομήσατε τὴν ἡτοιμασμένην ὑμῖν βασιλείαν ἀπὸ καταβολῆς κόσμου· ³⁵ ἐπείνασα γὰρ καὶ ἐδώκατέ μοι φαγεῖν, ἐδίψησα καὶ ἐποτίσατέ με, ξένος ἤμην καὶ συνηγάγετέ με, ³⁶ γυμνὸς καὶ περιεβάλετέ με, ἠσθένησα καὶ ἐπεσκέψασθέ με, ἐν φυλακῇ ἤμην καὶ ἤλθετε πρός με. ³⁷ τότε ἀποκριθήσονται αὐτῷ οἱ δίκαιοι λέγοντες· κύριε, πότε σε εἴδομεν πεινῶντα καὶ ἐθρέψαμεν, ἢ διψῶντα καὶ ἐποτίσαμεν; ³⁸ πότε δέ σε εἴδομεν ξένον καὶ συνηγάγομεν, ἢ γυμνὸν καὶ περιεβάλομεν; ³⁹ πότε δέ σε εἴδομεν ἀσθενῆ ἢ ἐν φυλακῇ καὶ ἤλθομεν πρός σε; ⁴⁰ καὶ ἀποκριθεὶς ὁ βασιλεὺς ἐρεῖ αὐτοῖς· ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐφ' ὅσον ἐποιήσατε ἑνὶ τούτων τῶν ἀδελφῶν μου τῶν ἐλαχίστων, ἐμοὶ ἐποιήσατε. ⁴¹ Τότε ἐρεῖ καὶ τοῖς ἐξ εὐωνύμων· πορεύεσθε ἀπ' ἐμοῦ οἱ κατηραμένοι εἰς τὸ πῦρ τὸ αἰώνιον τὸ ἡτοιμασμένον τῷ διαβόλῳ καὶ τοῖς ἀγγέλοις αὐτοῦ· ⁴² ἐπείνασα γὰρ καὶ οὐκ ἐδώκατέ μοι φαγεῖν, ἐδίψησα καὶ οὐκ ἐποτίσατέ με, ⁴³ ξένος ἤμην καὶ οὐ συνηγάγετέ με, γυμνὸς καὶ οὐ περιεβάλετέ με, ἀσθενὴς καὶ ἐν φυλακῇ καὶ οὐκ ἐπεσκέψασθέ με. ⁴⁴ τότε ἀποκριθήσονται αὐτῷ καὶ αὐτοὶ λέγοντες· κύριε, πότε σε εἴδομεν πεινῶντα ἢ διψῶντα ἢ ξένον ἢ γυμνὸν ἢ ἀσθενῆ ἢ ἐν φυλακῇ καὶ οὐ διηκονήσαμέν σοι; ⁴⁵ τότε ἀποκριθήσεται αὐτοῖς λέγων· ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐφ' ὅσον οὐκ ἐποιήσατε ἑνὶ τούτων τῶν ἐλαχίστων, οὐδὲ ἐμοὶ ἐποιήσατε. ⁴⁶ καὶ ἀπελεύσονται οὗτοι εἰς κόλασιν αἰώνιον, οἱ δὲ δίκαιοι εἰς ζωὴν αἰώνιον. ¹ Καὶ ἐγένετο ὅτε ἐτέλεσεν ὁ Ἰησοῦς πάντας τοὺς λόγους τούτους, εἶπε τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ· ² Οἴδατε ὅτι μετὰ δύο ἡμέρας τὸ πάσχα γίνεται, καὶ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου παραδίδοται εἰς τὸ σταυρωθῆναι.

ΕΡΜΗΝΕΙΑ (κ. Παναγιώτη Τρεμπέλα)

36 Γιά τήν ἡμέρα ἐξάλλου ἐκείνη καί τήν ὥρα πού θά γίνει ἡ δευτέρα παρουσία καί ἡ κρίση, κανείς δέν γνωρίζει πότε ἀκριβῶς θά εἶναι αὐτές, οὔτε ἀκόμη οἱ οὐράνιοι ἄγγελοι, παρά μόνον ὁ Πατέρας μου.

37 Πραγματικά κανείς δέν ξέρει πότε θά ἔλθει ἐκείνη ἡ ἡμέρα. Διότι ὅπως συνέβη μέ τίς ἡμέρες τοῦ Νῶε, ἔτσι θά γίνει καί ἡ παρουσία τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου.

