21.08.2017 ΔΕΥΤΕΡΑ ΙΒ΄ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ

ΔΕΥΤΕΡΑ ΙΒ΄ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ

Πρὸς Κορινθίους Β΄ Ἐπιστολῆς Παύλου τὸ Ἀνάγνωσμα   5:10-15

Ἀδελφοί, πάντας ἡμᾶς φανερωθῆναι δεῖ ἔμπροσθεν τοῦ βήματος τοῦ Χριστοῦ, ἵνα κομίσηται ἕκαστος τὰ διὰ τοῦ σώματος πρὸς ἃ ἔπραξεν, εἴτε ἀγαθὸν εἴτε κακόν. Εἰδότες οὖν τὸν φόβον τοῦ Κυρίου ἀνθρώπους πείθομεν, Θεῷ δὲ πεφανερώμεθα· ἐλπίζω δὲ καὶ ἐν ταῖς συνειδήσεσιν ὑμῶν πεφανερῶσθαι. Οὐ γὰρ πάλιν ἑαυτοὺς συνιστάνομεν ὑμῖν, ἀλλὰ ἀφορμὴν διδόντες ὑμῖν καυχήματος ὑπὲρ ἡμῶν, ἵνα ἔχητε πρὸς τοὺς ἐν προσώπῳ καυχωμένους καὶ οὐ καρδίᾳ. Εἴτε γὰρ ἐξέστημεν, Θεῷ, εἴτε σωφρονοῦμεν, ὑμῖν. Ἡ γὰρ ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ συνέχει ἡμᾶς, κρίναντας τοῦτο, ὅτι εἰ εἷς ὑπὲρ πάντων ἀπέθανεν, ἄρα οἱ πάντες ἀπέθανον· καί ὑπὲρ πάντων ἀπέθανεν, ἵνα οἱ ζῶντες μηκέτι ἑαυτοῖς ζῶσιν, ἀλλὰ τῷ ὑπὲρ αὐτῶν ἀποθανόντι καὶ ἐγερθέντι.

  ΕΡΜΗΝΕΙΑ (κ. Παναγιώτη Τρεμπέλα)

10 Διότι ὅλοι ἐμεῖς πρέπει νά παρουσιαστοῦμε φανεροί καί ξεσκεπασμένοι μπροστά στό δικαστικό βῆμα τοῦ Χριστοῦ, γιά νά πάρει ὁ καθένας μας τήν ἀμοιβή του ἀνάλογα μέ ὅσα ἔκανε μέ τό σῶμα, εἴτε ἀγαθά εἶναι συνολικά τά ἔργα του αὐτά, εἴτε κακά.

11 Ἐπειδή λοιπόν γνωρίζουμε τό φόβο πού ἐμπνέει τό δικαστήριο αὐτό τοῦ Κυρίου, ἐπιχειροῦμε νά πείσουμε γιά τήν εἰλικρίνειά μας τούς ἀνθρώπους πού δέν μᾶς ξέρουν. Εἴμαστε ὅμως φανεροί καί ξεσκεπασμένοι μπροστά στά μάτια τοῦ Θεοῦ, καί ἐλπίζω ὅτι ἔχουμε φανερωθεῖ καί στίς συνειδήσεις σας.

12 Διότι δέν συστήνουμε πάλι τούς ἑαυτούς μας σέ σᾶς, ἀλλά μ’ αὐτά πού γράφουμε σᾶς δίνουμε ἀφορμή νά καυχιέστε γιά μᾶς τούς διδασκάλους σας καί νά μπορεῖτε νά ἀπαντᾶτε σ’ ἐκείνους πού καυχῶνται γιά πλεονεκτήματα ἐξωτερικά καί ὄχι γιά ἐσωτερικά προσόντα τῆς καρδιᾶς.

13 Ἐμεῖς ὅμως κάθε τι πού κάνουμε, τό κάνουμε μέ εἰλικρίνεια καί χωρίς ἰδιοτέλεια καί συμφεροντολογία. Κι ἄν καταντήσαμε σέ τρέλα ἐπαινώντας τούς ἑαυτούς μας, τό κάνουμε γιά τή δόξα τοῦ Θεοῦ· διότι ἀποβλέπουμε στό νά μή μειωθεῖ τό ἀξίωμα τοῦ Ἀποστόλου καί ἐμποδισθεῖ ἔτσι ἡ πρόοδος τοῦ Εὐαγγελίου. Κι ὅταν μιλοῦμε γιά τούς ἑαυτούς μας μέτρια καί ταπεινά, τό κάνουμε γιά τή δική σας ὠφέλεια, γιά νά διδάσκεστε δηλαδή καί μέ τό παράδειγμά μας τήν ταπεινοφροσύνη.

14 Κι ἔχουμε τά ἀνιδιοτελή αὐτά ἐλατήρια, διότι ἡ ἀγάπη πού μᾶς ἔδειξε ὁ Χριστός μᾶς σφίγγει ὅλους μαζί καί μᾶς συγκρατεῖ προσκολλημένους σ’ αὐτόν. Καί κρατιόμαστε προσκολλημένοι σ’ αὐτόν, διότι μέ φωτισμένη κρίση σχηματίσαμε πεποίθηση γιά τό ἑξῆς: ὅτι ἐάν ἕνας – ὁ Χριστός – πέθανε γιά χάρη ὅλων ὡς ἀντιπρόσωπός τους, ἄρα ὅλοι πέθαναν στό πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ.

15 Καί πέθανε γιά ὅλους ὁ Χριστός, ὥστε ὅσοι βρίσκονται στή ζωή αὐτή νά μή ζοῦν πλέον γιά τόν ἑαυτό τους, ἀλλά γιά ἐκεῖνον πού πέθανε καί ἀναστήθηκε γιά χάρη τους, καί νά κάνουν πάντοτε τά ἀρεστά σ’ ἐκεῖνον.

(Η ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ - ΜΕ ΣΥΝΤΟΜΗ ΕΡΜΗΝΕΙΑ - ΕΚΔΟΣΙΣ «ΑΔΕΛΦΟΤΗΣ ΘΕΟΛΟΓΩΝ “Ο ΣΩΤΗΡ”»)