38 Ὅπως δηλαδή στίς ἡμέρες πού προηγήθηκαν ἀπό τόν κατακλυσμό ἐξακολουθοῦσαν οἱ ἄνθρωποι νά τρῶνε καί νά πίνουν ἀσυλλόγιστα, νά νυμφεύονται καί νά παντρεύουν τά παιδιά τους, χωρίς νά τούς ἔρχεται καμία σκέψη μετανοίας γιά τήν ἁμαρτωλή ζωή τους, μέχρι ἐκείνη τήν ἡμέρα πού μπῆκε ὁ Νῶε στήν κιβωτό,  

39 καί δέν κατάλαβαν τίποτε ὥσπου ἦλθε ὁ κατακλυσμός καί τούς ἀφάνισε ὅλους, ἔτσι θά γίνει καί ἡ παρουσία τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου, ξαφνικά καί χωρίς νά τήν περιμένουν οἱ ἄνθρωποι τῆς ματαιότητος.

40 Ἡ στενή σας μάλιστα σχέση καί συμβίωση στή ζωή αὐτή δέν θά σᾶς ἐμποδίσει νά χωρισθεῖτε καί νά ἔχετε διαφορετική θέση ὁ ἕνας ἀπ’ τόν ἄλλο κατά τή δευτέρα παρουσία. Πράγματι, τότε δύο θά εἶναι στόν ἀγρό· ὁ ἕνας παραλαμβάνεται ἀπ’ τούς ἀγγέλους γιά τόν παράδεισο, κι ὁ ἄλλος ἀφήνεται γιά νά τιμωρηθεῖ στήν κόλαση.

41 Δύο γυναῖκες θά ἀλέθουν στόν ἴδιο μύλο· ἡ μία παραλαμβάνεται καί ἡ ἄλλη ἀφήνεται.

42 Γρηγορεῖτε λοιπόν, διότι δέν ξέρετε ποιά ὥρα ἔρχεται ὁ Κύριός σας, καί συνεπῶς πρέπει νά εἶστε πάντοτε ἕτοιμοι.

43 Ἀπό τήν πείρα σας μάλιστα γνωρίζετε κι ἐκεῖνο,

ὅτι δηλαδή ἐάν γνώριζε ὁ οἰκοδεσπότης σέ ποιό τρίωρο τῆς νύχτας ἔρχεται ὁ κλέφτης, θά ἀγρυπνοῦσε καί δέν θά ἄφηνε νά τοῦ διαρρήξουν τό σπίτι του.

44 Γι’ αὐτό κι ἐσεῖς, ἀφοῦ δέν ξέρετε πότε θά ἔλθει ὁ Κύριος, πρέπει νά ἑτοιμάζεστε διαρκῶς. Διότι ὁ υἱός τοῦ ἀνθρώπου, ὁ Θεάνθρωπος Κύριος, ἔρχεται γιά τόν καθένα ἀπό ἐσᾶς μέ τόν θάνατο καί γιά ὅλους μαζί κατά τή δευτέρα του παρουσία σέ ὥρα πού δέν περιμένετε.

45 Ποιός ἄραγε νά εἶναι ὁ ἔμπιστος δοῦλος καί μυαλωμένος, στόν ὁποῖο ὁ Κύριος ἔδωσε εἰδική ἐξουσία (στήν Ἐκκλησία του) καί τόν ἐγκατέστησε ἐπιστάτη γιά νά φροντίζει τούς ἄλλους δούλους καί νά τούς δίνει τήν ἀνάλογη τροφή στόν κατάλληλο χρόνο;

46 Μακάριος κι εὐτυχισμένος θά εἶναι ὁ δοῦλος ἐκεῖνος πού, ὅταν ἔλθει ὁ Κύριός του, θά τόν βρεῖ νά ἐνεργεῖ καί νά συμπεριφέρεται ἔτσι, φρόνιμα δηλαδή καί πιστά.

47 Ἀληθινά σᾶς λέω ὅτι θά τόν ἐγκαταστήσει ἐπιστάτη καί διαχειριστή σ’ ὅλα τά ὑπάρχοντά του.

48 Ἐάν ὅμως πεῖ ἀπό μέσα του ὁ κακός ἐκεῖνος δοῦλος· ἀργεῖ νά ἔλθει ὁ κύριός μου,

49 κι ἀρχίσει νά χρησιμοποιεῖ ἐγωιστικά τήν ἐξουσία του καί νά χτυπᾶ τούς συνδούλους του, νά τρώει μάλιστα καί νά πίνει μ’ ἐκείνους πού μεθοῦν, ζητώντας μέ κάθε τρόπο νά εὐχαριστήσει τόν ἑαυτό του,

50 θά ἔλθει ὁ Κύριος τοῦ δούλου ἐκείνου μιά μέρα πού δέν θά τόν περιμένει καί κάποια ὥρα πού δέν θά τήν ὑποψιάζεται,

51 καί τότε θά τόν τεμαχίσει στά δύο παίρνοντας τήν ψυχή του μέ αἰφνιδιαστικό θάνατο, καί θά τόν ρίξει στόν τόπο πού τιμωροῦνται οἱ ὑποκριτές. Ἐκεῖ οἱ ἄνθρωποι θά κλαῖνε καί θά τρίζουν τά δόντια τους.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΚΕ΄

Τότε, ὅταν δηλαδή ἔλθει ὁ Μεσσίας κατά τή δευτέρα του παρουσία, ἡ ἔλευση αὐτή τῆς οὐράνιας βασιλείας του καί ὅσα θά συμβοῦν τότε θά μοιάζουν μέ ὅ,τι ἔγινε σέ δέκα παρθένες. Αὐτές λοιπόν, ἀφοῦ πῆραν τά λυχνάρια τους, βγῆκαν νά ὑποδεχθοῦν τό γαμπρό, πού θά ἐρχόταν τή νύχτα νά παραλάβει τή νύφη.

2 Πέντε ὅμως ἀπ’ αὐτές ἦταν φρόνιμες καί μυαλωμένες, ἐνῶ οἱ πέντε ἄλλες ἦταν ἀσυλλόγιστες καί ἀνόητες.

3 Καί οἱ ἀνόητες αὐτές, ὅταν πῆραν τά λυχνάρια τους, δέν πῆραν μαζί τους καί λάδι.

4 Οἱ φρόνιμες ὅμως μαζί μέ τά ἀναμμένα λυχνάρια τους πῆραν καί λάδι στά εἰδικά δοχεῖα τους.

5 Ἐπειδή ὅμως ἀργοῦσε τή νύχτα νά ἔλθει ὁ γαμπρός, νύσταξαν ὅλες καί κοιμοῦνταν.

6 Κατά τά μεσάνυχτα ὅμως ἀκούστηκε φωνή μεγάλη: Ἰδού, ὁ γαμπρός ἔρχεται· βγεῖτε νά τόν προϋπαντήσετε.

7 Τότε σηκώθηκαν ὅλες οἱ παρθένες ἐκεῖνες καί ἑτοίμασαν καί τακτοποίησαν τά λυχνάρια τους.

8 Οἱ ἀνόητες ὅμως εἶπαν στίς φρόνιμες: Δῶστε μας ἀπό τό λάδι σας, διότι τά λυχνάρια μας σβήνουν.

9 Ἀλλά οἱ φρόνιμες ἀποκρίθηκαν: Δέν μποροῦμε νά σᾶς δώσουμε, διότι ὑπάρχει φόβος νά μή φθάσει τό λάδι καί γιά μᾶς καί γιά σᾶς. Πηγαίνετε καλύτερα σ’ ἐκείνους πού πουλοῦν καί ἀγοράστε γιά τά λυχνάρια σας. 

10 Ὅταν ὅμως αὐτές πήγαιναν νά ἀγοράσουν, ἦλθε ὁ γαμπρός. Καί οἱ ἕτοιμες παρθένες μπῆκαν μαζί του στήν αἴθουσα τοῦ γάμου κι ἔκλεισε ἡ θύρα.

11 Ὕστερα ὅμως φθάνουν καί οἱ ὑπόλοιπες παρθένες κι ἄρχισαν νά λένε: Κύριε, κύριε, ἄνοιξέ μας.

12 Αὐτός ὅμως τούς ἀποκρίθηκε: Ἀληθινά σᾶς λέω, δέν σᾶς γνωρίζω.

13 Τό συμπέρασμα λοιπόν τῆς παραβολῆς εἶναι ὅτι πρέπει νά εἶστε προνοητικοί, μέ τήν ψυχή σας πάντοτε νά λάμπει ἀπό τό φῶς τῆς ἀρετῆς καί ἐφοδιασμένοι μέ τό λάδι τῆς ἐσωτερικῆς θερμότητος καί δυνάμεως. Αὐτό θά σᾶς τό προμηθεύει ἡ σταθερή ἐπικοινωνία σας μέ τόν Θεό. Κι ἔτσι νά περιμένετε τόν ἐρχομό τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου καί Νυμφίου τῆς Ἐκκλησίας Χριστοῦ, ἄγρυπνοι καί ἕτοιμοι πάντοτε. Διότι δέν ξέρετε τήν ἡμέρα οὔτε τήν ὥρα πού θά ἔλθει, γιά νά εἰσέλθετε μαζί του στήν εὐφροσύνη, τήν εὐτυχία καί τή χαρά τῶν γάμων του.

14 Γιά νά σᾶς βρεῖ λοιπόν ὁ Κύριος ἕτοιμους, δέν ἀρκεῖ νά εἶστε μόνο προνοητικοί καί φρόνιμοι, ἀλλά καί δραστήριοι καί ἐπιμελεῖς· διότι ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν καί ἡ κρίση καί ἀνταπόδοση πού θά κάνει ὁ Κύριος θά μοιάζει μ’ ἕναν ἄνθρωπο πού σκόπευε νά ταξιδέψει, ὁ ὁποῖος κάλεσε τούς δούλους του καί τούς παρέδωσε τά ὑπάρχοντά του, γιά νά ζητήσει ἀπ’ αὐτούς μετά ἀπό καιρό λογαριασμό γιά τή διαχείρισή τους.

15 Ὁ ἄνθρωπος αὐτός ἔδωσε σέ ἄλλον πέντε τάλαντα, σέ ἄλλον δύο καί σέ ἄλλον ἕνα· στόν καθέναν ἔδωσε ἀνάλογα μέ τήν ἱκανότητα πού εἶχε νά ἐμπορευθεῖ τά ὅσα θά τοῦ ἔδινε. Κι ἔφυγε ἀμέσως γιά τό ταξίδι. (Δηλαδή ὁ Θεός προίκισε κάθε ἄνθρωπο ξεχωριστά μέ διάφορα χαρίσματα, γιά νά τά χρησιμοποιήσει γιά τό καλό καί τήν ὠφέλεια τοῦ συνανθρώπου του).

16 Ἐκεῖνος λοιπόν πού πῆρε τά πέντε τάλαντα, πῆγε, ἐργάστηκε μ’ αὐτά καί κέρδισε ἄλλα πέντε τάλαντα.

17 Τό ἴδιο κι ἐκεῖνος πού πῆρε τά δύο τάλαντα, κέρδισε ἄλλα δύο. Καί οἱ δύο αὐτοί δοῦλοι χρησιμοποίησαν στόν ἴδιο βαθμό καλῆς διαθέσεως καί ζήλου τίς ἱκανότητες καί τά χαρίσματα πού τούς ἔδωσε ὁ Θεός γιά τή δική του δόξα καί τήν ὠφέλεια τῶν συνανθρώπων τους.

18 Ἐκεῖνος ὅμως πού πῆρε τό ἕνα τάλαντο, πῆγε καί ἔσκαψε στή γῆ κι ἔκρυψε ἐκεῖ τό χρῆμα τοῦ κυρίου του. Δηλαδή δέν καταχράσθηκε τό τάλαντο, ἀλλά ἔδειξε ἀμέλεια καί δέν ἐργάστηκε νά τό ἐπαυξήσει.

19 Ὕστερα λοιπόν ἀπό πολύ χρόνο ἦλθε ὁ κύριος τῶν δούλων ἐκείνων κι ἔκανε λογαριασμό μαζί τους.

20 Κι ἀφοῦ προσῆλθε ἐκεῖνος πού πῆρε τά πέντε τάλαντα, πρόσφερε ἄλλα πέντε τάλαντα καί εἶπε: Κύριε, πέντε τάλαντα μοῦ παρέδωσες· νά, ἄλλα πέντε τάλαντα κέρδισα μ’ αὐτά.

21 Τότε τοῦ εἶπε ὁ κύριός του: Πολύ καλά, δοῦλε καλέ καί πιστέ! Σέ λίγα ἤσουν πιστός, σέ πολλά θά σέ ἐγκαταστήσω. Μπές μέσα γιά νά ἀπολαύσεις τήν ἴδια χαρά μέ τόν κύριό σου. Ἀφοῦ φάνηκες πιστός στά πέντε τάλαντα, ἔλα νά γίνεις συγκυρίαρχος στή μεγάλη περιουσία μου. Ἔλα νά ἀπολαύσεις τήν ἀπεριόριστη μακαριότητα τοῦ οὐρανοῦ.

22 Πλησίασε κατόπιν κι ἐκεῖνος πού πῆρε τά δύο τάλαντα καί εἶπε: Κύριε, δύο τάλαντα μοῦ παρέδωσες· νά, ἄλλα δύο τάλαντα κέρδισα μ’ αὐτά.

23 Καί ὁ κύριός του τοῦ εἶπε: Πολύ καλά, δοῦλε καλέ καί πιστέ! Σέ λίγα ἤσουν πιστός, σέ πολλά θά σέ ἐγκαταστήσω. Μπές καί σύ μέσα νά ἀπολαύσεις τή χαρά τοῦ κυρίου σου. 

24 Πλησίασε ὅμως κι ἐκεῖνος πού εἶχε πάρει τό ἕνα τάλαντο καί εἶπε: Κύριε, σέ κατάλαβα ὅτι εἶσαι ἄνθρωπος σκληρός· διότι θερίζεις ἐκεῖ πού δέν ἔσπειρες καί μαζεύεις στήν ἀποθήκη σου ἀπό ἐκεῖ πού δέν σκόρπισες καί δέν λίχνισες τόν ἁλωνισμένο καρπό.

25 Κι ἐπειδή φοβήθηκα, πῆγα καί ἔκρυψα τό τάλαντό σου μέσα στή γῆ. Ὁρίστε, ἔχεις τό χρῆμα σου.  

26 Τότε ὁ κύριός του τοῦ ἀποκρίθηκε: Κακέ καί τεμπέλη δοῦλε! Γνώριζες ὅτι θερίζω ἐκεῖ πού δέν ἔσπειρα, καί μαζεύω ἀπό ἐκεῖ πού δέν σκόρπισα.

27 Ἔπρεπε λοιπόν ἐσύ νά καταθέσεις τό χρῆμα μου στούς τραπεζίτες, κι ὅταν θα ἐρχόμουν ἐγώ, θά ἔπαιρ­να μέ τόκο αὐτό πού μοῦ ἀνήκει.

28 Πάρτε λοιπόν ἀπ’ αὐτόν τό τάλαντο καί δῶστε το σ’ ἐκεῖνον πού ἔχει τά δέκα τάλαντα.

29 Διότι σέ καθέναν πού ἔχει καί αὔξησε μέ ἐπιμέλεια καί ζῆλο ἐκεῖνο πού τοῦ δόθηκε, θά τοῦ δοθοῦν κι ἄλλα καί θά ἔχει καί περίσσευμα. Ἀπό ἐκεῖνον ὅμως πού τοῦ δόθηκαν χαρίσματα ἀλλά τά παραμέλησε καί δέν τά ἐργάστηκε ὥστε νά ἔχει κι αὐτός κάτι μέ τή δική του ἐργασία, θά τοῦ πάρουν κι αὐτό τό λίγο πού τοῦ δόθηκε καί τό ἄφησε ἀκαλλιέργητο.

30 Καί τόν ἄχρηστο δοῦλο βγάλτε τον ἀπό ἐδῶ καί ρίξτε τον στό πιό ἀπομακρυσμένο ἀπό τή βασιλεία μου καί ἀπομονωμένο σκοτάδι. Ἐκεῖ οἱ ἄνθρωποι θά κλαῖνε καί θά τρίζουν τά δόντια τους. 

31 Ὅταν λοιπόν ἔλθει ὁ υἱός τοῦ ἀνθρώπου μέ τή δόξα του καί μαζί του ὅλοι οἱ ἅγιοι ἄγγελοι, τότε θά καθίσει σέ θρόνο ἔνδοξο καί λαμπρό.

32 Καί θά συναχθοῦν μπροστά του ὅλα τά ἔθνη, ὅλοι δηλαδή οἱ ἄνθρωποι πού ἔζησαν ἀπ’ τήν ἀρχή τῆς δημιουργίας μέχρι τό τέλος τοῦ κόσμου. Καί θά τούς χωρίσει τόν ἕνα ἀπό τόν ἄλλο, ὅπως ὁ βοσκός χωρίζει τά πρόβατα ἀπό τά γίδια.

33 Καί θά τοποθετήσει τούς δικαίους, πού εἶναι ἥμεροι σάν τά πρόβατα, στά δεξιά του· ἐνῶ τούς ἁμαρτωλούς, πού εἶναι ἀτίθασοι καί ἄτακτοι σάν τά γίδια, θά τούς βάλει στά ἀριστερά του.

34 Τότε θά πεῖ ὁ βασιλιάς σ’ ἐκείνους πού θά εἶναι στά δεξιά του: Ἐλᾶτε ἐσεῖς πού εἶστε εὐλογημένοι ἀπό τόν Πατέρα μου, κληρονομῆστε τή βασιλεία πού ἔχει ἑτοιμαστεῖ γιά σᾶς ἀπό τότε πού θεμελιωνόταν ὁ κόσμος.

35 Σᾶς ἀνήκει ἡ κληρονομιά αὐτή· διότι πείνασα καί μοῦ δώσατε νά φάω, ἤμουν διψασμένος καί μοῦ δώσατε νά πιῶ, ἤμουν ξένος καί δέν εἶχα ποῦ νά μείνω καί μέ περιμαζέψατε στό σπίτι σας,

36 ἤμουν γυμνός καί μέ ντύσατε, ἀρρώστησα καί μέ ἐπισκεφθήκατε, ἤμουν μέσα στή φυλακή καί ἤλθατε νά μέ δεῖτε καί νά μέ παρηγορήσετε.

37 Τότε θά τοῦ ἀποκριθοῦν οἱ δίκαιοι: Κύριε, πότε σέ εἴδαμε πεινασμένο καί σέ θρέψαμε, ἤ διψασμένο καί σοῦ δώσαμε νά πιεῖς;

38 Καί πότε σέ εἴδαμε ξένο καί σέ περιμαζέψαμε, ἤ γυμνό καί σέ ντύσαμε;

39 Καί πότε σέ εἴδαμε ἄρρωστο ἤ φυλακισμένο καί ἤλθαμε νά σέ ἐπισκεφθοῦμε;

40 Τότε θά τούς ἀποκριθεῖ ὁ βασιλιάς: Ἀληθινά σᾶς λέω ὅτι κάθε τι πού κάνατε σ’ ἕναν ἀπό τούς φτωχούς αὐτούς ἀδελφούς μου πού φαίνονταν ἄσημοι καί πολύ μικροί, τό κάνατε σέ μένα.

41 Τότε θά πεῖ καί σέ κείνους πού θά εἶναι στά ἀριστερά του: Ἐσεῖς πού ἀπό τά ἔργα σας γίνατε καταραμένοι, φύγετε μακριά ἀπό μένα στό πῦρ τό αἰώνιο, πού ἔχει ἑτοιμασθεῖ γιά τό διάβολο καί τούς ἀγγέλους του.

42 Διότι πείνασα καί δέν μοῦ δώσατε νά φάω, δίψασα καί δέν μοῦ δώσατε νά πιῶ,

43 ἤμουν ξένος καί δέν μέ περιμαζέψατε νά μέ φιλοξενήσετε, ἤμουν γυμνός καί δέν μέ ντύσατε, ἤμουν ἄρρωστος καί μέσα στή φυλακή καί δέν μέ ἐπισκεφθήκατε.  

44 Τότε θά τοῦ ἀποκριθοῦν κι αὐτοί: Κύριε, πότε σέ εἴδαμε νά πεινᾶς ἤ νά διψᾶς ἤ νά εἶσαι ξένος ἤ γυμνός ἤ ἄρρωστος ἤ φυλακισμένος, καί δέν σέ ὑπηρετήσαμε;

45 Τότε θά τούς ἀποκριθεῖ: Ἀληθινά σᾶς λέω, κάθε τι πού δέν κάνατε σ’ ἕναν ἀπ’ αὐτούς πού ὁ κόσμος θεωροῦσε πολύ μικρούς, οὔτε σέ μένα τό κάνατε.

46 Καί θά ὁδηγηθοῦν αὐτοί σέ κόλαση πού δέν θά ἔχει τέλος, ἀλλά θά εἶναι αἰώνια· ἐνῶ οἱ δίκαιοι θά πᾶνε γιά νά ἀπολαύσουν ζωή αἰώνια.               

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΚΣΤ΄

1 Ὅταν τελείωσε ὁ Ἰησοῦς ὅλους τούς λόγους αὐτούς, εἶπε στούς μαθητές του:

2 Ξέρετε ὅτι μετά ἀπό δύο ἡμέρες εἶναι ἡ ἑορτή τοῦ Πάσχα, καί ὁ υἱός τοῦ ἀνθρώπου θά παραδοθεῖ γιά νά σταυρωθεῖ.